Met een sierlijke sprong betrad charcoalflare de kleine vallei in skyclan territorium. Haar donkere staart zwiepte even door de lucht, terwijl haar poten het nachtkoele gras raakten. Al genietend van de koele avond, wandelde ze verder door het groene gras. De sneeuw was gesmolten, een teken dat nieuwblad weer voor de deur stond. Ze hield van nieuwblad, iedereen was dan zo opgewekt en vrolijk. Precies zoals zij meestal was. Een jeugd vol zorgen en offers had haar karakter niet kunnen aantasten. Niet ten slechte tenminste. Je kon ook zeggen dat al de gebeurtenissen haar juist zo hadden gevormd. Hoe het echter precies zat, deerde de tortoiseshell poes niet. Met haar diep blauwe ogen staarde ze naar de maan die hoog boven haar stond. Er was niets anders te horen dan het zachtjes ruisen van de wind en het geluid van de kleine prooidieren die zich voortbewogen door het struikgewas. Dit was echter geen uur voor de jacht en dus liet ze de beestjes voor wie ze waren. Op een geruisloze pas stapte ze verder, een kleine glimlach rond haar mond. Het enige dat miste was iemand.. iemand. Net toen haar gedachten vervlogen naar het hele clanleven en haar clangenoten, klonken er pootstappen vanuit de duisternis van het woud. Charcoalflare spitste haar ogen en keek met samengeknepen ogen richting de bron van het geluid. Een kat, dat was te ruiken. Ook nog eens eentje van haar eigen clan. De vacht op haar rug ging weer liggen en de gevaarlijke twinkeling in haar ogen maakte plaats voor iets speels. 'Hallo daar' sprak ze met haar redelijk hoge toch melodieuze stem. Het had iets zachts en liet toch haar karakter blijken.
(ik zit op me ipod en die shift is kapot of doet het soms niet, dus vandaar alleen hoofdlettersachter de punten, srry)