We stay hungry we devour

Onderwerp: We stay hungry we devour di 8 feb 2022 - 17:41

beware the daughter of the sea

Why this, oh daughter of the sea. Did you forget your seaside days

Vandaag zou ze leren vechten! Haar mama had gisteren met haar mee gespeeld en ze had allemaal coole trucjes opgestoken. Die ging ze nu gebruiken bij.... biiiiijjjj Ashkit! Ze had met haar kittenblauwe oogjes gezocht naar een makkelijke prooi. Een rustig karakter zoals Jasminekit. Iemand van wie ze kon winnen. Daarom zakte ze in sluiphouding. Ze ging een beetje scheef, zodat ze straks met een hoge rug kon aanvallen. Op het laatste moment liet ze alles varen en ging ze met een heuse strijdkreet in de aanval. "DOOOOOOODDDDD!", gilde ze.

+ Ashkit

always the pride of our nation's eyes. how could she go astray

Hij had vandaag geen zin gehad om de hele tijd in de nursery te zitten of om buiten te gaan spelen. Zijn plan was geweest om bij de elders langs te gaan, maar helaas bleken die buiten te zitten. Dus Ashkit was gewoon de elders den ingeslopen en was daar rustig gaan zitten. Hij sloot zijn oogjes half terwijl hij diep in gedachtes zonk. In zijn eigen wereldje waar hij ten minste anders was. Waar hij cool was! Waar hij een echte, goede leider was. Zo doezelde hij 's avonds altijd in slaap, zichzelf overtuigend dat hij ooit een sterke leider zou zijn. Terwijl hij helemaal in gedachtes gezonken was had hij helemaal niet door dat hij slachtoffer ging worden van een op hol geslagen kitten. Eentje die niet bij de elders was gekomen voor een verhaaltje. Eentje die niet als een normale kitten met anderen in de nursery speelde of sliep. Nee hoor, deze kitten vond hem een prima prooi. Toch voelde zijn maag alsof er een knoop in zat. De kater opende zijn oogjes en draaide zijn kopje even. Zijn blauwe ogen werden groot van schrik toen hij besefte dat Loudkit in de aanval ging terwijl er een strijdkreet uit haar bekje kwam: 'DOOOOOOODDDDD!'. En voordat hij het wist lag hij met zijn rug op de grond. Hoe durfde ze? Zijn blauwe oogjes vlamden hels terwijl hij de ander woedend aankeek. "Waar denk je dat je mee bezig bent?!" siste de blauwgrijze tabby kwaad. Waarom kon ze hem niet gewoon met rust laten en iemand anders nemen? Dat haar moeder deputy was, wilde niet zeggen dat zij het recht had om zonder vragen hem aan te vallen!

beware the daughter of the sea

Why this, oh daughter of the sea. Did you forget your seaside days

Ze had hem op zijn rug gekregen! Yes. Loudkit wilde eigenlijk net met zijn oor vechten tot hij boos begon te sisen. Oh! Ashkit was misschien toch een heuse tegenstander. De zwart-witte kitten sprong van hem af, maar probeerde meteen al een mep naar zijn poten te geven. "Vechten! Jij bent de verliezjer!", siste ze terug met een ondeugende glimlach op haar stoer snoetje. Ze deed nu nog een aanval, half ninja en half warrior. Die kracht had ze gekregen van Vijfdepoot.

always the pride of our nation's eyes. how could she go astray

Oh StarClan, waarom zat hij in de nursery met deze domme kittens? Waarom zat hij bij katten die niet realistisch konden denken. Vechten met elkaar? Het waren allemaal domme moves die in een echt gevecht tot je tot je dood zouden brengen. Maar ach, als ze daar hun tijd aan wilden besteden... Aan de andere kant snapte hij het ook wel een beetje. 6 moons is best lang en je hebt weinig te doen. Apprentices en warriors mochten ten minste het kamp uit. Hij krabbelde snel overeind toen de zwart witte kitten van hem af sprong. Echter probeerde ze gelijk een mep naar zijn poten te geven. De blauwgrijze tabby ging al gelijk weer op zijn bek. Hoe durfde ze?! 'Vechten! Jij bent de verliezjer!' Ugh. Het katertje stond snel op en toen de ander hem weer probeerde aan te vallen week hij opzij. Zijn slanke lichaam die hij van mama had werkte goed mee. Hij vernauwde zijn oogjes terwijl zijn blauwgrijze haartjes recht overeind stonden. Als ze wilde vechten, kon ze het krijgen ook! Boos stormde hij op haar zij af, hopend een flinke beuk te verkopen. "Jij stout!" piepte Ashkit kwaad.

