I have lived as a warrior.... and will i die? like a....?

Steelfang was gewoon even rustig gaan liggen, hij voelde zich vaak veel ouder dan hij daadwerkelijk was. Hij sloot zijn ogen op een rots, bewust van welk gevaar er wel eens zou kunnen zijn. Alleen het was zo ver naar zijn gevoel. Hij was moe, had goed geleefd en meer kansen gehad dan hij verdiende. Op zijn klauwen telde hij al vaak genoeg bijna dood ervaringen, verdronken, verbrand, getroffen door de bliksem, das, vos nummer 1, vos nummer 2, shadowclan, de vreemde rogue, slangen beet dichtbij een ader, levend begraven, aangereden tot twee keer, aanvaring met aggresieve tweebeen, Lionheart..... 2x en een of andere vage shadowclan weirdo. Hij telde zestien keer, dat was gewoon te vaak.... hij had geluk gehad en een mooi leven. Hij zuchtte in stilte en sloot nadenkend zijn ogen.

BraveKit zag hoe steelfang het kamp uit was gegaan hij leek nogal in gedachte verzonken. bravekit wist dat ze het kamp niet uit mocht mar ze had hier gen goed gevoel bij ze zou hem volgen, stíékem. ze sloop achter hem aan en zorgde dat niemand haar zag.
Ze liep laag op haar poten, ze schrok toen ze besefte dat dit wel eens de slangen rotsen konden zijn. ze huiverde even bij het idee dat er elk moment een slang kon komen, ze ging nog wat lager tegen de grond achter wat grasjes. twrijl ze de grond om haar heen goed in de gaten held voor het geval er een slang zou zijn. Ze zag hoe Steelfang aan het nadenken was. ''HMmm wat zou er toch zijn met hem'' dacht ze nieuwscherig, opeens hoorde ze een geluid naast zich, ze slaakte een geschrokken mauw uit, Ze zag een enorme slang deze was bijna 3 x zo lang als zijzelf, maar gelukkig kroop de slang er snel vandoor tussen de rotsen. En wist ze dat hij daar voorlopig waarschijnlijk niet uit zou komen. Ze drukte zich plat tegen de grond in de hoop dat Steelfang haar niet gezien had.

Steelfang opende zijn ogen weer toen hij het geluid hoorde en zag een kitten even die zich even later plat drukte. Steelfang grinnikte even en glimlachte richting de kitten. "Hallo kleintje, je bent een beetje ver van het kamp..." toen werd zijn blik wat strenger. "Op een gevaarlijke plaats voor een kitten, kom zo snel mogelijk hier naartoe voordat je iets verkeerd doet." zei Steelfang waarschuwend en stond op om zacht richting de kitten te lopen, wat moest het kleintje wel niet denken om hier te komen zo ver buiten het kamp waar slangen kunnen zitten die een kitten wel als hapje aanzagen. Steelfang handelde snel en keek voorzichtig om zich heen of er slangen in de buurt waren maar hij zag er geen. Hoewel dat geen bewijs was met deze kronkelende meesters van camouflage. Voor hetzelfde geld zaten er tientallen verstopt tussen de rotsen en de spleten ertussen.

Bravekit schrok ze zag dat Steelfang haar duidelijk gezien had ze zag hoe hij even grinnikte enk even glimlachte. "Hallo kleintje, je bent een beetje ver van het kamp..." toen werd zijn blik wat strenger. "Op een gevaarlijke plaats voor een kitten, kom zo snel mogelijk hier naartoe voordat je iets verkeerd doet." zei Steelfang waarschuwend en stond op om zacht richting de kitten te lopen, s..sorry stamelde BraveKit. ze sloeg haar ogen even teneer, en schrok zich dood want wat ze zag werd ze niet blij van voor haar neus op anderhalve staartlegt va haar voorpootjes vandaan lagen 3 slangen te kronkelen ze wren een héél stuk kleinder dan de slang waar ze eerder zo van schrok... ze deinsde héel rustig achteruit haar blik évnen kort afwijken richting Steelfang, ze zag dat hij haar kant op kwam, ''uh..uhh... Steelfang? zei ze terwijl ze rustig achteruit deinsde ze zag hoe een slacgetje zich richting steelfang keerde, en de andere 2 kronkelde richting haar kant. ze vermande zich, ''Steelfang we hebben een probleem... er zitten daar 3 jonge slangen en ze lijken nogal agressief'' zei ze zo dapper mogelijk, eigenlijk klonk ze nog best cool dacht ze dapper. ze deed een sprongetje achteruit. ze was net op tijd om een uitval van een van de slangen te missen. Íets zei haar dat ze gewoon weg most rennen, maar ze had verhalen gehoord dat sanger érg snel kunnen toeslaan en ze was bang dat ze in haar staart zouden bijten ze stond nu als aan de grond genageld...

