And I find it kind of funny

Day 1

Gevangen in de ijzeren kooi, liggend in de buik van een monster die hem meenam naar een onbekende plaats waar het plots stopte. De angstige en verwarde kater kroop tegen de achterkant van zijn gevangenis aan, er was geen weg meer uit, een feit dat hem al snel duidelijk geworden was. Hij hoorde twee klappen en daarna de stappen van de Twolegs, het klonk aan beide kanten van het monster totdat het stil werd. Een paar secondes stilte, waarin hij zijn eigen adem hoorde. De achterkant ging weer op, het zonnelicht kwam hem tegenmoet, maar werd geblokkeerd door twee figuren. Smouldertongue blies meteen uit instinct naar hen, een verdedigingstechniek wat niets deed met ze. Ze pakte de kooi weer op, haalde hem uit het monster. Zijn blauwe ogen keken schichtig door de ijzeren gaten heen, zijn hart klopte in zijn keel. Het was de Twoleg Place, hun stenen nesten om hem heen. Het was geen plek waar hij ooit eerder geweest was, geen punt van herkenning. Ze namen hem mee naar een van die nesten, een besluit waar hij zeker niet mee had ingestemd. Niet daar er naar hem geluisterd werd, dat was inmiddels wel duidelijk.

Ondanks zijn verdere verzet waren ze binnen, muren waren nu om hem heen en dat was niet het enige. Het stond vol met spulletjes die hem angst aanjoegen, al wist hij niet eens wat het allemaal was. Bovendien stonk het hier, een onnatuurlijke lucht.  Het belangrijkste om te snappen was het gevaar waarin hij zich bevond. Maar momenteel kon hij niet eens bevatten hoe snel het allemaal gegaan was, vanochtend liep hij nog met prooi terug naar het kamp en nu zat hij hier. Naast het feit wat hij de laatste nacht gedaan had. Was geprobeerd het juiste woord? Wat maakte het nog uit, nu ging hij vast alsnog die kant op. Ze zetten de kooi neer op een verhoogde platte ondergrond en stonden daarna met elkaar te praten. Hij hield ze beide in de gaten. Als hij dan toch dood moest wou hij het in de ogen kijken, voor een laatste keer dapper zijn. Opeens kwam er een derde bij, deze was helemaal gekleed in het wit. Deze paste meer bij de omgeving, waar hij trouwens ook meer naar ruikte. De Twoleg richtte zijn blik op de kater in de kooi, wie daarop weer begon te blazen. De man had witte gladde handen, waarmee hij op de tafel leunde en zijn nieuwste aanwinst bekeek. Heldere ogen die over Smouldertongue heen gleden, alsof hij wou bepalen wat hij wou bewaren. Zijn slachtoffer zat ineen gedoken, met grote ogen naar hem kijkend. Opeens deden de andere twee de kooi open van boven, een moment om te ontsnappen kreeg hij echter niet. Handen grepen hem vast, hij spartelde wild rond en probeerde wat dan ook te raken met zijn klauwen. Zijn gevangenis werd op de grond gezet en zelf werd hij tegen de tafel gedrukt. Intussen jammerde hij luidskeel. De handen hielden hem vast, ze waren sterker dan de kater. Er was geen grip in het metaal en hij kon er niks meer tegen doen. De Twoleg in het wit begon hem te onderzoeken met zijn gladde voorpoten, hij drukte vacht opzij en bleef hangen bij zijn schouder. De schouder waarin hij toen geraakt was. Het trok blijkbaar de interesse, want daar deed hij meer vacht opzij en ging hij over het littekentje heen met zijn vinger. Hij zei wat tegen de anderen, het leek bijna alsof hij boos klonk. Daarna legde hij zijn hand op Smouldertongue's kop en deed iets vreemds. Kriebelde hij hem nou? De roodwitte kater was even te verbaasd om er op te reageren, maar dat duurde niet lang. Hij draaide zijn kop om zodat hij in de hand kon bijten, maar die was al snel teruggetrokken. Opeens werd hij weer opgepakt en in een koude bak gezet. Hoe lang ging dit kwellen nog door? Voordat hij er zin in had stroomde er lauw water over hem heen en gingen ze verder te werk. Met handen gingen ze over hem heen, handen die stonken. Door het water heen voelde hij wat anders over zijn vacht gaan, wat ze erin masseerde. Bubbels ontstonden op zijn lichaam en om hem heen, het water kreeg een donkere kleur van het vuil. Hij spartelde wild tegen, maar zijn poten gleden enkel weg en dat maakte het niet veel beter op. Nog steeds begreep hij niet zo goed waarom ze dit deden, waarom ze hem zo lang lieten lijden.

