12
| |
|  Onderwerp: You say, they say  zo 23 jan 2022 - 22:17 | |
| Silverkit stond in de sneeuw wat om zich heen te kijken, maar ze maakte geen aanstalte om echt iets te gaan doen. Dat was meestal zo. De kitten bevond zich ergens en ging dan wat staren naar de rest. Ze hield het in de gaten, als je het zo kon noemen. Er was geen reden voor, Silverkit dacht niet over redenen hebben voor wat ze deed. Soms deed ze niet meer dan bestaan. De anderen gingen niet al te veel met haar om, wie het echt probeerde merkte al snel dat het op niks uitliep. Silverkit hoorde iemand haar een keertje eng noemen. De emotie die ze kon herkennen was negatief. Eng zijn was negatief. Het zilverwitte poesje begreep niet waarom ze eng was, maar er was zoveel dat ze nog niet begreep. Ze deed er niks mee. Haar zusjes, zij waren anders dan haar. Dat kon ze wel zien, maar ze waren ook anders van elkaar. Silverkit keek naar een hoopje sneeuw, waar ze naar toe liep. Ze schoof er meer sneeuw op. Weer geen reden hebben waarom. Het stak uit boven de rest van de sneeuw, dat maakte het opvallend, maar het was gewoon nog steeds sneeuw. De kittens duwde er nog meer op en begon er in te drukken en kneden. De kou verdoofde haar pootkussentjes. Het begon een vorm te krijgen, al was het geen bekende vorm. Een niet bestaand dier. Silverkit deed er nog meer sneeuw bij en maakte een soort van mislukte kop aan de bovenkant. Ze maakte twee kleine hoopjes erop, een soort van oren. De kitten stapte naar achteren en keek naar haar kunstwerk. Het was een hoopje ingezakte kat zonder poten, staart, neus, mond en ogen. Of het was geen kat. Ze had er geen beeld bij, ging gewoon met sneeuw duwen en had er iets van gemaakt. Silverkit zag een steentje verderop liggen en ging het pakken. Ze duwde het daarna in het midden van de kop. Nu was het een neus geworden. De sneeuwkat kon nu ook ruiken.
Prompt 100: Laat je kat een sneeuwkat/sneeuwpop maken
-Eerst Apricotkit
 |
|