''Steelfang we hebben een probleem... er zitten daar 3 jonge slangen en ze lijken nogal agressief'' hoorde Jaypaw uit de verte. Jaypaw wachtte geen moment en sprintte naar de katten toe. ''Bravekit? Wat doe jij hier?'' Zei Jaypaw met grote ogen. Jaypaw keek de kitten met grote ogen aan. ''Wat doet die kitten hier Steelfang!'' siste de apprentice tegen de grotere kater. De apprentice had geen angst in zijn ogen. ''Oh ja! Jonge slangen!'' zei Jaypaw en keek de kitten aan. Die keek angstig naar de slangen. ''Steelfang! pak jij die bij jou?! ik pak die bij Bravekit!'' riep hij de kater toe. Jaypaw was nog niet goed in jagen maar wel in het doden van slangen. Al snel doodde hij de eerste slang. Niet lang daarna doodde hij de tweede ook. ''Bravekit! hoe vertik je het om hier te komen! Je had wel dood kunnen zijn!'' riep de apprentice naar de kleine kitten en moest denken aan hoe hij was toen hij een kleine kitten was. Zelfs hij had het niet gedaan om hier te komen! Hij keek naar Steelfang. Zou hij de slang al hebben gedood?

BraveKit schrok even Op toen ze opeens een stem achter zich hoorde 'Bravekit? Wat doe jij hier?' hoorde ze, shit... dacht ze... nu heb ik écht de poppen aan t dansen dacht ze beteuterd, totdat ze opeens in de ogen van Jaypaw keek die kort geleden Leerling was geworden, zij zou zelf binnekort óók leerling worden. Wat doet die kitten hier Steelfang! siste Jaypaw. ''kitten? mompelde ze even beledigt maar wel hoorbaar, ik ben nog niet eens één maand jonger dan jij zei ze beledigd, maarre toch fijn dat je er bent zei Bravekit toen respectvol. en keek hem even dankbaar aan. Toen keek ze even schuldig en schaamtevol naar Steelfang. Ik wilde alleen maar Steelfang helpen, even gezellig met hem kletsen dacht ze beteuterd. en keek naar de grond, ze merkte hoe jaypaw 2 van de 3 slangen doodde maar ze zag ook hoe de 3e slang nu naast steelfang lag, ze hiel haar adem in en widle eigenlijk op de slang springen maar ze had geen idee of ze instaat zou zijn om het beest te vermoorden, ''STEELFANG! riep ze luid, naast je... SLANG !!.

''STEELFANG! riep de kitten luid, naast je... SLANG !!. Steelfang was de slang toch al te snel af. De slang was weggeschoten en hapte in de lucht waarna Steelfang in de slang beet. Hij deed zijn naam eer aan en beet door, de slang zijn hoofd zat vast in Steelfang's bek. Na een paar seconden liet Steelfang los. De slang viel dood neer en Steelfang keek naar Jaypaw en de kitten. "Ten eerste jij Jaypaw, als de donder terug naar het kamp! De enige reden dat jij hier mag komen is omdat je net apprentice ben maar dan alsnog is het niet slim om hier te komen. Wel prijs ik je moed bladiebla dat je hier kwam voor deze kitten." zei Steelfang even snauwend waarna hij naar de kitten keek "En jij, zit zwaar in de problemen. Bijna apprentice of niet, jij bent net als Jaypaw pas rond de zes maanden alleen jij hebt nog niet eens training gehad! Hoe haal je het wel niet in je hoofd!" zei Steelfang met een strenge blik. Hij keek naar beide en schudde zijn hoofd afkeurend. Hij keek ook een beetje bezorg uit zijn ogen hoe wel het niet goed te zien was en slechts een glinstering in zijn ogen met veel emoties.