Na een tijd die eeuwig leek te duren voor hem waren ze opeens klaar met het kwellen, het water stopte en hij werd uit de bak gehad. Zijn vacht plakte tegen zijn huid aan, nu was duidelijk te zien hoe mager hij geworden was. Water droop op de grond terwijl ze hem naar de tafel brachten. Eentje liep weg en kwam terug met iets nieuws. Ze legde het over hem heen terwijl hij nog steeds tegen de tafel gedrukt werd. Het voelde zacht aan maar had toch een ruwe structuur. Terwijl de Twolegs met elkaar in gesprek waren begon een met het zachte over hem heen te wrijven. Smouldertongue begon te happen in het stof, het voelde raar en niet lekker aan. Hij gromde en trok eraan terwijl de Twoleg vrolijk door ging. Hij probeerde zijn poot omhoog te krijgen zodat hij het eraf kon klauwen. De kater wrong zich in alle bochten, de Twolegs vochten terug en hielden hem tegen. Wat was dat in vredesnaam en waarom wreef ze het zo over hem heen? Het voelde warm aan en hij voelde hoe zijn vacht droger was. Nog niet al te droog, maar niet meer zeiknat. Ze stopte opeens en haalde het vreemde object weg.  Twolegs waren vreemd, dat was nu bevestigd. Boven hem gingen ze verder met praten en eentje liep weer weg. Hij hoorde gerommel en opeens was de man weer terug. Terwijl ze hem nog steeds omlaag hielden voelde hij opeens een prik in zijn schouders, hij sloeg wild met zijn klauw tegen de tafel aan en wou zich weer verder verzetten maar dat lukte niet. Alles voelde zwak aan, hij voelde zich moe. Zijn spieren verzwakte en de lust om te vechten verdween, het was alsof zijn lichaam de strijd al opgaf voordat zijn ziel het deed. De handen pakte hem weer op, zijn lijf was zwak. Ze namen hem mee naar een kooi, een andere dan eerst. De ondergrond was niet hard en koud, maar juist zacht. Het leek op waarmee ze hem drooggemaakt hadden. Ze zette hem erin, hij wiebelde op zijn poten. Smouldertongue hoorde het deurtje sluiten, maar reageerde er niet op. Het rook naar eten hier. Hetzelfde wat in de kooi had gelegen. Met een kwaaie blik keek hij er naar, dat was wat hem hier naar toegehaald had. Omdat hij zo stom was het te zoeken en daadwerkelijk die kooi in te lopen. Er hadden zoveel alarmbellen gerinkeld en naar geen had hij geluisterd. Dus nu lag hij hier, opgesloten in een vreemde witte wereld. Moe, doodop. Zijn ogen begonnen langzaam te sluiten, totdat hij er niet meer kon tegen vechten en de slaap hem overnam.

-Gesloten-
Prompt 10:Laat je kat in aanraking komen met een Twoleg voorwerp (speelgoed auto, plastic zak, etc. )-handdoek)

Nacht 1+Dag 2

De fun was gisteren nog niet helemaal afgelopen want net toen hij weer een beetje bijkwam werd hij opeens weer meegenomen. Nog te veel onder de invloed van de prik lukte hem het niet om te protesteren tegen de extra behandeling en waren ze in de weer met een raar uitziend Twoleg ding. Dit duurde overigens niet lang, veel korter dan de hel waar hij eerst door heen moest. Voordat hij het wist werd hij weer in de kooi gezet, met geen idee hebbend waar dat voor nodig was. Niet dat hij al een antwoord had gekregen op de rest van zijn vragen. Het was opeens donker geworden, anders dan de zon die onderzakte. De hoop om weer hieruit te komen was al verdwenen uit hem en verslagen gaf hij toe aan de verdere slaap die nog steeds in hem zat. Het was een diepe slaap, waarin hij zijn huidige situatie in kon ontsnappen. De droomwereld nam hem al snel mee.