beware the daughter of the sea

Why this, oh daughter of the sea. Did you forget your seaside days

Kijk! Ze had het voor elkaar gekregen dat hij toch mee deed. Eerst viel hij op zijn gezicht, maar daarna ontweek hij haar volgende aanval. Poeh! Hij was nu echt boos. Met een grote aanloop beukte hij haar recht in de borstkas. Loudkit schoof een hele vossenlengte achteruit, maar hij was kleiner en slanker. Hoewel een maan ouder en een kater, was zij gemaakt van groot bloed. Loudkit stak haar tong naar hem uit bij zijn woorden en verhief zich nu op haar achterpoten terwijl ze met haar zwarte voorpoten zijn kop probeerde te meppen. "Jij saajjj!", bootste ze na.

always the pride of our nation's eyes. how could she go astray

Hij voelde een vlaag van voldoening toen hij Loudkit raakte. Dat zal haar eens leren! Van binnen schreeuwde alles om niet nutteloos te gaan vechten met haar, maar als hij dat nu niet deed, zou de ander hem vaker proberen aan te vallen. Hij wilde niet makkelijk overkomen. Hij wilde niet dat hij ieder moment iemand op zijn rug kon verwachtten en dat moest hij duidelijk maken. Ashkit greens even toen hij de zwart witte kitten achteruit schoof. Echter leek die het niet op te geven. Ze stak haar tong uit bij zijn woorden en ging weer in te aanval. 'Jij saajjj!' Waarom hield dat kind niet op? Hij wilde net gaan sissen dat je Clangenoten niet mocht aanvallen om van dit gedoe af te komen, maar helaas kreeg hij het te druk met meppen ontwijken. Hij probeerde vlug de aanvallen te ontwijken. Helaas lukte het niet om ze allemaal te krijgen en kreeg hij een mep tegen zijn kop. Met een 'oef' viel hij achteruit. Voor een paar seconden was het zwart, maar zijn zicht kwam al snel terug. Nu was het genoeg! Hij sprong kwaad overeind terwijl hij dreigend zijn tanden liet zien. Ga weg jij!

beware the daughter of the sea

Why this, oh daughter of the sea. Did you forget your seaside days

Hahahahha raak! Ze landde weer op haar vier poten en greens naar hem. Hij leek het alleen niet zo leuk te vinden. Haar glimlach verdween als sneeuw voor de zon toen hij zijn tanden liet zien en gromde. Ze zette een hoge rug op en haar oogjes werden even schrikachtig groot voordat ze kon herstellen. Wat deed hij nu? Loudkit poefte haar nekvacht op en gromde terug. Ze zwiepte met haar staartje en voordat hij verder saai kon doen lanceerde ze zichzelf weer af. Nu naar zijn rug. Ze nam een aanloopje en maakte een sprong wel een meter in de lucht, in de hoop op zijn rug te belanden.

always the pride of our nation's eyes. how could she go astray

Het deed hem goed om te zien dat Loudkit een hoge rug opzette en dat haar oogjes even schrikachtig werden. Echter herstelde de ander zich snel en leek die niet weg te jagen. Ze ging niet weg! Waarom ging ze niet gewoon weg? Was ze echt zo dom? De ander gromde terug waardoor er bij Ashkit nijdige rimpeltjes bij zijn neus zichtbaar werden. Waarom begreep die stomme kitten nou niet dat hij niet wilde spelen! Zijn blauwe oogjes werden groot toen de ander zich lanceerde. Hoog en ze sprong op hem af. Het blauwgrijze katertje dacht niet lang na en rolde onhandig opzij zodat hij net op tijd weg was. Woedend ging hij weer overeind staan. Dit was de druppel! Als de ander het niet wilde snappen, dan moest hij er voor zorgen dat ze het ging snappen. Hij ontblote zijn kleine nageltjes waarna hij probeerde uit te halen naar de wang van Loudkit. Kappen! Kappen! KAPPEN!

