Everybody talks

maybe this cage
has been a cocoon all along

Rascal had als iedereen het nieuws gehoord van de geboorte van een nieuwe kitten. En alle roddels eromheen. En te midden van alle verhalen, stond Silverwish. Hij had haar gedachten er nog niet over gehoord, maar hij kon voorstellen hoe verschrikkelijk ze zich zou moeten voelen. Dus haalde hij even diep adem. Hij had verteld dat hij er altijd voor haar zou zijn, dus viel hij in lijn bij de poes en duwde even bemoedigend zijn schouder tegen haar aan. ‘Kom, laten we een stukje lopen,’ miauwde hij zacht terwijl hij haar blik zocht. Hij glimlachte voorzichtig, waarna hij met zijn kop een knikje naar de uitgang gaf.

Was het daarom dat hij de woorden had gesproken, het moment na hun relatiebreuk? Dat ze wel weer nieuwe partners zouden vinden, of dat nou binnen een moon of een jaar was. Silverwish had de roddels gehoord, maar wilde het niet geloven. Hij kon toch niet nu al iemand anders gevonden hebben? Of.. Had hij haar al gevonden voordat hij de beslissing genomen had om het hun relatie te eindigen? En nu hadden ze een kitten. Silverwish had geen idee hoe ze zich moest voelen. Zij was het ook eens geweest met de beslissing, toch? Waarom voelde ze zich nu zo verdrietig? Ze kon zich ook niet voorstellen hoe haar kinderen zich nu moesten voelen. Zo plots had hun vader een nieuw gezinnetje.

Ze ontwaakte uit een gedachteloze waas toen Rascal zijn schouder tegen de hare duwde. 'Kom, laten we een stukje lopen,' miauwde hij zacht. Silverwish keek op in zijn gele ogen en weerspiegelde zijn kleine glimlach, al dan niet met een verdrietige uitstraling. Op hem kon ze rekenen. Hij was er altijd voor haar. Die realisatie maakte haar warm en met hernieuwde energie knikte ze instemmend. Ze wilde graag weg uit het kamp, weg uit de roddels en kijkende katten.

maybe this cage
has been a cocoon all along

De glimlach die ze hem toe wierp, liet hem gelijk medelijden voor haar voelen. Waarschijnlijk dacht hij ook hetzelfde als iedereen, dat de lijn wanneer de relatie overging van Silverwish daar Spottedrain erg wazig was. Rascal was niet om te oordelen, maar hij vreesde voor vuil spel en als die kater haar pijn had gedaan, dan zou hij erg op zijn pels moeten gaan letten. Maar voor Silverwish wist hij er een blije blik uit te werpen en tevreden te knikken toen ze met hem instemde. Hij kende het gebied nu al zodanig goed en hij stuurde haar direct richting de bloesembomen. Misschien als ze geluk hadden, zouden ze de eerste tekenen van lente kunnen zien. De eerste tekenen van knoppen. Maar toch zouden ze de olifant in de kamer ook niet kunnen negeren. ‘Als je erover wilt praten ben ik hier. Maar als je niet wil praten, ben ik even goed hier.’ Hij wierp haar een zachte blik toe en haalde even kort zijn schouders op. Ze konden er helaas niets meer aan veranderen.