The pace of our own

De zilveren bengaal sloop stilletjes over de takken van de ThunderClanse bomen. Dit is waar ze het liefst was, klimmend. Ergens vroeg ze zich af of ze niet stiekem ergens SkyClan bloed in haar had. Het zou best kunnen, maar ze zou het nooit zeker weten. Een vogeltje zat verder op de tak, zich niet bewust van haar. Toch moest ze oppassen, want als de tak ook maar iets zou bewegen door haar gewicht, zou het diertje opschrikken en wegvliegen. Daarom dat ze een omweg nam, om er vanaf een andere tak op te springen. Silverwish stond al in de startblokken, maar helaas had het vogeltje andere plannen. Het vloog al weg voor ze ook maar iets kon doen. Een zucht ontsnapte haar bekje terwijl ze weer overeind kwam. Jammer weer. Beweging onder haar trok daarna haar aandacht, precies de kat die ze nodig had! Silverwish sprong soepel uit de boom, niet ver van Eveningstar landend. Ze was al een tijdje van plan om een gesprekje aan te gaan met de nieuwe Leader. 'Hey Eveningstar,' miauwde ze opgewekt.

Eveningstar groette haar een stuk serieuzer toe. Daarentegen was Silver wel erg enthousiast geweest. Ze glimlachte, haar energie wat meer laten matchen met de Leader. 'Heyy, hoe gaat het?' vroeg ze vriendelijk, haar oortjes attent naar voren gericht. Een simpele vraag, maar het was niet altijd even simpel om te beantwoorden. Silverwish kon voorstellen dat Eveningstar nog meer zorgen aan haar hoofd had dan voor ze Leader werd, ook al was er zeker weer rust wedergekeerd in ThunderClan na de coup en rangwissel. Silverwish was blij met haar als Leader.

Ergens verwachtte ze het simpele antwoord dat alles goed ging, want zo was het altijd. Silverwish was er zelf ook schuldig aan, zeggen dat alles goed ging terwijl er toch eigenlijk wat dingetjes waren die toch wat minder lekker gingen. Ze was dus ook aangenaam verrast toen Eveningstar haar ware gevoelens met haar deelde. Ze glimlachte zachtjes. Het was fijn dat Eveningstar haar vertrouwde. 'Zorgen maken om mijn kinderen blijft erbij horen, ben ik bang,' miauwde ze met een verontschuldigend lachje. 'Maar uiteindelijk zie je ook hoe groot ze zijn gegroeid, en hoeveel ze al geleerd hebben. Dat laat me ook geloven dat het allemaal wel goed komt met ze.' Ze waren immers alle drie al Warriors, ook Eggnest, wie later Apprentice was geworden door zijn gezondheid. Ze was zo trots op hen. 'Als je hulp nodig hebt met voorbereidingen bied ik me graag aan,' miauwde ze daarna. Silverwish hielp graag. 'Verder gaat het best goed met me. Ik doe gewoon m'n dingetje. Ik ben ook wel regelmatig samen met Rascal, om hem een beetje op weg te helpen weet je wel,' antwoordde ze Evenings laatste vraag aan haar. 'Maar hij doet het al heel goed!' glimlachte ze. Ze was ook blij met ThunderClans reactie. Het lijkt er echt op alsof hij door de Clan geaccepteerd wordt.

Eveningstar sprak haar angst voor haar kittens uit. Een angst die Silverwish goed begreep. Ze moest er niet aan denken hoe het zou zijn als haar kinderen in BloodClans greep vast zat. 'Blijven praten met ze lijkt me verstandig,' miauwde ze haar advies met een zachte stem. Silverwish wilde graag dat haar kinderen met haar kwamen praten mocht er iets zijn. Zoals Frostnip ook had gedaan, als Apprentice. Het onderwerp ging al snel over naar Rascal. 'Fijn om te horen dat hij het goed doet. Mijn broer weet zijn weg uiteindelijk wel te vinden denk ik. In ThunderClan is hij geboren, bij ons hoort hij thuis,' miauwde ze. Silver glimlachte en knikte instemmend. Ze had het al van Rascal zelf gehoord, dat hij familie had in ThunderClan, dat hij er was geboren. Dat het leven in BloodClan hem nooit gelegen had. Ze was zo blij voor hem dat hij zijn thuis heeft kunnen vinden in de Clan, waar hij oorspronkelijk ook in geboren was. 'De Clan lijkt hem goed te accepteren. Ik hoop dat hij een goed leven tegemoet gaat zo. Wij zullen hem wel beschermen van BloodClan,' miauwde ze knikkend. Ze wist dat er een prijs op hem stond. Als ze hem ook maar met een haar zouden krenken, kregen ze met haar te maken. En ook met Eveningstar, hoogstwaarschijnlijk.

Evening gaf aan dat praten niet haar sterkste punt was, zeker niet met kittens. Silver glimlachte meelevend. 'Ik denk dat als je dat al bij ze aangeeft, dat al een stuk meer perspectief geeft voor ze,' miauwde ze. Eerlijkheid en openheid, het blijven communiceren. Silverwish probeerde dat zo goed mogelijk te doen, met wie het ook is. 'Het feit dat je er voor ze bent is al heel wat.' Sommige ouders proberen namelijk niet eens. Evenings blik werd donkerder toen ze over BloodClan begon. 'BloodClan komt nooit meer in de buurt van ook maar één enkele ThunderClanner zo lang ik leef. Zeker die vieze hond Orchis niet,' siste ze zachtjes. Silver keek haar aan en knikte, het volledig met haar eens zijnde. 'Wat mij betreft ook niet,' miauwde ze. 'Maar we hebben sterke Warriors, en volgens mij nu wel een Clan die één richting op staat.' Het gedoe met Stagstine, dat was haar wat. Gelukkig waren er niet meer zulke figuren in ThunderClan, zoveel ze wist in ieder geval.