beware the daughter of the sea

Why this, oh daughter of the sea. Did you forget your seaside days

Loudkit giechelde luid toen hij over de vloer rolde. Ook zij maakte een koprol. Jippie wat leuk! Toen ze vol stof recht krabbelde stond hij voor haar neus. In haar ogen had hij een speels gezicht, maar niets was minder waar. Hij sloeg en zijn nageltjes gleden door haar wollige vacht. De zwart-witte kitten ademde geschrokken een hele hap lucht in. Ze liet het weer los in een gepijnigde gil. Haar zwarte pootje drukte tegen haar wang, waardoor ze nog harder ging gillen. Toen ze haar pootje voor haar gezicht hield zag ze rood spul... bloed. ZE GING DOOD! "MAMAAAAA MAMAAAA"

always the pride of our nation's eyes. how could she go astray

OH SEE DARLING WHAT FUN THAT IS

Wat bespeurde haar oogjes nou? Drama? Tea? Met nieuwsgierige oogjes sloop ze wat dichterbij om et allemaal haarfijn in de gaten te houden. Ha het was alsof ze keeping up with de kardashians aan het kijken was! Wat een gevecht poah, maar wat echt de kers op de taart was? Loudkit die om haar mammie riep. Ze greens, maar veegde deze meteen van d'r kop af om plaats te maken voor een geacteerde paniek. Dit ging grappig worden hoor, kijk maar. "Loudkit!" piepte ze helemaal in paniek "Oh starclan dat ziet er niet goed uit loudkit! Je moet gaan liggen, je je bloed dood!" ze deed er nog een schepje bovenop en snikte terwijl ze haar poot op het wondje hield " AAA - De wond is Z O diep! Oh nee oh nee, niet dood gaan alsjeblieft niet dood gaan" haha wat was dit grappig, maar d'r lachen wist ze perfect te verbergen onder lagen van genepte angst. "Iemand haal Remnent en snel, loudkit bloed dood!"

Meestal negeerde Jasminekit al het gekrijs in het camp. Het waren kittens en apprentices die aan het spelen waren zonder haar, dat was niet zo speciaal. Het deed haar oortjes wel pijn, soms, maar dat vond ze niet zo erg. Ze was blij dat ze fun aan het hebben waren. Maar toen ze Fennelkit luid in paniek hoorde roepen, ging ze toch met grote blauwe oogjes kijken wat er aan de hand was. Loudkit bloedde dood?! Oh nee, oh nee, wat te doen. Haar hartje klopte in haar keel. Ze kwam dichterbij, misschien met iets van morbide nieuwsgierigheid, maar vooral omdat haar instinct in zo'n situatie blijkbaar niet "helpen" was maar eerder "oh mijn starclan wat moet ik doen aaaah" paniek. Ze zag het druppeltje bloed op Loudkit's poot voor Fennelkit haar poot erbovenop plaatste en luid piepte dat de wond zo diep was. Oh nee, ze voelde zich misselijk, licht worden in haar hoofd. Jasminekit wist geen woord uit te brengen. Nee, Loudkit mocht niet dood gaan! Ze was nog veel te jong, jonger dan haar zelfs! Haar hartje kon dit niet aan. Het werd zwart voor haar oogjes, en ze viel met een plofje bewusteloos op de grond.

Ashkit snoof zachtjes toen hij wat bloed zag sijpelen. Eigen schuld, dikke bult! Als je wilde vechten, dan kreeg je een gevecht. Maar ja, lang duurde het niet voordat Loudkit begon met aanstellen: 'MAMAAAAA MAMAAAA' De blauwgrijze kitten legde zijn oren in zijn nek. Ja natuurlijk! Hij was hier weer de bad guy. "Ga je ook huilen als je in elkaar wordt verscheurd in een gevecht? Goede warrior zeg," sneerde Ashkit. Stommerd! Stomme stommerd! Niet lang daarna verscheen Fennelkit. OH STARCLAN SAKE! Waarom moest iedereen nou altijd naar overdrijvers luisteren. En ja hoor, Fennelkit begon ook al te overdrijven. In de blauwe oogjes van het katertje vonkelde onbegrip en woede. Waarom begreep nooit iemand hem? Waarom moesten altijd die andere aandacht krijgen? Natuurlijk was hij iet wat brommerig, maar dat betekende niet dat hij niet openstond voor vrienden. Alsof het nog niet druk genoeg was in de, op de kittens na, lege elder den, kwam ook nog eens Jasminekit erbij. Welp. Hij was verdoemd.

