the night engulfs the empty sky in an embrace

When I touch you my skin burns
when I look at you my heart aches and I think;

Het meeste van het water was bevroren door de koude temperaturen. Er waren maar kleine stukjes water die nog stroomde, maar het zou niet lang duren voordat ook die dicht zouden vriezen. De bladeren en sprietjes gras die nog op de grond lagen waren bedekt met een dun laagje ijs die kraakte onder haar poten. De flame point liep verder. Ze liet het kamp achter haar en ademde de frisse lucht in. Kleine witte sneeuwvlokjes dwarrelde door de lucht en sierde de normaal donkere grond langzaam maar zeker een sprookjesachtig wit.

De laatste keer dat ze hier was geweest was omdat ze een complete breakdown had gehad en Settleddust alles verteld had. Ze had hem verteld over Acorndust, Rookchirp, Starclan en nog zo veel meer dingen die ze nooit had moeten delen. Met elke stap die ze sinds dien leek te zetten voelde het alsof het zomaar de laatste kon zijn. Alsof de deputy zomaar, uit het niets de knop om zou zetten en haar hetzelfde lot zou geven als de katten die zij van het leven beroofd had. Nu, een paar dagen later had ze besloten om weer naar de esdoorn te gaan, het zou geen negatieve plek voor haar worden. Dat vertikte ze. Er waren al genoeg plekken die moeilijk waren voor haar en haar eigen gedachten waren er daar één van geworden. Waar het eerst een plek was geweest waar ze veilig was, was het nu een plek die haar van binnenuit kapot maakte.

”Twisted” met een kleine, gespannen glimlach op haar snuit keek ze de kater aan toen ze hem doorhad. Een gebed aan starclan schoot door haar kop voordat ze haar mond weer opende, sloot, opende en weer sloot. Starclan zou haar niet helpen met wat ze hem allemaal wilde vertellen. Wat haar op het hart lag, hoewel het niet mocht. Het mocht niet en toch was het gebeurd. Met een zucht en geschud van haar kop wendde ze haar blik af. Hoewel ze de kater naast haar graag zag wist ze zelf ook dat ze veranderd was. Zowel fysiek als op mentaal vlak. Het deed haar twijfelen aan de woorden die ze uit zijn mond had gehoord voordat ze naar thunderclan was vertrokken. Had hij echt van haar gehouden? En hield hij nog steeds van haar? Of waren het woorden zonder enige betekenis geworden voor hem.

Nerveus gleed haar voorpoot over de stukken hout die op de grond lagen. Droog, dor hout. Misschien was dat wel op de grond beland nadat ze gesproken had met Settleddust. Newtspark ademde een keer diep in en uit. Het waren symptomen die ze had willen negeren, maar ze kon het niet meer. Het was iets wat ze nu onder ogen moest komen voordat hij het via iemand anders te weten zou komen. ”Ik ben zwanger.” Vertelde ze hem na een lange, gespannen stilte. Zwanger van kinderen die ze niet zo mogen krijgen. Zwanger van kinderen die ze niet eens wilde. Zwanger van kinderen die haar leven nog meer zouden verpesten. Zwanger. Het liefste had ze er nu, op dat moment een einde aan gemaakt. Aan de zwangerschap en aan het leven, het leven wat zoveel gecompliceerder was geworden dan ze ooit voor ogen had gehad.

closed

how bitter must aphrodite be
to make love such agony

MONTY

forgive me father
for i have sinned in all the most intricate,
exquisite and aesthetically pleasing ways i was capable of

Hoewel de jonge kater wel doorhad dat het slechter ging met Newtspark als voor ze was vertrokken naar ThunderClan, was ze nog altijd een prachtige verschijning. Hij probeerde er zoveel mogelijk voor haar te zijn, hij had immers geen idee wat er allemaal speelde achter de schermen. Voor hem was ze gewoon Newtspark, de Medicine Cat, die poes waar hij van hield. Hij slikte. Het was illegaal, StarClan zal hem vast haten. Maar het boeide hem ook niet. Niet in zulke momenten. De gedachtes stopte hij weg, ver weg van de bewoonde wereld.

Ze had hem door en met een glimlachje stapte de grote kater de bosjes uit. Snorrend beukte hij zachtjes tegen haar kopje ter begroeting. Met een gekanteld kopje keek Twisted haar aan, duidelijk wilde ze iets zeggen. Ze zag er eigenlijk best slecht uit, fysiek. Twistedheart maakte zich toch wel een beetje zorgen. Zijn hart stond stil toen hij de woorden hoorde die ze had willen zeggen.