Thunderclan. Hij was in Thunderclan, staand tussen de vele bomen. De zanderige grond kon hij tussen zijn teentjes voelen, een zacht windje blies door zijn vacht heen. Leafbare was afgelopen of moest nog beginnen. De bladeren waren helder groen van de kleur, het licht van de warme zon scheen door ze heen. Het was een perfecte dag, zo'n soort dag waarop de katten graag gebruik maakte van het weer en erop uit gingen. Jagen, trainen of wat ze dan ook behoefte aan hadden. Hij was er ook bij, om hem heen waren katten die hij kende. Zijn clangenoten. Smouldertongue bleef staan, genietend van het prachtweer. Een warm gevoel van geluk ging door zijn lichaam, zijn ogen stralend terwijl hij om zich heen keek. Zou hij in die boom daar klimmen? Het was wel een mooie en als hij hoog genoeg kwam kon hij mooi gaan dutten in de zon. Man, kon het leven niet altijd zo mooi zijn. Smouldertongue liep al naar de boom en zette zich af om er tegen aan te springen, zodat hij naar boven kon klauteren.

De boom was niet stevig meer opeens, niet meer levend. Hij sprong tegen een verrotte stam aan, zijn klauwen verdwenen in de zachte barst. Hij bleef hangen, zelfs al wou hij weg springen dan nog lukte dat niet. De boom kraakte gevaarlijk, maar Smouldertongue was nooit sterk en zwaar genoeg om een boom omver te krijgen, ook geen rotte. Hij richtte zijn kop naar beneden haastig om weer bij de grond te komen, enkel om te zien dat die verdwenen was. Een donker gat onder hem, maar het was niet leeg. Bruin en grijsachtige vachten op een hoop, ooit glanzende ogen waar nu een witte waas over heen was. Konijnen. Het gat was gevuld met konijnen. Hij staarde er naar, hij kon zijn ogen er niet af houden. De boom begon te zakken, met hem er nog aan. Voordat hij wist verloor de boom zijn strijd en viel hij langzaam om, het gat met de dode konijnen in. Smouldertongue voelde de stam niet die op hem viel, hij voelde de vele vachten niet. Het was koud. Was dat hoe dood aanvoelde? Enkel voelen van kou met om je heen zoveel anders dat je hoorde te voelen. Hij lag daar, gevangen. Hij kon niet meer bewegen, niet enkel lichamelijk maar ook zijn geest had de wilskracht niet meer. Hij wou niet meer bewegen. Er klonken stemmen, stemmen van zijn vrienden. Als ze dat waren. Clangenoten in elk geval. Het ging over het weer, over de goeie jacht die ze gehad hadden en over allerlei ditjes en datjes. Het meeste was onduidelijk, al was een ding zeker. Er viel geen woord om de kater in zijn ongelukkige situatie, dat deed er niet aan toe. Smouldertongue luisterde nog steeds naar ze, blij voor ze dat ze zo gelukkig leken. Dat alles zo goed was. Hij stond zichzelf toe om weg te zakken, te verdwijnen uit deze wereld.

Van een duistere droomwereld kwam hij weer terug in de echte wereld waar het niet veel beter was. In elk geval geen dode konijnen om in te liggen hier. Dat was ook wel de enige upgrade hier. Voor de rest lag hij nog steeds in zijn kooi, al was het licht inmiddels weer terug gekomen. De Twoleg Den nog steeds even wit. Smouldertongue keek loom rond, zijn nieuwe thuis beter opnemend. Er lag nog wat vlees en er stonden twee stenen soort van diepe rondjes. Hij kwam langzaam overeind en liep naar eentje toe. Glinsterend water. De herinnering van zijn dorst kwam opeens terug en bijna te hoopvol snifte hij aan het water. Het leek veilig te zijn? Voorzichtig nam hij een paar slokken. Het was wat lauw, geen stromend water uit de beekjes of de rivier. Het smaakte wel naar water, geen rare smaakjes eraan die niet hoorde. Hij dronk verder.