We stay hungry we devour Dcm9zur-d3aafd96-e9dd-475b-8fff-3c9c9da579ab.gif?token=eyJ0eXAiOiJKV1QiLCJhbGciOiJIUzI1NiJ9.eyJzdWIiOiJ1cm46YXBwOjdlMGQxODg5ODIyNjQzNzNhNWYwZDQxNWVhMGQyNmUwIiwiaXNzIjoidXJuOmFwcDo3ZTBkMTg4OTgyMjY0MzczYTVmMGQ0MTVlYTBkMjZlMCIsIm9iaiI6W1t7InBhdGgiOiJcL2ZcLzI1NDI1ZmIyLWJjOTQtNDM0OS04ZDhhLTZlYWJiNGQ2Y2NkMlwvZGNtOXp1ci1kM2FhZmQ5Ni1lOWRkLTQ3NWItOGZmZi0zYzljOWRhNTc5YWIuZ2lmIn1dXSwiYXVkIjpbInVybjpzZXJ2aWNlOmZpbGUuZG93bmxvYWQiXX0

Ivykit zat content in het kamp te spelen. Ze was eigenaar geworden van een grote veer. In ieder geval, de grootste die ze ooit had gezien. Het was beige met wit. Hmm, een beetje zoals Jasmine was! Maar ze werd afgeleid want er kwam enorm gegil uit de elders den. Eerst Loudkit, en toen Fennelkit. Oh nee, Fennelkit! Haar zorgen werden uiteindelijk toch groter en ze holde achter Jasminekit, die waarschijnlijk ook de drama had gehoord, de elders den in.
Daar was het één grote chaos. Loudkit in paniek, Fennelkit die het niet beter maakte, en Jasminekit viel binnen een paar seconden levenloos voor haar poten. Oh. Mijn. StarClan. Ivykit kreeg ook opeens zin om te gaan schreeuwen, niet wetende wat ze moest doen, en ze bevroor. Maar ze dook op het eerste binnen haar bereik: Jasminekit. ‘Jas! Jas??!’ Ze schudde heel zachtjes aan haar zusje. Oh nee. Was ze dood? Dikke tranen begonnen in haar ogen te ontstaan. ‘Fennel, doe iets!!’

beware the daughter of the sea

Why this, oh daughter of the sea. Did you forget your seaside days

Natuurlijk had ze helemaal niet zoveel pijn. Ze kon gewoon kei goed acteren, enkel tranen moest ze nog oefenen. Haar mama kwam niet, maar wel een paar andere kittens! Goed ze zou die bullebak een lesje leren. Toen Fennelkit in paniek begon te schreeuwen dat ze dood ging werden haar oogjes wel een tikje groter. Echt? Ze duwde de poot van de kitten weg en voelde zelf eens. Die was helemaal niet diep, wat een vieze vuile leugenaar! Net toen ze er iets op wou schreeuwen viel Jasminekit om én Ivykit kwam erbij. Ze knipperde even geschrokken en draaide zich toen om naar Ashkit. "Je hebt Jasminekit vermoord! MOODERNAAR!"

always the pride of our nation's eyes. how could she go astray

OH SEE DARLING WHAT FUN THAT IS

AAAAA wat heerlijk! Oh dit was h e l e m a a l geweldig. Wat een drama, wat een sensatie. Toen de ogen van Loudkit groter werden kon ze bijna haar lach niet meer inhouden zeg poah. En weetje wat al helemaal geweldig was? Iedereen leek er bij te komen! Lang duurde het namelijk niet of ook de lieve Jasminekit kwam bezorgd aangesneld ... alleen om neer te vallen? Met een Frons draaide ze zich weg van Loudkit die inmiddels ook al haar poot weggeslagen had. Was Jasminekit nou...Een paniekerige kreet van d'r andere zusje volgde. Oh boi wat nu? Ah loudkit zei haar fijn wat nu. "JIJ HEBT MIJN ZUSJE VERMOORD!" krijste ze woest naar Ashkit, al wist ze stiekem eigenlijk wel een beetje dat de flanken van Jasminekit nog op en neer bewogen. "LOUDKIT PAK EM! WE GAAN HEM NAAR EVENINGSTAR BRENGEN. En dan word ie door haar naar de dark forest gestuurd, net als Stagtine!" mauwde ze streng waarna ze zich tot haar lieve zusjes wende "B-breng Jasminekit naar mama toe" mauwde ze zachtjes.

