Green Isn't Your Color

<sub>Het park, hij had absoluut geen idee waarom hij hier was of wat hij hier kwam doen maar hij was hier nu eenmaal. Daarstraks was hij in een gesprek met een stel idiote young-ones beland die jonger dan hem waren en hij was tevreden dat hij hier nu alleen was. Hij zwoor echt dat hij die idioten zou afmaken ooit, wanneer hij over de wereld zou heersen. Echter was die tijd er nog niet, en hoewel hij ambitieus was wist hij ook wel dat hoe hard hij ook zou werken hij er geduld voor moest hebben. Hij zou gewoon willen dat anderen niet zo dom waren, dan zou de wereld een veel betere plek geweest zijn. Maar hij kon niet alles krijgen wat hij wilde hm...?

Hij wandelde even door en golfde met zijn staart toen hij keek naar de natuur. In het meeste van de twoleg place was er enkel grijs te vinden, en hij was zo gewend aan al dat grijs en de harde tegels van de grond dat hij het voor geen enkel geld zou veranderen. Hij vroeg zich af hoe clankatten erin slaagden full-time te moeten leven in dat stinkende bos van hen. Ze waren er zelf ook een tijdje verbleven en hij had het vreselijk gevonden.



+Nelthilta</sub>

_{Nehzoda had ook geen echte vrienden. Enkel katten waar hij mee “omging” om er daarna van te profiteren, of ze te verraden. Zoals Harmony bijvoorbeeld, ze waren beiden een beetje uit elkaar gegroeid maar hij ging nog steeds akkoord met de gedachte dat ze hier niet thuishoorde in de Elite. De Elite had geen nut aan ultieme softies zoals zij, ze hadden nood aan masterminds en geweldadige katten, zoals hij en… Diegene die naar hem toeliep. Ze was ouder dan hem en ze hadden elkaar eens ontmoet toen ze kittens waren. Maar daar was het zowat bij gebleven. Diep vanbinnen wilde de zwarte kater met zijn ogen rollen, al besloot hij dat toch niet te doen. ‘Nehzoda?’, mauwde de poes zachtjes. Oh great, wat moest zij nu weer van hem hebben? Ging ze net zoals die domme young-ones van daarnet een nutteloos argument starten, of zat er iets nuttigs aan? Hij fronste terwijl hij naar de ander keek, maar hij luisterde wel. ‘Elke kat heeft een vriend nodig om samen de Elite sterker te maken. Wil jij die van mij zijn?’ De kater hield een strak gezicht terwijl hij even wegkeek om na te denken. Het was niet logisch dat zij opeens zijn vriend wilde zijn, echter wist hij wel dat het een feit was dat meerdere poten samen tot een groter resultaat kon leiden. En hij wou tenslotte, de Elite zoveel mogelijk chaotisch – en natuurlijk ook beter – maken als dat het kon. Na enkele tellen keek hij haar weer recht in de ogen aan, zijn ijsblauwe ogen starend in haar ziel. “Als het is om de Elite duizenden keren beter te maken, dan keur ik deze vriendschap goed~”, miauwde hij licht geïnteresseerd terwijl zijn mondhoeken wat omhoog werden gedrukt. Waarschijnlijk zou hij deze vriendschap verwaarlozen, maar een valse belofte maken was altijd leuk. Zolang ze zich maar niet kwam vermengen met zijn grootse plannen zou alles goed komen.}