Why this, oh daughter of the sea. Did you forget your seaside days
Het was vroeg in de ochtend, zo vroeg dat de vogeltjes nog niet ontwaakt waren, maar haar mama al wel. Loudkit opende een oog om te kijken hoe ze wegliep naar haar taken. Wat die taken waren moest ze nog uitvinden, maar Loudkit wist zeker dat ze een vis ging delen met de grote kattin op de rots en
dinges ehm de sterrenouders boven haar hoofd. Ze snapte het concept nog niet helemaal, maar het had te maken met de lichtpuntjes die elke nacht verschenen. Die waren er nu nog. Loudkit rekte zich uit. Ze wilde eigenlijk niet uit haar warme nest gaan en uit de vacht van haar papa, maar toch. Misschien kon ze ook wel van die vis proeven. Daarom sloop-struikelde ze uit het nest en trippelde snel de Nursery uit. Er stond een briesje die door haar warrige haar woelde. Oooh wat was het koud. Ze snelde met kleine huppelpasjes naar de dichtstbijzijnde den die ze zag. Eentje waar ze nog
nooit was geweest. Loudkit deed haar naam eer aan en stormde lawaaiig door de den tot ze een perfecte vacht er had uitgekozen. Mooi en pluizig en vast lekker warm. Ze keek niet eens of de kat wakker was, ze had hem uitgekozen dus hij moest vast wel gelukkig zijn daarom. Haar mama was de deputy - al wist ze niet wat dat betekende - dus Loudkit was heel erg belangrijk! Ze klauterde over zijn nestrand heen en dook in zijn buikvacht. Hij rook hetzelfde, maar ook helemaal anders. Loudkit liet haar witte kopje uit zijn vacht schieten en keek nu naar zijn gezicht. Ze gaf hem een por.
"Hallo! Je bent mooi!!", fluisterde ze niet echt fluisterend.
+ Flintspark eerst
always the pride of our nation's eyes. how could she go astray