Tigerpaw was heel erg zenuwachtig. Haar eerste, echte training. Ze had nog niets gedaan, en nu stond haar hartslag al op stand turbo. Ze had zichzelf weer tot in de puntjes gewassen. Ze zou het nooit zo goed kunnen als Mellowpaw dat deed, maar ze had haar best gedaan. En ze wipte van haar ene voetje op haar andere, terwijl iedere seconde die passeerde als een marteling voelde. Maar ze zat precies waar ze moest zitten, veel te vroeg, maar ze kon echt niet te laat komen! Nee, niet op haar eerste training. Bovendien kende ze die hele Flowercrown niet echt, maar ze zag er gelukkig vriendelijk genoeg uit. Ze beet op haar lip terwijl ze een blik op de zon wierp. Ze had zich toch niet vergist in de tijd?
For the ones who dream of stranger worlds