Het water had hem niet vergiftigd, hij had zelfs het stukje vlees nog opgegeten omdat hij niks beters te doen had. Wat er in dat andere bakje zat liet hij links liggen. Rare harde bolletjes die naar eten roken maar totaal niet zo uitzagen. Zo af en toe kwam er een twoleg langs, die een kwaaie wantrouwende blik van Smouldertongue kreeg. Ze leken hem wat in de gaten te houden maar voor de rest lieten ze hem met rust. De dag ging langzaam voorbij terwijl hij in een hoekje lag, zijn ogen keken door de tralies van zijn gevangenis heen. Ze keken naar de spullen om hem heen, naar de witte muren. Maar ze zagen niks. Totdat er weer een Twoleg kwam die met zijn hand langs de muur gleed terwijl hij nog een laatste blik op Smouldertongue wierp. En met een klik werd het weer een sterrenloze nacht.

Prompt 61: laat je kat dromen over iets en beschrijf die droom uitgebreid.

Dag 3

De nacht was stilletjes voorbij gegaan, ditmaal geen dromen over rotte bomen en gaten met konijnenkarkassen. De herinnering aan waar hij terecht was gekomen kwam vloeide terug in zijn brein zodra de sterke luchten hem tegemoet kwamen. Vermoeid om weer een dag in deze kooi door te gaan opende hij zijn ogen, een baken van licht kwam hem tegemoet. De Twolegs waren er weer, ze stonden verderop met hun ruggen naar hem toe. Smouldertongue knipperde met zijn ogen, de slaap eruit krijgend. Hij had nog steeds geen antwoord op wat zijn lot zou zijn hier en hoeveel dagen er voorbij zouden gaan totdat hij het wist. Voor nu zat hij vast hier, met geen mogelijkheid om te ontsnappen. Zijn maag knorde lichtjes maar het enige wat er nog was waren die rare bolletjes in dat bakje. Kittypet voer. Hij voelde er niet persé veel voor om dat te eten. Pas als zijn maag het echt niet meer trok misschien. Hij stond op en begon heen en weer te lopen ij zijn gevangenis. Proberend zichzelf te overtuigen dat het meer ruimte was dan hij dacht, een leugen op te maken waarmee het misschien wat beter werd.

Zenuwachtig was hij hiermee doorgegaan, hij had klagelijke geluiden laten horen terwijl hij van de ene kant naar de andere liep. De Twolegs die langs kwamen zeiden dingen tegen hem en leken te lachen ofzo. Geen een die er aan leek te denken om hem te bevrijden, zo wreed waren ze allemaal. Er leek niks te gebeuren event, totdat er opeens beweging in kwam. Ze liepen naar zijn kooi toe, een reden voor Smouldertongue om het weer op een blazen te zetten. Het deurtje ging open en dikke zachte handen kwamen zijn richting op. Kwaad en vooral bang sloeg hij naar de handen, maar het deerde de drager niks. Hij werd opgepakt en de kooi uit gesleurd met zijn lichaam wringend in alle bochten. Voordat hij het wist werd hij weer op de tafel gezet, met een hand op zijn hals om hem tegen te houden. Een andere kwam erbij en hij voelde weer een prik. Ditmaal werkte het sneller dan de eerste en hij zakte al snel weg in een diepe slaap.

