No Air [OPEN]

Onderwerp: No Air [OPEN] zo 2 jan 2022 - 18:01

Tidepaw voelde zich alsof ze niet kon ademen. Nu, in het duisternis van de nacht, was het alsof het haar pas echt overviel. Newtspark was dood. Weg. Naar de sterren. De jonge kattin was het camp uitgegaan omdat ze niemand wou wakker maken met haar snikken. Ze haalde moeizaam adem terwijl ze rende; haar zicht was wazig van de tranen. Haar poot bleef steken achter de wortel van een boom, waardoor ze met haar snuit in de modder terechtkwam. Tidepaw bleef gewoon liggen. Ze begroef haar neus dieper in de modder en wenste voor een moment dat ze volledig opgezwolgen kon worden. Ze deed niet langer meer moeite om haar huilen te dempen en snikte luid en zielig, zoals een kitten die voor haar moeder roept maar de woorden er nog niet voor heeft. Zo voelde ze zich ook. Alleen, achtergelaten, zwak. Haar hart deed zo veel zeer dat het voelde alsof het recht uit haar borstkas getrokken werd. Haar keel was rauw en dik en haar ogen opgezwollen van de tranen. Haar hele lichaam trilde en schokte. Ze zou nooit meer Newtsparks warme glimlach zien. Zou haar nooit meer "muisje" horen zeggen. Zou nooit meer haar zachte kruidige geur ruiken. Waarom was Starclan zo wreed? Alleen maar omdat ze kittens gehad had? Starclan, de kittens.. Daar dacht ze ergens liever niet aan. Dat voelde bijna als verraad. Als Newtspark de kittens niet gehad had, zou ze nu nog hier bij haar zijn, warm en veilig en levend. Als ze de levens van de kittens zou kunnen inruilen voor die van Newtspark, zou ze dat in een hartslag doen. Voor nu kon ze echter maar hopeloos en hulpeloos blijven snikken in de modder, die zout werd van haar tranen en haar hele vacht bemodderde tot ze er net zo erg uitzag als ze zich voelde.

OPEN

Prompt 70

Onderwerp: Re: No Air [OPEN] zo 2 jan 2022 - 23:54

Skadi

Only those with my blessing will outlive the cold

Toegestaan was haar aanwezigheid niet, maar als Skadi altijd had gedaan wat was toegestaan, dan was ze ook niet geweest waar ze nu was in haar leven. Nee, haar hele verhuizing naar de Elite was voortgekomen uit een verboden tripje naar de rivier. Dat was toen. Nu zorgde haar verveling wel voor wat ergere consequenties. Ze had geen eens een goede reden om hier te zijn behalve die ouwe zak die zichzelf de leider van ShadowClan noemde uit te dagen. Maar in plaatst van een warrior, of uberhaupt een waardige tegenstander, kwam ze een blubberend jong tegen. Letterlijk, blubberend. Het ding was aan het janken, maar haar hele vacht zacht onder de vuile modder. Skadi trok haar neus op. "Wauw, is dit wat de clans naar buiten sturen om hun thuis te beschermen tegenwoordig." Reageerde ze droogjes. "Jullie zijn wel aardig afgezwakt, hè?" Haar stem was smalend. Maar als je verwachtte dat ze aardig ging doen omdat een kind zich zielig voelde, dan kende je haar duidelijk nog niet.