''STEELFANG!'' riep de kitten luid, ''naast je... SLANG !!'' Riep de kitten erachteraan maar Steelfang was de slang te snel af en de slang hapte in de lucht. "Ten eerste jij Jaypaw, als de donder terug naar het kamp! De enige reden dat jij hier mag komen is omdat je net apprentice ben maar dan alsnog is het niet slim om hier te komen. Wel prijs ik je moed bladiebla dat je hier kwam voor deze kitten." zei Steelfang even snauwend waarna hij naar de kitten keek "En jij, zit zwaar in de problemen. Bijna apprentice of niet, jij bent net als Jaypaw pas rond de zes maanden alleen jij hebt nog niet eens training gehad! Hoe haal je het wel niet in je hoofd!" zei Steelfang met een strenge blik. Hij keek naar beide en schudde zijn hoofd afkeurend. Hij keek ook een beetje bezorg uit zijn ogen hoe wel het niet goed te zien was en slechts een glinstering in zijn ogen met veel emoties. ''S-s-sorry Steelfang....'' Antwoorde Jaypaw. ''I-i-ik was bezig met jagen en hoorde uit de verte Bravekit roepen over slangen d-dus ben ik eropaf gekomen om te helpen'' zei hij met een gebogen hoofd. De apprentice schaamde zich over wat hij had gedaan.

Met grote passen baande een grote gestreepte kater zich weg uit het kamp. Hij had zijn apprentice weggestuurd om te gaan jagen, maar was toch nieuwsgierig hoe het ging. Hij volgde het spoor van de jonge kater richting de slangenrotsen. Even bleef hij fronsend staan, waarom was zijn apprentice nu naar de slangenrotsen gegaan? Een kreet in de verte trok zijn andacht, en zonder te twijfelen versnelde Thunderstrike zijn normale passen. Hij rende verder richting de slanenrotsen. Nu merkte hij meerdere geuren op. waaronder die van Steelfang, een warrior die wel wat ouder was dan hijzelf. Maar ook de geur van een kitten viel hem op. Wat deed een kitten bij de slangerotsen? "Ten eerste jij Jaypaw, als de donder terug naar het kamp! De enige reden dat jij hier mag komen is omdat je net apprentice ben maar dan alsnog is het niet slim om hier te komen. Wel prijs ik je moed bladiebla dat je hier kwam voor deze kitten." Hoorde hij een snauwende stem zeggen. "En jij, zit zwaar in de problemen. Bijna apprentice of niet, jij bent net als Jaypaw pas rond de zes maanden alleen jij hebt nog niet eens training gehad! Hoe haal je het wel niet in je hoofd!" Waren de volgende woorden en toen stapte de grote gestreepte kater tevoorschijn. ''S-s-sorry Steelfang....'' Antwoorde Jaypaw. ''I-i-ik was bezig met jagen en hoorde uit de verte Bravekit roepen over slangen d-dus ben ik eropaf gekomen om te helpen'' zei zijn apprentice met een gebogen hoofd. ''Steelfang heeft gelijk Jaypaw, bovendien wil ik jou hier nog niet zien.'' Zei de grote kater rustig en keek naar Steelfang. ''Mijn excuses voor de eerdere brutaliteit van mijn apprentice,'' Hij keek even streng naar Jaypaw. ''Hij heeft qua respect nog een hoop te leren.'' Hij was toch wel teleurgesteld om de houding van zijn apprentice. Hij had wel verwacht dat hij wel wist hoe hij zich moest gedragen tegenover een oudere warrior.