Hij voelde zich vreemd.. Misselijk en zwaar. Het voelde alsof hij al dagen geslapen had en misschien was dat ook zo. Wie kon het zeggen? Zelfs wist hij niks meer. Hij stond op, of dat probeerde hij tenminste. Zijn poten wouden niet meewerken en hij wiebelde even op ze voordat hij weer neer viel. Wat hadden ze gedaan met hem? Waarom lieten ze hem zo lang lijden? Zijn gedachtes waren wazig, vragen waar hij niet op kon concentreren. Zijn mond voelde droog en het lukte hem om zichzelf naar de drinkbak te krijgen. Hij dronk een paar slokken, merkend dat zijn lichaam meer op gang leek te komen. Traag sukkelde hij weer weg, nog steeds wiebelend op zijn poten voordat hij weer ging liggen. Want wat kon hij anders? Hij begon zijn vacht maar te likken, want die stonk nu wel heel erg naar Twolegs. Na zijn zij en rug gedaan te hebben tilde hij zijn poot op om zijn buik een beurt te kunnen geven. Hij staarde er naar. Hij wist dat er wat mistte. Iets belangrijks wat er altijd al geweest was, maar nu was het nog weg. Zijn brein werkte nog niet op volle toeren, dus het was alsof hij een lijstje moest afgaan. Maar al snel drong het door, al snel snapte hij wat er weg was. Het gedeelte dat hem een vruchtbare kater maakte, wat altijd daar was geweest onder zijn staart. Het was weg, alsof het nooit bestaan had. En toen begreep hij wat ze gedaan hadden. Die monsters. Het enige stukje trots wat hij nog had, misschien ooit de kans op zijn eigen kittens. Al dan niet van een relatie met liefde. Dat hadden ze hem afgenomen.

Dag 4

De derde dag in zijn persoonlijke hel was ook voorbij gegaan en die nacht had hij vooral wakker gelegen. Het schoot de hele tijd door zijn kop, de feit dat hij ze kwijt was. Als hij uit verveling zichzelf ging wassen zag hij het weer wat hij mistte en met dat gemis kwamen de vele vragen. Waarom hadden ze het gedaan in de eerste plaats, hem zijn kans afgenomen voor nageslacht? Bovendien leek het ook alsof ze hem gemarkeerd hadden, het had wat langer geduurd maar bij zijn rechtoor mistte een stuk had hij ontdekt. Dat kon er ook nog wel bij. Naast de wreedheid van de Twolegs kon hij ook niet helpen om aan zijn clan te denken. Als hij ze ooit nog terug zou zien, zou hij dan nog minder waard zijn. Ja, de roodwitte Warrior wist dat hij niet de enige was geweest met dit lot, maar met wie hij was voelde het toch alsof dat laatstje stuk respect dat ze nog konden hebben ook weg was. Met maar weinig slaap die nacht verloor hij de strijd tegen zijn moeheid de volgende dag en lag hij grotendeels van de dag te slapen. Het was niet alsof hij veel beters kon doen, afwachtend op het vervolg van de pijn die ze hem hier aan deden.

Dag 5
Smouldertongue snapte nog maar erg weinig van de planning hier, bij zijn aankomst was het al meteen hel geweest en de dag erop lieten ze hem de hele dag doorbrengen in zijn ijzeren gevangenis. Om vervolgens dat onnodige te doen waar hij nog niet over heen was. Vierde dag, als het de vierde dag was geweest, niks was er gebeurd. En nu? Nu opeens stond hij weer in het punt van belangstelling, gezet op de tafel werd er weer druk aan hem gezeten. Hij was het overigens nog steeds niet eens met deze behandelingen, zeker niet als ze er voor zorgde dat hij zijn mannelijke delen kwijt raakte. Dus onder een hoop process deden de Twolegs hun barbarische werkzaamheden. Ze gingen door zijn vacht, porde op erg onnodige plekken en zaten zelfs aan zijn tanden. Prikken vonden ze blijkbaar heel leuk, want dat was de derde keer dat hij een prik voelde. Ditmaal werd hij er alleen niet moe van, dus dat was dan nog iets. En plots zat hij weer in een kooi, een andere dan waar hij de laatste dagen in had doorgebracht. Onder zijn klagelijke gemauw werd de kooi opgepakt en vervoerden ze hem weer. Uit het Twoleg Nest, in de buitenlucht. Het was binnen een stuk warmer geweest en zodra de deur open ging kwam een ijzige wind hem tegenmoet. Waar gingen ze naar toe?

Prompt 26:Laat je kat in een TNR val terecht komen en daarmee castreren/steriliseren