Moose zijn ogen waren gericht op een dood bloemetje. Het was doodgevroren met al die kou. De to-be vond het erg jammer dat hij nu weinig bloemetjes kon vinden, maar dat wilde niet zeggen dat je weinig kon zoeken. Hij hield van zoektochten houden. Hij hield van antwoorden zoeken. Hij had niet voor niets zijn zoektocht naar zijn totem gedaan. En het was nog eens gelukt ook! De kater voelde zich daardoor gelijk trotser dan hij ooit was geweest, maar maak je geen zorgen, zijn hartje is nog steeds van goud. Hij blies zijn adem zachtjes uit. Een dood blaadje verliet de plant. Yep, helemaal dood. Hij zuchtte zachtjes. Wat jammer toch. Nu het zo koud was leken de bergen zo leeg. Natuurlijk was het altijd grijs en hard, maar zelfs bloemetjes kwam je zelden tegen. Prooi hetzelfde helaas. Toen hij opzoek was gegaan naar zijn totem had hij een prachtig plekje gevonden. Het was er donker, maar er stonden bomen. Bomen met groen! Groen! Het waren geen blaadjes. Moose wist niet precies wat het waren, maar groen was dus gewoon mogelijk. Waarom kon dat hier niet zo zijn? Misschien moest hij maar eens opzoek gaan naar nog levende plantjes. Ja. De kater keek even naar de zon die ondanks de kou nog scheen. Het was midden op de dag, dus ook het warmst. Er kwam een glimlach op zijn snoet. Oh, wat hield hij van dit vrolijke weer! Misschien... Misschien moest hij toch maar even zijn plannen veranderen... Moose hief zijn kin op zodat de zonnestralen zijn modderige vacht opwarmde.
- Flutterpaw