-heel stiekem een postje, kon het niet laten =3

"Ten eerste jij Jaypaw, als de donder terug naar het kamp! De enige reden dat jij hier mag komen is omdat je net apprentice ben maar dan alsnog is het niet slim om hier te komen. Wel prijs ik je moed bladiebla dat je hier kwam voor deze kitten." zei Steelfang even snauwend waarna hij naar de kitten keek "En jij, zit zwaar in de problemen. Bijna apprentice of niet, jij bent net als Jaypaw pas rond de zes maanden alleen jij hebt nog niet eens training gehad! Hoe haal je het wel niet in je hoofd!" zei Steelfang met een strenge blik. Hij keek naar beide en schudde zijn hoofd afkeurend. Hij keek ook een beetje bezorg uit zijn ogen hoe wel het niet goed te zien was en slechts een glinstering in zijn ogen met veel emoties.
''S-s-sorry Steelfang....'' Antwoorde Jaypaw. ''I-i-ik was bezig met jagen en hoorde uit de verte Bravekit roepen over slangen d-dus ben ik eropaf gekomen om te helpen'' zei hij met een gebogen hoofd.

Bravekit schaamde zich diep en tóch hd ze het idee dat het góéd geweest was dat ze achter Steelfang was aangegaan. wie weet hadden anders een heleboel slangen wel op hem ingedoken, dacht ze. ''S..sorr.y.. Steelfang...'' Zei Bravekit vol schaamte, en nadat ze Steelfang had aangekeken keek ze even naar de andere warrior die erbij was gekomen. ze hoopte dat hij jaypaw snel mee terug zou nemen naar het kamp, want érgens voelde Bravekit dat er misschien iets loos was met Steelfang. hij had een soort negatieve energie om zich heenhangen toen hij het kamp uitging, het was nogal deprimerend vond ze. Ze keek even naar Steelfang en zei toen, n..N..nnogmaals sorry Steelfang m..m..maaar mn instinct zei dat ik móest, ik zal voordat beter nadenken voordat ik blind mijn instinct achterna ga, ze snikte even, maar vermande zich snel weer en hoopte dat niemand het had gemerkt. stiekem hoopte ze dat haar instinct juist was geweest, voor wat dan ook als was dat misschien zowieso wel een beetje zo wat betreft de slangen. de eereder grote slang die ze had gezien zou misschien hem wel aangevallen kunnen hebben dacht ze, of misschien alle 4 wel. en nu door haar lawaai was die situatie onmogelijk gemaakt.

''Steelfang heeft gelijk Jaypaw, bovendien wil ik jou hier nog niet zien.'' Zei de grote kater rustig en keek naar Steelfang. Jaypaw kon wel door de grond zakken toen zijn mentor verscheen. ''Mijn excuses voor de eerdere brutaliteit van mijn apprentice,'' Hij keek even streng naar Jaypaw. Hij schaamde zich heel diep. ''Hij heeft qua respect nog een hoop te leren.'' Zei zijn mentor. ''Het spijt me Thunderstrike'' fluisterde hij ''Ik zal het nooit meer doen....'' Zei hij met zijn hoofd schamend naar beneden hangend. Hij schaamde zich diep voor zijn mentor. Langzaam liep hij weg van de slangenrotsen. Met zijn hoofd laaghangend keek hij even naar Bravekit. Want door haar was hij hierheen gekomen en door haar had zijn mentor nu een heel ander beeld van hem. Hij sjokte terug naar het kamp. ''Het spijt me echt heel erg Thunderstrike.....'' fluisterde hij tegen zijn mentor. Hij voelde zich rot dat hij dit gedaan had maar straks was Steelfang te laat om Bravekit te redden? Hij sjokte naar het kamp. Waar hij zou wachten op een grote preek van zijn mentor.

