The (very) evil mastermind

Het leven als een elder was wennen, maar hij moest eerlijk gezegd zeggen dat het allemaal wel mee viel. Er was niks om bitter te worden als er katten om hem heen waren die hem afleidden van wat er gebeurd was. Hij kon goed met de elders overweg en hij ging vaak naar de nursery om te zien hoe het daar ging. Toch wilde hij nog steeds meer dan dat en was het vaak door zijn gedachten gegaan om naar Crystalstar te gaan om eens bij haar te horen wat zij dacht dat hij nog voor een taken kon doen. Hij wist dat hij zich nooit meer op het strijdveld zou kunnen begeven, maar dat wilde naar zijn idee nog niet zeggen dat hij weg moest rotten in het kamp. De kater besloot om zijn poten even te gaan strekken zodat hij zichzelf af kon leiden van zijn gedachten en kwam overeind, waarna hij nietsvermoedend naar de ingang van de den liep. Zijn snorharen streken langs het riet dat de ingang van de elders den was en hij deed een klein stapje opzij om te voorkomen dat zijn schouder tegen de wand zou knallen. Zie je? Het ging elke dag een stapje beter.

Natuurlijk kon Jaggedgaze niet veel zien en had hij dus zowel de kitten naast de elder’s den niet in de gaten gehad als het feit dat er een redelijk zichtbare val recht boven zijn kopje hing. Opeens vielen er allemaal bladeren naar beneden en hoewel dat natuurlijk geen zeer deed, schrok hij er toch van. Hij wiebelde met zijn oortjes toen hij helemaal onder de bladeren bedolven werd en richtte zijn blik naar opzij toen hij iemand hard hoorde lachen. Hij opende zijn bek en de geur van Bitterkit drong in zijn neusgaten. Hij had de kitten wel vaker grapjes uit horen halen met de elders en hoewel het hem ergens wel irriteerde dat hij het zelf letterlijk niet had zien aankomen, zag hij er de lol wel van in. “Wel, wel,” begon hij op een geamuseerde toon. “Wat hebben we hier? Een kitten die duidelijk nog een paar manen langer zijn kittenrang wil behouden.” Als Bitterkit hem kon plagen, deed hij dat net zo makkelijk terug. “Of heeft je vader je soms niet verteld dat voor het pesten van elders een straf staat van één maan per peststreek dat er wordt uitgehaald?” Het was voor hem vrij makkelijk om zijn blik stoïcijns te houden en hij richtte zijn slechtziende blik naar de kitten, zijn mond trekkend naar een streep.

Zijn grapje had een totaal averechts effect. Hij zou denken dat Bitterkit wel in de gaten had dat hij een grapje maakte, maar dit leek niet zo het geval te zijn en Jaggedgaze vouwde zijn oren geschrokken in zijn nek toen hij hoorde dat de kitten aan het snikken was. “Bitterkit,” zei hij vluchtig en hij probeerde te bepalen waar de kitten was, maar zijn slechtziendheid werkte niet mee en het resulteerde in hijzelf die bijna over zijn poten struikelde. Hij wist een vloek in te houden en deed het overnieuw, nu iets rustiger. “Bitterkit, rustig maar,” suste hij de kitten. “Het was maar een grapje. Crystalstar gaat je heus niet langer een kitten laten blijven omdat je zo nu en dan eens een grapje uithaalt.” Hij boog zich naar de kater toe en voelde met zijn neusje dat hij bij het oortje van het kleintje zat, waar hij een stevige lik over gaf. “Dus droog die traantjes maar weer, goed? Dat is nergens voor nodig.” Hij hoopte dat hij de kitten een beetje had opgevrolijkt. Het laatste wat hij wilde, was ruzie met de queens of met Stormflight omdat hij Bitterkit aan het huilen had gemaakt.