[Familietopic]Do we ever fit?

Littleghost Can you scare me up a little bit of love

Het begon al wat te schemeren toen Littleghost naar de prooistapel liep om een muisje eraf te pakken en daarna een rustig plekje op te zoeken om het te eten. De Sharing Tongues zou straks ergens ook al beginnen, maar zij verwachtte niet dat iemand bij haar kwam zitten. Tenslotte hadden de meeste katten liever iemand waarmee ze echt een gesprek mee konden voeren. De schildpadpoes nestelde zich wat tegen de rand van het kamp aan, toekijkend hoe het kamp langzaam drukker begon te worden. Ze nam een hapje van haar muis, het vlees was wat taaier dan normaal bij muizen maar het smaakte nog prima. De prooistapel was klein vandaag, dus ze had enkel het muisje genomen. Ze hoefde niet te jagen of andere zware dingen te doen, dus zij had het minder nodig. Bovendien mocht ze misschien een Elder zijn, ze was geen oudje. Littleghost bleef rustig dooreten terwijl katten al bij elkaar gingen zitten met hun avondeten, om gezellig te gaan kletsen. Haar gele ogen bekeken het tafereel en ergens hoopte ze toch stiekem dat eentje die misschien niet heel veel zin had in kletsen even bij haar kwam zitten ofzo.

-voor de SnappingGhost 'familie'

@open

FROM MITZI WITH LOVE

walk in the light

De jonge flamepoint stapte richting de prooistapel om wat te eten. Ze had veel gejaagd die dag en hoewel Hoarsevoice een geweldige Mentor was, de béste mentor. Kon ze niet ontkennen dat ze moeite had om veel te vangen. Toch was ze trots dat ze deze dag kon eten en ook eten had binnen gebracht. De knappe Apprentice stapte dan ook richting Littleghost een van de Elders die de moeder was van Aspenpaw. Een kattin die ze als kitten vaak als speelmaatje had gehad. Onhandig nam ze naast de Elder plaats. Misschien was het wel prettig, immers kon zij niet echt goed spreken en de ander niet echt goed horen en was een lang gesprek houden voor beide wel wat lastig. Zelfs met de gebarentaal die Palepaw had ontwikkeld.

Prompt 94 - heb een familietopic

Elfje

[Familietopic]Do we ever fit? Palepawsig1

Het was een drukke dag voor hem geweest. Hij had weer een apprentice nu desondanks hij de vorige twee pogingen met andere apprentices goed verpest had. Het leek erop dat ze hem nog wat kansen wilden geven ookal was hij een twijfelachtig geval. En dan, los van zijn nieuwe apprentice, had hij zelf ook wat proberen te brengen op de prooistapel. Maar prooi was vreselijk schaars en de witte vlokken van de sneeuw zaten overal op zijn vacht. Die vlokken smelten en dan was hij weer nat, wat vreselijk was voor de status van zijn vacht. Dan zou hij eruit zien als een monster met een druipende vacht. De grijze kater krulde zijn bovenlip eventjes bij die gedachte, maar probeerde te kalmeren en pakte een muis van de prooistapel. Misschien als hij ging liggen dat niemand zijn slordige vacht zou opmerken? Hij hoopte het heel erg, want zin in discussies daarover had hij nu echt niet. Hoe kon hij de perfecte kater zijn als dat gebeurde? Hij stapte naar een willekeurige plek toe waar niet al te veel katten zaten momenteel en ging neerliggen om zijn natte vacht te verbergen. Ondertussen zag hij dat hij toevallig naast zijn “familie” was gaan zitten. De Elder die de moeder was van zijn kinderen en het derde verloren kind dat hij uit het nest gegooid had. De kater voelde ergens wel een beetje schaamte van haar eruit gegooid te hebben, maar ze was zo jong geweest dat ze waarschijnlijk geen idee erover zou hebben. Hij beet gewoon zo snel mogelijk in zijn muis en zei geen woord. Niet dat er anders veel te bespreken zou zijn anyways – de ene had spraakproblemen en de ander gehoorsproblemen. Het schoot hier niet veel op.

Prompt 94: Post op een familietopic van je karakter

Littleghost Can you scare me up a little bit of love

Ze had niet door dat iemand naast haar was kwamen zitten totdat ze in haar ooghoek de vacht van de andere zag. Half verbaasd half nieuwsgierig naar wie haar gezelschap wou houden draaide ze haar kop om. Haar adem stokte in haar keel en ze verstijfde lichtjes. Het was haar dochter, biologisch dan. Niet meer dan dat en Palepaw wist niks over haar ware afkomst, wat misschien ook wel beter was. Littleghost keek een beetje ongemakkelijk naar haar dochter, degene die ze niet kon voeden en had moeten weggeven. Haar andere twee kittens moesten sterk blijven, als ze Palekit gehouden had waren ze misschien alledrie overleden. Het was de enige keuze die ze had. Om het nog gezelliger te maken was Snappingturtle er opeens komen zitten, al kon ze aan zijn houding zien dat het niet direct zijn plan geweest was. Hij leek zijn gedachtes bij zijn muis houden, de ongemakkelijkheid van deze situatie negerend. Pappie, mammie en kindje, wat een leuke bijeenkomst hadden ze hier onbedoeld. Niks beters wetend ging Littleghost maar ook verder met haar hap, maar dat was alweer bijna op. Nou ja, ze kon altijd naar de Elder Den gaan.

@open

FROM MITZI WITH LOVE

Onderwerp: Re: [Familietopic]Do we ever fit?