Arme Jaypaw'' dacht Bravekit, ze was blij geweest dat ze die slangen gedood had, hey jaypaw schreeuwde ze, Dankje dat je die twee slangen doodde, ze wist dat Jaypaw én Thunderstrike dit allebei gehoord hadden. ze liep richting Steelfang, en verwachte een boze preek.

~~~~
*sorry meost ff minipostje doen ^^

Steelfang had geknikt naar thunderstrike, goedkeurend dat hij zijn apprentice in het gareel kon houden. Steelfang keek naar Bravekit zonder verder veel aandacht te schenken aan de anderen. "Bravekit, jij... gaat onmiddelijk naar het kamp en blijft daar.... Ik ga je niet straffen, dat is niet aan mij. Alleen geloof me.. als ik je hier nog een keer zie.... dan zit je zwaar in de problemen." zei Steelfang met een strenge blik, waarna zijn blik bijna direct weer wat verzachtte. Hij zuchtte zachtjes en liep op Bravekit af tot hij vlak voor haar stond. "Nu...en ik ga mee voor de zekerheid" zei Steelfang terwijl hij afwachtte tot Bravekit wegging.

Steelfang keek naar Bravekit zonder verder veel aandacht te schenken aan de anderen. "Bravekit, jij... gaat onmiddelijk naar het kamp en blijft daar.... Ik ga je niet straffen, dat is niet aan mij. Alleen geloof me.. als ik je hier nog een keer zie.... dan zit je zwaar in de problemen." zei Steelfang met een strenge blik, waarna zijn blik bijna direct weer wat verzachtte. Hij zuchtte zachtjes en liep op Bravekit af tot hij vlak voor haar stond. "Nu...en ik ga mee voor de zekerheid" zei Steelfang terwijl hij afwachtte tot Bravekit wegging.

Sorry Steelfang, zei bravekit terwijl ze samen richting kamp liepen. Maar ik had gewoon een raar gevoel... en t enige at ik me nog van mama kan herinneren is dat ze zei at ik áltijd mijn instinct moest volgen... het spijt me dat ik daarbij de code overschreed, zei ze schaamtevol. en keek de grote Steelfang even kort en hulpzoekend aan, Éigenlijk was ze niet éht bang geweest, het enige waar ze nu nog wél bang voor is is dat het nu misschien nóg langer gaat duren voordat ze apprentice word. ze zuchte even en er rolde een traan over haar wang, wat zou vader teleurgesteld zijn dacht ze triest. ze kon zich nog vage gedachtes herinneren, maar zeker niet veel, ze had haar beide ouders ooit verloren... toen ze samen op patrouie waren geweest waren zevermoord door rogues, is haar verted. zonder dat ze het doorhad was ze even gestopt en pompte de aarde nijdig met haar haar nagels en staarde voor zich uit. oh sorry zei ze tegen Steelfang en ze snelde haar pas even. ze kon de grote kater amper bijhouden maar vond dat ze het bést aardig deed.

Sorry Steelfang, zei bravekit terwijl ze samen richting kamp liepen. Maar ik had gewoon een raar gevoel... en t enige at ik me nog van mama kan herinneren is dat ze zei at ik áltijd mijn instinct moest volgen... het spijt me dat ik daarbij de code overschreed, zei ze schaamtevol. Steelfang zuchtte en keek naar Bravekit, hij wachtte even tot ze alleen waren en begon. "Dat is geod gedaan van je, alleen je instinct kan je ook naar gevaar brengen. Er is niks om je te schamen voor luisteren naar jezelf. Ik zal je ook geen straf bezorgen of dit aan bluestar vertellen. Alleen pas op wil je, je doet me op dit moment denken aan mezelf toen ik zo oud was. Alleen... daarom waarschuw ik je alvast. Blijf van het donderpad vandaan...." zei Steelfang half lachend met zijn humor. Je moest het maar waarderen om het te kunnen begrijpen, iets wat niet veel mensen lukten of zouden begrijpen.

Steelfang zuchtte en keek naar Bravekit, hij wachtte even tot ze alleen waren en begon. "Dat is geod gedaan van je, alleen je instinct kan je ook naar gevaar brengen. Er is niks om je te schamen voor luisteren naar jezelf. Ik zal je ook geen straf bezorgen of dit aan bluestar vertellen. Alleen pas op wil je, je doet me op dit moment denken aan mezelf toen ik zo oud was. Alleen... daarom waarschuw ik je alvast. Blijf van het donderpad vandaan...." zei Steelfang half lachend.

