[♔ Riverclan Ceremonie Januari] The broken man enslaved

Het was de aller eerste keer dat hij ooit een ceremonie ging voorleiden. Hij voelde zich misselijk en hij trilde en beefde op zijn poten, maar Crystalstar had hem gisteren nog moed ingeblazen. Ze stonden nu meer op een professioneel level dan een vriendschappelijk level en ergens miste hij het om tegen haar aan te zitten en te praten over domme dingen. Die tijden waren echter vervlogen. Ze voelde zich niet zo goed en daarom stond hij nu aan haar den te dralen. Carrioncough slikte nerveus.

Toen de zon zijn kantelpunt had bereikt en een warme gloed over het camp gooide sprong hij op de heuvel. "Laat alle katten die hun eigen vis kunnen vangen zich verzamelen voor een ceremonie," galmde zijn schelle stem over het kamp. Het was alsof iedereen een beetje stil viel, ook de vogels stopten met hun ochtend gezang. De grote zwart-witte kater keek het camp rond, alle kopjes. Er waren vandaag veel apprentices die warrior konden worden. Hij had de namen niet zelf verzonnen, dat was nog steeds de taak van Crystalstar. Hij zwiepte met zijn staart en slikte nog eens een keer. "Ik breng goed nieuws! Vier apprentices hebben zich 6 lange manen bewezen om goede en sterke warriors te worden van Riverclan." Hij keek ze stuk voor stuk aan, helemaal opgeboend en klaar voor hun naam. Zijn blik bleef hangen op de eerste. Carrions hart roffelde.

"Buzzardpaw, jij hebt laten zien dat je er klaar voor bent om tot warrior benoemd te worden." Hij wachtte even alsof hij verwachtte dat ze iets ging doen en schoot toen de heuvel af. Foxdung Foxdung Foxdung hij moest haar een neus geven. Carrioncough neusde onhandig tegen haar oor en stapte dan weer de heuvel op. Starclan moest hij dit nog drie keer doen? Dat werd een heuse work-out. Hij kuchte en vervolgde zijn speech: "Hierbij roep ik onze voorouders aan om op deze apprentice neer te kijken. Zij heeft zich bewezen als een deskundige jaagster en is er klaar voor om als volwaardig warrior van Riverclan verder te gaan. Zweer je Riverclan, je vrienden en familie te beschermen wat het je ook kost? Zweer dat als het nodig is, je leven te geven voor de clan?" Hij wachtte even tot Buzzardpaw knikte en keek toen omhoog naar de ochtendhemel. "Dan zal jij vanaf nu bekend staan als Buzzardbelly, warrior van Riverclan." Hij glimlachte toen ze felicitaties kreeg, maar de plicht voor nog drie andere riep.

Zijn gladde blik gleed nu naar twee siblings. Een zus en een broer. "Greypaw en Snowpaw, kom naar voren!" Hij legde zijn dunne zwarte staart over zijn poten. De stress begon te verdwijnen. Hier kon hij wel aan wennen. "Jullie hebben laten zien dat jullie er klaar voor zijn om tot warrior benoemd te worden." Hij herhaalde het ritueel en toen hij eenmaal terug zat keek hij op naar zijn voorouders. "Ik roep onze voorouders op om ook op deze apprentices neer te kijken. Zij hebben zich bewezen als waardige warriors van Riverclan. Zweren jullie Riverclan, je familie en je clangenoten te beschermen wat het je ook kost? Zweer dat als het nodig is, je leven te geven voor de clan?" Hij mixte de woorden een beetje. Anders werd het saai niet? "Dan zal Greypaw vanaf nu de naam Greyfox dragen, voor zijn enthousiasme en loyaliteit." Hij greens en knikte naar de jonge kater. Hij was sterk en Carrion was er van overtuigd dat hij een goede warrior ging worden. Zijn pleegmoeder was vast trots op hem! Ja, ze was trots op beide. "Snowpaw, vanaf nu zal jij als Snowglimmer door het leven gaan. Riverclan eert jouw creatieve geest en je hart vol passie." Zijn glimlach werd ietsje breder toen hij de gelukkige snoetjes gaf. Snowglimmer, dat was zijn favoriete naam van deze ceremonie.