Hij was buiten het kamp geweest voor een wandeling en was teruggekomen naar de elders den in chaos. Niet door elders, nee door kittens. De andere elders leken niks te doen, waren misschien zelfs te doof om te horen wat er gaande was. Hij stapte zelf de den binnen en zag een vijftal kittens. Hij rook vrijwel meteen de geur van bloed en natuurlijk had hij de laatste woorden wel opgevangen over dat een van de kittens 'vermoord' was. Hij liet zijn blik van de ene naar de andere gaan. Hij merkte een kras op, waar wat bloed uit op welde bij Loudkit en Jasminekit lag op de grond. De flanken van de kitten bewogen nog, dat stelde hem gerust, toch wilde hij weten wat hier gaande was. "Wat is er gebeurd?" Hij hoopte dat het een simpele ruzie tussen de kittens was geweest en dat het met een beetje sussen voorbij zou zijn en ze de elders den met rust zouden laten.

Het duurde niet lang voor Jasminekit weer bijkwam. Het gekrijs naast haar oortjes maakte het moeilijk om lang bewusteloos te blijven, natuurlijk. Ze knipperde haar kristalblauwe oogjes open en keek een beetje verward om zich heen. Er werd moord en brand geschreeuwd en ze snapte niet goed wat er gebeurde. Het poesje plooide haar oortjes in haar nek om te proberen het geluid te dempen, en duwde haar kopje tegen Ivykit, die naast haar zat, om steun te zoeken. Er kwam een elder bij, die hen ook vroeg wat er gebeurd was. Loudkit leefde nog, in ieder geval, en ze kon het bloed nu niet meer zien, dus dat was goed. Waarom schreeuwde iedereen dan dat er iemand vermoord was?

Met zijn blauwe oogjes keek hij naar Jasminekit die oo de grond lag. Zomaar uit het niets. Echter was dit het minste waar hij zich zorgen over maakte, want Loudkit en Fennelkit beschuldigden hem van moord op Jasminekit. Vuur schoot in zijn blauwe ogen terwijl hij woedend naar de twee keek. Lag het nou aan hem of waren deze kittens gewoon mousebrains? Hoe kon hij in StarClans naam iemand vermoorden zonder te bewegen? Terwijl de lichtgekleurde poes zelf omviel? Er was echt iets mis met Loudkit en Fennelkit. Hij hoopte maar niet dat Ivykit ook boos op hem zou worden, want zij was teb minste nog uitstaanbaar. Hij mocht haar wel net zoals Jasminekit. Hij wilde ook niet lonely zijn met stomme katten die hem moordenaar noemen. Tot zijn opluchting kwam Maskheart naar binnen en vroeg wat er was gebeurd. Ook Jasminekit leek weer wakker te worden waardoor het blauwgrijze katertje even zachtjes snoof. Ashkit opende gauw zijn bek, hij zou eerst spreken! "Loudkit wilde met mij vechten en ik niet. En dan geef ik haar een klap, gaat ze om haar moeder schreeuwen! Dan komt Fennelkit erbij en zegt ze dat Loudkit mogelijk doodbloed waardoor Jasminekit erbij kwam die zomaar neerviel." De blauwgrijze kitten keek woedend naar Loudkit en Fennelkit. "En zij daar beschuldigen mij van moord op Jasminekit" Hij kon Jasminekit onmogelijk vermoord hebben! Ze leefde letterlijk en zij was een van de weinige die hij accepteerde en respecteerde.

- telefoonpost

Oh jee. Dit liep helemaal uit de hand. Terwijl zij nog aan het hyperventileren was dat Jasminekit dood leek te zijn gegaan, schreeuwden Loudkit en Fennelkit uit dat Ashkit de dader was. Zelfs een elder ging zich ermee bemoeien. Oh, oh, oh, oh jee! Haar hartje deed overuren, terwijl ze hoog adem aan het halen was. Fennelkit probeerde haar nog met Jasminekit weg te sturen. Maar hoe moest dat als ze dood was?! Ze wierp haar zusje dan ook een zeldzame giftige blik toe. Maar zij was te druk met stennis schoppen. Ashkit was bovendien ook heel erg boos. Het was chaos. Helemaal geëscaleerd. Ivykit voelde opeens Jasminekit in haar vacht en ze kon weer opgelucht ademhalen. ‘Ze is niet dood!’ riep ze triomfantelijk, terwijl ze zich naar de andere kittens draaide. Dat was het beste nieuws, toch?

Onderwerp: Re: We stay hungry we devour