Dus..dus... ik krijg geen straf? vroeg ze ongelovig, ze was helemaal verbouwereerd.
ze liep verder met Steelfang. daarna bedacht ze weer wat hij zei over dat ze op hem leek toen hij jong was ze grinnikte even. ze was ook wel érg nieuwscherig waarom hij zo benadrukte om bij het donderpad vandaan te blijven, wat zou hij meegemaakt hebben? dacht ze. opeens dacht ze weer aan haar ouders. zij waren bij het donerpad in de buurt vermoord was haar verteld. er rolde weer een traan over haar heen ze verdrong har verdriet snel door harder te rennen, eigenlijk wist ze niet eens dat ze zo snel kon en probeerde Steelfang even in te halen, al wist ze wel dat hij zijn pas voor haar inhielt. ze haalde hem in, er verscheen nu weer een lach op haar gezichtje die een paar minuten geleden nog vochtig was van enkele tranen. Ze vergat voor eventjes weer die nare herinneringen en rende nog wat harder met Steelfang op de hielen die elk moment haar pas zou gaan evenaren.

Hij zag dat zijn apprentice zich schaamde, en dat deed hem wel iets van goeds. Hij wist ten minste waarom hij zo behandeld werd. ''Het spijt me Thunderstrike'' fluisterde hij ''Ik zal het nooit meer doen....'' Zei hij met zijn hoofd schamend naar beneden hangend. Even keek de massieve kater zijn apprentice na en zuchtte kort. Hij had het knikje van Steelfang gezien en neeg heel even zijn hoofd vriendelijk. Toen liep hij langzaam achter zijn apprentice aan. ''hey jaypaw'' werd er nog geschreeuwd, ''Dankje dat je die twee slangen doodde'' Thunderstrike zei niks en voegde zich bij zijn apprentice. ''Het spijt me echt heel erg Thunderstrike.....'' Fluisterde zijn apprentice en Thunderstrike knikte kort. ''Als je begrijpt wat je fout hebt gedaan is het al goed, je hebt nog een hoop te leren. Je bent per slot van rekening pas een leerling.'' Hij schudde zijn kop en trippelde langzaam verder. ''Ik moet je ook een hoop leren. Maar ik wil je, tot ik je daarvoor toestemming geef, niet meer bij de slangenrotsen zien. Zeker niet alleen, maar je mag er heen als ik erbij ben. We gaan daar nog een keer trainen, dat beloof ik je bij deze.'' Zijn stem werd wat zachtaardiger en hij keek zijn leerling aan. ''Nou goed, ga maar weer verder met jagen, ik verwacht je op tijd terug.'' Miauwde hij rustig en verliet zijn leerling en trippelde terug naar het kamp

-Thunder topic uit

Dus..dus... ik krijg geen straf? vroeg Bravekit ongelovig. Steelfang had geknikt terwijlhij verder richting het kamp was gaan lopen, kalmtzodat de kitten hem neit uit het oog zou verliezen of weg kunnen gaan, ookal zou dat waarschijnlijk niet gebeuren. Want dan zou die wel een probleem hebben gekregen, een groot,lastig, vervelend probleem dat Steelfang voor zijn part anders ook wel kon geven. Hij zuchtte en knipperde langzaam terwijl hij stil hield. Toen schoot Bravekit langs en ging hij weer verder met lopen, ze was sosm zo langzaam... ach dat maakte niet veel uit, het komt nogwel. Het is maar een kitten....
Steelfang liep wat verder terugdenkend aan de manen geleden, de mooie, maar vage manen.

-Flutpost-

Ze kwamen in het kamp aan, gelukkig was iedereen druk bezig, dus zag niemand ze.
BraveKit bedankte Steelfang nogmaals en trippelde een andere kant op het kamp in. Ze dacht aan hoe lief het van Steelfang was dat hij niemand iets zou zeggen en dat ze dus gene straf kreeg... wat was ze hem dankbaar.
Ze hupsde wat rond door het kamp en ging meteen vrolijk achter een vlindertje aan en , Ze besloop het vlindertje, maar haar gedachten lagen eigenlijk al voor de poort van dromenland, tóch ving ze hem, nadat ze het vlindertje gevangen had ging ze naar de nursery en viel ze in een diepe slaap...Ze droomde dat ze een grote slang vermoorde en nog meer heldhaftige dingen deed. Ze zuchte even tevreden en er was een gelukzalige glimlach op haar gezicht.

~~Eind...~~

Bravekit we posten hier minstens 5 volle regels.
Hierbij een waarschuwing, gelieve volgende keer gewoon normale lengte te posten.