Maar er stond nog een apprentice voor zijn witte voorpoten. De dochter van Crystalstar. Een kat die hem mocht. Hij gaf haar een knipoog. "Dan heb ik graag nog aandacht van jullie en Starclan voor Tearpaw. Kom maar naar voren!" Hij sprong de steen af en neusde tegen haar voorhoofd. "Jij hebt een leuke naam!," fluisterde hij zachtjes gniffelend in haar oor. "Ook jij hebt je bewezen met je perfecte afweer technieken en charmant karakter om een geweldige warrior van Riverclan te worden." Hij deed een stapje achteruit en draaide zich daarna om. Hij stond weer op de heuvel. Zijn borst zwoegde een beetje. Carrioncough ging zitten en wachtte eventjes tot hij weer op adem was. "Dan vraag ik nu aan onze voorouders om op deze jonge kat neer te kijken en haar te accepteren als nieuwe warrior. Zweer je Riverclan, je vrienden en familie te beschermen wat het je ook kost? Zweer dat als het nodig is, je leven te geven voor de clan?" Dezelfde vraag. Wow als hij dit nog een keer had moeten zeggen had hij over zijn eigen tong gestruikeld. "Dan sta jij vanaf nu bekend als Tearcloud." Hij greens toen ze haar feliciteerde, maar toen zwaaide hij met zijn staart.

"Leafbare is volop aan de gang, dus feliciteer de nieuwe warriors en ga daarna jullie taken uit voeren. Hop chop!" Beetje onnuttig misschien, maar hij hield niet zo van formele afsluitingen. Zelf sprong hij van de heuvel af en trippelde naar de dichtstbijzijnde nieuwe warrior. "Gefeliciteerd met je naam. Vind je hem mooi?"

♔ Lijstje:

♝ carrioncough

Hij was een beetje gespannen. Het was altijd spannend als katten die dicht bij je stonden een andere naam mochten ontvangen. Twee van de kittens die hij eerst samen met Chivysniff en daarna alleen had opgevoed, werden warrior. Snowpaw, waarvan hij ook mentor was geweest en Greypaw. Hij was zo trots op ze. Zijn helderblauwe ogen glommen dan ook toen Carrioncough de Clan bijeen riep. Hij liep nog even naar zijn pleegkinderen toe en gaf hun beiden een bemoedigend stootje tegen hun schouder, met een brede glimlach rond zijn snoet. Het was duidelijk dat hij apentrots op ze was. Net zoals hij dat bij Shrimpnose en Hermitshell was geweest. Nadat hij gevangen was geweest door de twolegs, was zijn kans om zelf kittens te krijgen hem helemaal ontnomen. Alleen dat gaf niet. Hij had al zoveel kittens mogen verzorgen, daar hield hij net zoveel van als dat hij dat van zijn biologische kinderen zou doen. Bloedband was niet altijd alles. Dit was ook goed, hier was hij ook dolgelukkig mee. Ze werden alleen zo snel groot. Zag ze daar nu naar voren lopen, nadat Buzzardbelly geweest was. Hij had haar naam meegeroepen en deed dat ook bij zijn pleegkittens. Greyfox en Snowglimmer, mooie namen had Carrioncough ze gegeven. Toen werd ook nog eens zijn zusje warrior. Ook naar haar keek hij met een trotse blik. Tearcloud. Wat een prachtige dag was het voor RiverClan. Wat een rijkdom. Hij liep eerst naar zijn zusje. Beukte zijn schouder iets harder dan nodig was met een plagerige blik in zijn ogen tegen haar aan. “Mijn lieve kleine zusje is niet meer zo klein. Gefeliciteerd Tearcloud!” Hij snorde zachtjes terwijl hij ook even zijn wang langs haar hals streek. Daarna liep hij door naar zijn pleegkinderen. “Gefeliciteerd lieverds, wat zijn jullie toch snel groot geworden. Jullie gaan het fantastisch doen.” Miauwde hij warm tegen kersverse Greyfox en Snowglimmer.

