Haar ogen prikte, haar poten waren vermoeid door het gegraaf en de tocht terug naar het kamp. Tussen haar tandjes had ze voorzichtig het nekvel van een kitten vast, nog geen dag oud. Ze was moe, klaar met alles, maar ze wist dat het nog niet over was. Coneflower's lichaam moest worden opgehaald zodat er afscheid van haar kon worden genomen. En het belangrijkste was dat Owlkit melk kreeg, warmte kreeg van een moeder. Niet meer van de zijne alleen. Owlkit, ze had hem die naam gegeven omdat ze hem niet naamloos wou houden terwijl ze moest wachten tot de sneeuwstorm voorbij was. Vernoemd naar het geluid wat hij gemaakt had, wat haar gewaarschuwd had. Misschien de enige reden dat hij nog leefde en niet zijn moeder gevolgd was. Ze waren bij het kamp, de volgende stap moest worden gezet. Een zucht verliet haar lippen, ze was wat zenuwachtig over hoe ze dit moest uitleggen. Hopelijk lukte het haar. Zichzelf moed inpratend in haar gedachtes verdween ze door de tunnel om in het kamp weer tevoorschijn te komen. Storkpaw keek om zich heen, afwachtend of iemand haar al zag. Ze stond hier met een onbekende kitten, dus ze verwachtte wel dat iemand dat zou opmerken. De calico liep verder het kamp in, nadenkend of ze naar de Medicine Cat Den moest of de Nursey om een poes te vinden die Owlkit melk kon geven. Misschien dat ze moest wachten, Falconstrike wist vast wel wat ze moest doen, of iemand anders. Ze zette de kitten neer tussen haar poten en keek op, de reacties afwachtend. Ze waren er, Owlkit was veilig.
-eerst Owlkit, daarna open. Vervolg op dit topic:
https://www.warriorcatsnl.com/t47998-the-strongest-hearts
Onderwerp: Arrival 
wo 19 jan 2022 - 14:55
