Kom bij me zitten, dan vertel ik je alles wat er is gebeurd.
Alle clankatten van alle clans waren weer samen gekomen onder de grote volle maan. Praten, overleggen, lachen en de nieuwste roddels delen. Lieve gesprekken tussen vrienden, gekibbel tussen leiders. Op nachten zoals deze kwamen alle vier de clans in vrede naar elkaar, en waren ze voor kort één, en dit allemaal dankzij Starclan.
Zolang de maan vol in de hemel staat, zal er een Gathering zijn. En tijdens een Gathering kom je samen; zal er vrede zijn.
Zo gaan de regels. Maar uiteindelijk waren alle katten uitgepraat, uitgelachen en uitgekibbeld. De zon liet haar stralen weer zien en met vermoeide oogjes en pootjes keerde alle katten weer terug naar huis. Shadowclan verdween tussen donkere dennennaalden… Riverclan vertrok naar hun schitterende en glanzende oevers… Thunderclan naar hun besneeuwde wouden… En Windclan sloot hun oogjes, onder de eindeloze hemel, in hun eindeloze velden…
De katten van Windclan waren de eerste die het opvielen. Wat was dat? Zo hoog in de blauwe hemel? Hoe kan dát nou? Daar, helemaal hoog boven hun hoofdjes, stond de maan. Verwarde blikken werden gedeeld, het was immers al lang en breed dag. Iedereen vond het vreemd. Misschien was Starclan vergeten te gaan slapen? Hadden ze alle sterren opgeruimd maar de maan laten staan?
Maar de maan ging maar niet naar bed, zelfs niet na de volgende nacht nóg zo fel te hebben geschenen als tijdens de ontmoeting bij de drie grote eiken. Twee dagen verder, stond hij er nog steeds, dag en nacht. De andere clans was het ook al opgevallen, maar niemand wist wat te doen. Wilde Starclan wat vertellen? Maar waren ze hun woorden kwijt?
Verwarde leaders en bezorgde medicine cats wisten maar geen raad, dus besloten ze naar de oudste en wijste van de clans te gaan. “Oh verstandige Elders, weten jullie het misschien? Waarom we de maan constant zien?” En na lang peinzen en denken, en heel goed graven… kwam er toch een verhaaltje boven aarde. “Heel lang geleden, toen de rivier nog maar een beekje was, en alle bomen jong. Toen was de winter ontzettend koud, het was echt niet te doen. Starclan verscheen in de hemel, liet haar maan dag en nacht schijnen. Dankzij dit kwam er aan de Gathering maar geen einde. Met de prooi zo schaars en de winter zo kil, dan moet je samenwerken, en dat was Starclan hun wil. Met spelletjes en gezelschap hielpen ze elkaar. En op deze manier was leaf-bare toch wat minder zwaar” De Elders in iedere clan wisten dit maar al te zeker, de geschiedenis en verhalen logen immers niet.
Zolang de maan vol in de hemel staat, zal er een Gathering zijn. En tijdens een Gathering kom je samen; zal er vrede zijn.
En zo zal het zijn. Alle leiders kwamen weer samen, hun elders aan hun zijde. Wat een vreemd zicht zou dat moeten zijn geweest! En zo deelde ze hun gedeelde zorgen en met zeker een beetje gemopper kwamen ze tot een overeenkomst. Als Starclan het wilde, dan zouden ze het doen, er zal een spel komen. Een groot spel, waar iedere clan in het dorp aan zal deelnemen. Ze keken naar boven naar de grote eikenbomen, drie stonden er, trots en fier. Er zullen drie wedstrijden zijn, zei een van de leiders met een sterke stem. Drie spellen, voor de drie bomen die hier staan. En zo werd het besloten.
We weten niet precies wat er die avond is verteld… We waren er zelf niet bij. Maar kom dichter bij me zitten, spreek zachtjes, want ik heb misschien wel een idee. Wie anders dan Riverclan zal het spel van Treasure Seeking hebben voorgesteld? Daar glimmen en glinsteren hun clans altijd net de rivier, versiert met de mooiste dingen. En wie anders dan Windclan heeft een Clan Hunt voorgesteld? Waar de meeste jagen lastig vinden nu alle bladeren vallen en het bos kaal maakt, en nu water of modder beiden de pootjes bevriezen, jagen hun in open vlaktes zonder beschutting. Wie anders stelt zo iets voor? En nee, mij zal het helemaal niet verrassen als Thunderclan en Shadowclan beiden voor zouden stellen om hun kracht op de proef te stellen met Winter Wrestling. Shadowclan kent niks anders dan de kille wind, en Thunderclan zal altijd hun moed en trots willen laten tonen. Ik was er niet zelf bij, maar ik geloof wel dat het zo is gegaan…
Ze hebben gepraat, en gepraat en gepraat die avond. Misschien is er wel veel meer besloten, op die koude winteravond, met de maan zo helder boven hun hoofd. Maar de volgende ochtend vertelde ze aan hun eigen clan wat er is besloten. Er werd verteld waarom de maan zo helder in de hemel bleef staan. Er werd verteld over de spelen, en hoe deze in gang zullen gaan. Er werd verteld over hoe dit de winter minder zwaar moet maken. En er werd verteld dat de gathering nog steeds gaande is, dat er vrede moet zijn, en dat je bij elkaar kan blijven samenkomen bij Fourtrees. Er werd zo enorm veel verteld, dat mijn oren er nog van ringen. Maar goed, daar is het ook een Gathering voor, of niet?
En ik heb nu zelf ook al meer dan genoeg verteld. Waarom ga je niet meedoen met een van de spellen? Of ga je eens praten met iemand van een andere clan nu het allemaal kan? Heb vooral veel plezier!
Upcoming event. Stay tuned!
Winterse, waaiende groetjes de kerstcie.