[@Tearcloud eerst, daarna @Greyfox & @Snowglimmer <3 ]

_{Het was bijna helemaal zo ver. Hij voelde zich eindelijk bereid, na alles dat er was gebeurd en na al het werk dat hij had gedaan, om een warrior te worden. En niet hij alleen, ook zijn zusje Snowpaw. Toen de Clan bijeengeroepen werd, voelde hij zich een beetje gespannen, maar tegelijkertijd ook zeer benieuwd. Hij wilde zeer graag benoemd worden tot Warrior en loyaal zijn aan de Clan. Hij wilde iedereen beschermen, en dat kon hij beter als hij een échte warrior was. De kater kreeg een bemoedigend stootje van ome Icecream, wat ervoor zorgde dat hij wat ontspande voor hij op het podium moest gaan treden. ‘Greypaw en Snowpaw, kom naar voren!’, hoorde hij zijn naam opeens geroepen worden, waarna de grijze kater naar voor stapte vol van trots en moed. Een kleine glimlach stond op zijn gelaat getekend, en hij was klaar zichzelf voor eeuwig loyaal te stellen aan Riverclan. Vanaf vandaag. ‘Jullie hebben laten zien dat jullie er klaar voor zijn om tot Warrior benoemd te worden.’ Dat hadden ze inderdaad. Greypaw wist van zichzelf dat hij erg hard had getraind, beide met Lynxfang als met Shatteredice. Hij had geprobeerd sterk te blijven toen zijn eerste mentor zich bij Starclan voegde, maar Shatteredice had hem zeker geholpen te raken tot dit punt. Had hem geholpen omdat ze beiden hem zo hadden gemist. Daarbij was ze een goede mentor geweest, en de apprentice voelde een goede band met haar. ‘Ik roep onze voorouders op om ook op deze apprentices neer te kijken. Zij hebben zich bewezen als waardige warriors van Riverclan. Zweren jullie Riverclan, je familie en je clangenoten te beschermen wat het je ook kost? Zweer dat als het nodig is, je leven te geven voor de clan?’ Zijn groengele ogen waren op de zwart met witte deputy gericht terwijl hij zijn borst wat vooruit zette, om zijn ware trots te tonen. “Dat zweer ik!”, miauwde hij zelfverzekerd. ‘Dan zal Greypaw vanaf nu de naam Greyfox dragen, voor zijn enthousiasme en loyaliteit.’ Woah. Greyfox. hij liet de naam een beetje bij hem inzinken en grijnsde tevreden. Het paste wel bij hem, die naam. En het deed hem ook denken aan zijn mentor, omdat ze ooit een verhaal had verteld over hoe ze een duizend vossen had verslagen. Het was een mooie herinnering eraan, en hij zou zijn naam met plezier dragen. Daarbij kreeg niet alleen hij een coole naam: Zijn zus volgde, en zij kreeg de naam Snowglimmer. Het was een perfecte naam voor haar, en net zo cool als de zijne. De kersverse Warrior liep vervolgens naar Icecream toe die ook op hen afkwam met een erg gelukkige blik. ‘Gefeliciteerd lieverds, wat zijn jullie toch snel groot geworden. Jullie gaan het fantastisch doen.’, miauwde hij warm. “Dankjewel oom Icecream!”, bedankte hij hem, voor hij zijn blik naar zijn zus deed glijden. “Ik vind dat onze namen geweldig zijn”