'Ik ben zwanger.' Een frons vormde op zijn voorhoofd, verbaasd keek hij haar aan. Zwanger? Van hem? Ja, natuurlijk van hem. Oh Mousedung, hij had een Medicine Cat zwanger gemaakt. Oh.. Oh... 'Z-zwanger?' herhaalde hij het laatste woord. Weet je dat zeker, wilde hij vragen, maar dat schudde hij weg. Natuurlijk wist ze het zeker. 'H-Hoelang al?' Sindskort? Al langer? Hij had niets gemerkt. Had hij iets moeten merken?

the night engulfs the empty sky in an embrace Wc2u8Fj

whistle in the dark

When I touch you my skin burns
when I look at you my heart aches and I think;

Soms vroeg ze zich af waarom hij nog zo blij leek om haar te zien. Alles wat ze ooit was geweest was verdwenen en daarbij had ze er ook nog voor gezorgd dat zijn vader een leven minder had. Al wist hij dat natuurlijk niet. Met een zachte zucht keek ze naar de grote kater naast haar. "Veel te lang" was het enige wat ze hem vertelde. Te lang, te laat om nog te kiezen voor een andere uitweg. Dat wilde ze nu niet meer, al wilde ze zelf ook niet meer. Ze had te laat gemerkt dat ze zwanger was, een echt zwangerschapsbuikje had ze immers nog steeds niet. Het was iets wat niet vaak gebeurde en ze was doodsbang, maar ze wilde een goede moeder worden. Dat was de enige belofte die ze nu zou maken.

how bitter must aphrodite be
to make love such agony

MONTY

forgive me father
for i have sinned in all the most intricate,
exquisite and aesthetically pleasing ways i was capable of

'Veel te lang,' was haar antwoord. Twisted bleef haar aankijken, geschrokken en onzeker. Ze zag er niet zwanger uit, maar ze zou het wel weten als Medicine Cat. En er was geen weg meer terug. Niet dat hij dat gewild had, StarClan nee. Maar... De kans was er nu ook niet meer. Hij slikte, onzekerheid tintelde door zijn lichaam. Het was een grote fout geweest. Wilde hij het terugkeren? Hij keek haar aan. Nee. 'Oké... Hier.. Hier komen we wel uit,' miauwde hij, een klein glimlachje op zijn gezicht forcerend. 'Samen komen we hier uit.'

whistle in the dark

When I touch you my skin burns
when I look at you my heart aches and I think;

Een traan rolde over haar wang terwijl haar mondhoeken omhoog krulde tot een glimlach. "Het is geen verplichting, ik wil niet dat je je verplicht voelt." Over haar schouder keek ze in de richting van het kamp. "Starclan only knows wat ze zullen denken als ze weten dat ze van jouw zijn.." Sprak ze zachtjes waarna ze haar kop tegen zijn hals drukte. Alles aan hem voelde als thuis, alles aan hem voelde als thuiskomen na een lange dag en dat was iets wat ze nooit kwijt wilde raken.

how bitter must aphrodite be
to make love such agony

MONTY

forgive me father
for i have sinned in all the most intricate,
exquisite and aesthetically pleasing ways i was capable of

Haar glimlach was zo mooi, maar er lag een diep verdriet achter verscholen. Twisted kon het zien en het brak zijn hart. Een zachte zucht verliet zijn bekje bij het horen van haar woorden. Zachtjes schudde hij zijn kop. 'Nee, Newt.. Ik neem de volle verantwoordelijkheid.' Het was een fout die ze beiden gemaakt hadden. Maar hij zou niet wijken voor de denkwijzen van de Clan. Hij was de vader, dus hij zou de vader zijn. Niemand anders. 'Ze mogen van alles denken van mij. Het enige wat mij uitmaakt is ons,' snorde hij zachtjes, zijn kop lichtjes tegen de hare aan wrijvend.

whistle in the dark

When I touch you my skin burns
when I look at you my heart aches and I think;

Haar hart sloeg even harder in haar borst. De woorden die hij tegen haar zei lieten haar met meer zekerheid deze zwangerschap omarmen. Alsof dat het laatste beetje was wat ze moest horen om er toch de positieve kant van in te zien in plaats van alleen de nadelen die zouden komen als ze eenmaal geboren waren.

how bitter must aphrodite be
to make love such agony

MONTY

forgive me father
for i have sinned in all the most intricate,
exquisite and aesthetically pleasing ways i was capable of

Ze zei niets, maar hij voelde haar ontspannen. De kater zuchtte, sloeg zijn dikke staart om haar heen en gaf haar een lik tussen haar oren. 'We zijn samen, Newt. Dus we doen dit samen.' Samen stonden ze sterk, samen konden ze door de obstakels heen. Kittens, hij had ze altijd wel eens gewild. Hoewel hij zichzelf eigenlijk nog wat te jong achtte, en het natuurlijk super illegaal was, had hij er toch wel zin in. Ouderschap, het leek hem wel wat. Toch namen de spanningen niet af. Ouderschap zelf natuurlijk, super spannend. Maar de meningen van de Clan, die zouden nog weleens zwaar kunnen gaan wegen. Hij schudde de gedachtes weg en omarmde Newtspark nog wat steviger. Het zou vast wel goed komen, toch?

whistle in the dark

When I touch you my skin burns
when I look at you my heart aches and I think;

Er waren nog zoveel dingen die problemen op zouden kunnen leveren, maar voor nu zou ze dat allemaal negeren. Voor nu waren ze even samen. Samen tegen de rest van de wereld. Samen in hun eigen veilige bubbel die ze gecreëerd hadden. Newtspark gaf hem een duwtje tegen zijn schouder om hem omver te duwen. Zo zittend knuffelen vond ze maar niks.

how bitter must aphrodite be
to make love such agony

MONTY

forgive me father
for i have sinned in all the most intricate,
exquisite and aesthetically pleasing ways i was capable of