[Deze volledige post is in rijm geschreven voor het prompt event. Uiteraard hoef je niet in rijm terug te reageren.]
Traag als sneeuw dat langzaam wegsmelt
Kwam de zon over de horizon aangesneld
Blauwe ogen knipperden tegen het licht
Zonnenstralen gleden langs een vlammend aangezicht
Kaken spreidend in een trage gaap
Vocht Peppermint tegen de restjes slaap
Met een paar laatste stappen strekte ze zich uit
Waarna ze het kamp verliet zonder enig geluid
Met dauw dat kleefde aan elk blad
Vervolgde de flamepoint haar bedachte pad
Ze moest haar vacht opzetten tegen de ijzige wind
"Moet meer kruiden verzamelen," murmelde Peppermint
Met haar staart zwierend hoog in de lucht
spreidden haar lippen zich in een lichte zucht.
Het is niet anders, ik moet er voor gaan.
Ik moet het pad naar de tweebeenplaats inslaan.
En met die gedachten verzamelde ze haar moed.
Dit was niet de eerste keer, het kwam wel goed.
Maar desondanks trok een huivering zachtjes over haar rug.
Misschien kwam ze deze keer wel niet heelhuids terug.
De stenen voelden hard en koud aan onder haar poten.
Het kon toch niet zijn dat de Bloodclanners hiervan genoten?
Ze zette zich af, liet haar poten landen op een houten hekwerk
Ondanks dat ze beefde, zette ze door, ze hield zichzelf sterk.
Haar blik gleed over een afgezet stukje land
En daar! Daar! Daar zag ze het aan de verste kant!
Een klein groeiend bosje, gevuld met prachtig bloeiend catmint
Zo mooi, zo groen, zoals je het zelden in bladkaal vindt.
Ze naderde snel, haar witte voetjes vederlicht op het hout.
Maar met die laatste sprong, maakte ze toch een vreselijke fout.
Ze zette zich soepel af, landde naast het hek op een plastic vlak.
In plaats van dat deze haar hield, barstte deze met een luide krak.
Ze slaakte een gil, de grond onder haar plotseling verdwenen.
Ze tuimelde, één, twee, drie keer zo naar beneden.
Met een plof landde ze op haar voetjes, ogen rond van schrik
En keek om zich heen, denkend
"Oh nee, waar ben ik?"Veren dansten in de rondte, gekakel klonk schel om haar heen.
Het was een kippenhok, besefte Pep, ik moet eruit, meteen!
Ze zette haar voetjes tegen het gaas, strekte haar poot omhoog.
Maar ze kon niet bij het dak, het was veels te hoog!
Oren plat in haar nek, dook ze achteruit.
Oh Starclan, hoe kom ik hier nu weer uit?But you're a king and I'm a lionheart