+Icecream, Snowglimmer}

_{Agatepaw kwam het kamp binnengezet. Tussen haar kaken bungelde twee muisjes bij hun staartjes. Ze had een lange jachttocht achter haar rug gehad maar had niet meer dan dit kunnen vinden. Ze had het vreselijk koud door de hele dag in het territory opzoek geweest te zijn naar prooi en was daarom relatief chagrijnig. Haar gezicht stond dan ook niet al te blij toen ze tussen haar clanmates doorliep om haar vangst op de stapel te gooien. Waarom was het zo druk in het kamp? Het was verdomme koud buiten, waarom gingen ze niet warm ergens in een den schuilen? De zwarte she-cat fronste afvragend en keek rond. Al snel zag ze de slungel lichaam van Carrioncough de verhoging opklimmen. Oh, daarom dus. Agatepaw voelde zich voor een korte seconde een beetje dom dat ze niet meteen doorhad dat er een ceremonie aan zat te komen. Ze zuchtte erbij. Nog een ceremonie waar zij niet genoemd zou worden. Waarom zat het haar dwars? Het was toch overduidelijk dat ze niet beloond zou worden door haar apprentice rang te ruilen met die van een warrior. Ze was in starclan's naam een verschrikkelijk apprentice geweest en verdiende de rang dubbelop niet. Hoewel ze er zelf altijd heel bewust van was hoopte ze stiekem altijd van binnen toch verrast te worden door wel naar voren geroepen te worden door de deputy of leader. Agatepaw legde haar oren in haar nek en stapte weg uit de drukke kring. Ze zocht een rustige en beschutte plaats op bij het riet. Zo leek het dat ze niet geïnteresseerd was in de ceremonie maar kon ze stiekem nog wel een beetje meeluisteren. Je wist immers maar nooit als er toch wat nuttige info zou vallen. Carrioncough opende de ceremonie en met haar gezicht weggedraaid luisterde ze mee. Vier apprentices werden vandaag tot warrior benoemd. Een misselijkmakende jaloezie kriebelde even in haar keel. Gelukkig kon ze snel dit gevoel wegdrukken. Gadver. Ze wou niet jaloers zijn op die stomme kinderen. Ze snoof. Nee, ze ging echt niet jaloers doen. Haar tijd kwam wel. Maar toen de naam van haar kersverse vijand werd genoemd kon ze het niet laten om toch woede te voelen. Nu was ze toch echt eventjes op haar teentjes getrapt. Dit sloeg werkelijk drie keer nergens op! Buzzardpaw verdiende het minst om tot warrior benoemd te worden. De she-cat was nog kinderachtiger dan haar. Agatepaw drukte haar klauwen in de koude ondergrond. De frustratie die in haar borrelde maakte het niet makkelijk. Het liefst was ze nu boos tegen Carrion uitgevallen dat hij z'n kind als Buzzard de eer gaf om warrior te worden en haar links liet zitten. Ze bleef echter zitten. Ze zou enkel zelf als een jaloers en kinderachtig iemand overkomen als ze nu zou tegenspreken. Al veranderde het niet de feit dat als Buzzard het verdiende dat zij het dan ook verdiende. De neus van de apprentice rimpelde nijdig en hield koppig haar lippen op elkaar geperst toen de clan haar warrior naam uitriep. De rest van de ceremonie kreeg ze niet mee, ze was te pissig. Pas toen op het einde van de ceremonie Tearpaw naar voren werd geroepen werd ze uit haar trans getrokken. Tearpaw werd ook warrior? Agatepaw knipperde met haar ogen en voelde hoe een deel van haar frustratie haar lichaam verliet. Haar oortjes prikkelde weer iets overeind. Ook haar kopje draaide licht de kant op waar Carrion aan het spreken was. Ze zag nog net vanuit haar zitplaats de grijze lichaam van de she-cat naar voren bewegen. Ze kreeg de achtervoegsel cloud. Tearcloud.. Ze proefde haar nieuwe naam op haar tong. Hm. Het was nog zo slecht nog niet. De clan juichte en Agatepaw deed zachtjes mee. Het was toch niet dat Tearpa-cloud het zou opmerken als ze nou wel of niet hard mee zou roepen. De ceremonie werd daarna afgesloten en Agatepaw keek toe hoe de openplek weer iets rustiger werd. Na een klein tijdje besloot ze op te staan. Ze was een beetje nerveus door het gene wat ze nu ging doen. Zachtjes kwam ze vanuit haar schuilplaats tevoorschijn en liep op Tearpaw af die nu eventjes alleen leek te zijn. De zwarte she-cat rapste even haar keel. Ze voelde haar nekpluis wat prikkelen van ongemak. ''H-hey Tearcloud.'' Mauwde ze een beetje beschamend. Oh god Agate raap jezelf op. Ze kuchte en herpakte haarzelf snel. ''Mooie naam heb je gekregen. Gefeliciteerd.'' Een complimentje klonk een beetje raar uit haar mond maar het was wel menend. Een scheve glimlach trok op haar mond en eventjes vergat ze dat hier maar wat stond te staan in plaats van dat ze weer weg weggelopen. Oh shit. Bedenk iets Agate om het niet nog ongemakkelijker te maken. Snel- ''Laten we- Nee- ik bedoel, zou je het misschien leuk vinden om je nieuwe rang te vieren?" Goeie redding, 10/10.

TAG; Tearcloud
58. Benoem 7 gevoelens in één post}

Natuurlijk was zij als laatste aan de beurt. En dat maakte de spanning die ze voelde bij het naar voren stappen er niet beter op, al helemaal niet toen Carrioncough al fluisterend aankondigde dat ze een leuke naam had. Oh StarClan, dit kon niet nóg langer duren. Daar stond ze dan, vol ongeduld en steeds enthousiaster naarmate de deputy verder kwam in zijn speech. En toen brak eindelijk het moment van de waarheid aan. "Dat zweer ik." Mauwde ze met een trillende stem. Haar ogen werden groot bij het horen van haar naam. Dat was.. absoluut geweldig. Niemand was hier beter in dan haar moeder.

Al snel werd de kersverse warrior gefeliciteerd door haar lieve, grote broer. De poes bedankte hem en wendde zich tot Agatepaw, haar.. vriendin? "Dankjewel." Glimlachte ze lief. Maar de apprentice ging niet weg, en een ongemakkelijk gevoel begon aan haar te knagen. Bij het voorstel viel haar bekje al even voor er iets uitkwam open. "Ik- uhh. Ja? Waarom niet?" De ander bedoelde het goed. En wie weet werd het wel gezellig? Misschien?

_{Het leek erop dat er weer een ceremonie was, nieuwe Warriors om de clan te dienen. Voor zover hij wist waren er geen kittens klaar om Apprentice te worden of waren er nieuwe mentoren nodig. Niet dat hij dat zo in de gaten hield. Wat overigens vooral opvallend was dat niet de grijze poes plaats nam op de heuvel sprong zoals normaal gesproken, maar haar Deputy het deze keer leek te doen. Dat was wel verwonderlijk en natuurlijk kon Bramblefrost niet laten zich af te vragen waardoor Crystalstar deze ceremonie zelf moest missen. De katten verzamelden zich rondom de heuvel en de zwartwitte kater begon te praten. Bramblefrost luisterde aandachtig, al was het voor hem niet zo belangrijk wie allemaal Warrior werd. Hun namen wou hij wel onthouden, dat was wel zo beleefd. Voor de rest waren het gewoon vier nieuwe nesten in de Warrior Den. Buzzardpaw was al eerste, zij ontving de naam Buzzardbelly. Carrioncough liet er in elk geval geen gras over groeien met zijn eerste geregelde ceremonie. Na Buzzardbelly kwamen Greypaw en Snowpaw aan de beurt. Greyfox en Snowglimmer werden hun namen. Nog eentje te gaan en dan nog verdere mededelingen, zoals waarom Crystalstar daar niet stond. Tearpaw werd als laatste genoemd. De dochter van Crystalstar. Nadat Tearpaw in Tearcloud veranderd was, sloot Carrioncough opeens de ceremonie af. Geen extra mededelingen, geen enkele nuttige informatie. De zilverwitte Warrior volgde de deputy wie van de heuvel afsprong om met de nieuwe Warriors te spreken. Nou, hij wist vast wel meer over hun Leader, maar blijkbaar hield hij belangrijke informatie voor zich. Bramblefrost tuurde naar de Leadersden, benieuwd of ze daar in lag. Ziek? Zijn lichtblauwe ogen keek langzaam rond, een berekende blik in zijn ogen. Daar stond Icecream te praten met zijn twee pleegkinderen, wie zonet hun naam ontvangen hadden. Bramblefrost liep bijna vastberaden op ze af. ''Gefeliciteerd jullie twee''vertelde hij Greyfox en Snowglimmer snel, want die kregen vast nog een hoop meer felicitaties en bovendien was dat niet echt de reden dat hij hier was. De Warrior keek Icecream aan met een zorgelijke blik. Prachtig gespeeld of misschien toch echt. ''Is alles oké met je moeder?''vroeg hij met volle belangstelling. Zijn blik ging naar de Leaders Den, waar hij die op hield alsof hij vanaf waar hij stond naar binnen wou gluren. ''Ik bedoel, ik meende geruchten gehoord te hebben over haar levens, maar ik dacht er niks van. Gewoon een vergissing...Maar nu ze er niet is''hij sprak misschien wel tegen Icecream, maar hij zei het luid genoeg dat iedereen genoeg in de buurt het kon opvangen. Nooit waren er geruchten geweest, hij had niks gehoord wat er met de Leader kon zijn. Echter, zodra hij die woorden uitsprak begon hij ze al bijna zelf te geloven. Het waren leugens die gemakkelijk te bewijzen waren, zeker met zijn reputatie, maar ook de grootste leugen kon door iemand als waarheid worden gezien. Bramblefrost nam deze kans aan om de aandacht op zichzelf te bevestigen, door gebruik te maken van een feit die hij toevallig wist over Crystalstar. Het was namelijk de soort aandacht waar hij van genoot en hij had zeker geen moeite gebeurtenissen er voor te twisten. Daarnaast, waren de anderen ook niet een beetje nieuwsgierig?

72: Verspreid/bedenk een roddel met je karakter

Tag: Greyfox & Snowglimmer(kort) en Icecream}

Greyfox bedankte hem. Er verscheen een glimlachje rond zijn lippen. Het was altijd leuk om zijn koosnaampje, oom Icecream, te horen. Toen Greyfox zich naar zijn zus richtte ging ook zijn aandacht naar zijn zusje. Ook Tearcloud bedankte hem. Wat heerlijk dat zijn familie het zo goed deed. Dat ze zo gelukkig waren. Dat het even weer allemaal goed leek. Totdat Bramblefrost zijn bek open deed. Die feliciteerde eerst zijn pleegkittens, zoals hij dat ook had gedaan. Voordat hij zich naar hem omdraaide. Verrast spitste hij zijn oren. Was er iets belangrijks waardoor Bramblefrost zich naar hem richtte? Al snel werd hem duidelijk waarom hij naar hen toegekomen was. Hij vroeg naar Crystalstar. Hij miauwde over geruchten, over haar levens, over dat ze er niet was. Hij probeerde zijn gezicht in de plooi te houden, maar er trok toch wat bezorgdheid over zijn crèmekleurige snoet. Wat bedoelde hij met geruchten, welke geruchten. Hijzelf had niets van die geruchten vernomen. Had hij iets gemist, ging het echt niet goed met zijn moeder. Hij had wel gezien dat ze wat afwezig was de afgelopen tijd, maar ziek? Nee, dat was niet zo toch. “Uhm.” Murmelde hij dan ook wat van zijn stuk gebracht. “Ik weet niks van geruchten, volgens mij gaat het prima met Crystalstar.” Bromde hij vervolgens, maar heel erg zeker van zijn zaak klonk hij niet meer. De woorden van Bramblefrost hadden hem geraakt.

Tag: @Bramblefrost