[FINISHED] Listening to the wind of change

Blossomhail zette haar haren op tegen de kou. Kleine witte glinsteringen lagen om haar heen en hoewel het nog niet gesneeuwd had, had het al wel flink gevroren. Het was alles behalve aangenaam om buiten te zijn en even verlangde ze terug naar haar den, waar ze zich lekker in haar nest kon neerleggen. Ze schudde die gedachten echter van zich af en besloot dat ze eerst wat ging drinken voordat ze zou gaan jagen. De Steppingstones was het dichtste in de buurt vlak nadat ze dat besluit had genomen en met een vaste tred liep Blossomhail in de richting van het water. Ze hoorde het water al kabbelen vanaf haar positie en liet haar blik naar de overkant glijden, maar ze zag geen ThunderClanner. Niet dat het erg was als dat wel zo zou zijn. Zij mocht hier immers gerust staan aan haar kant van het territorium. Ze boog zich naar voren en likte het ijskoude water op. Het bezorgde nog meer koude rillingen, maar het zorgde er ook voor dat haar dorst gelest werd en daar deed ze het voor. Toen ze weer opkeek, zag ze dat er deze keer wel iemand aan de andere kant stond van het water. Een oudere ThunderClanner, misschien net geen senior warrior. Blossomhail gaf enkel een knikje ter begroeting voordat ze haar kopje weer lager liet zakken naar het water.

Terwijl Blossomhail aan het drinken was, besloot de kater om te gaan jagen. Het was niet interessant en ze had katten al zeker vaker zien jagen, maar toch kneep ze haar ogen kort samen toen de kater besloot om vlak voor haar neus een prooi te vangen. Alsof hij het er even in wilde wrijven dat hij wel prooi had gevonden aan zijn kant van zijn territorium en zij nog niet. Ze schudde de waterdruppeltjes van haar snorharen af en trok kort met haar oortje. ”Proficiat,” zei ze op een vrij ijzige toon. ”Ik denk dat ik ook maar eens aan de slag ga.” Het zou natuurlijk heel aanlokkelijk zijn om dat hier recht voor zijn neus te doen, maar ze wist dat ze niet veel vissen ging vangen in het snelstromende water en dat ze beter verder in haar territorium kon gaan. Ze sloeg dan ook op een afkeurende manier met haar staart in zijn richting en draaide zich toen om. Ze wist dat het voornamelijk de honger en de frustratie was dat ze de laatste dagen zo weinig ving en dat hij het waarschijnlijk niet zo bedoeld had als dat ze het nu binnen pakte, maar toch irriteerde het haar. Misschien ook omdat hij zijn prooi zo snel had gevangen. Iets wat haar tot dusver nog niet gelukt was.

Blossomhail onderdrukte een zucht toen de kater tegen haar begon te praten. Ze wilde eigenlijk jagen voor haar Clan en het niet over de schare prooi hebben in de Clan. Ze geloofde nooit dat de prooi in ThunderClan wel volop aanwezig was. Ze keek kort over haar schouder toen de kater vroeg hoe dat ze heette. ”Blossomhail,” antwoordde ze kortaf, zonder naar zijn naam te vragen. Ze hield gesprekken met katten van andere Clans immers nog altijd het liefste oppervlakkig en besloot dan ook om zijn opmerking over de prooi te negeren. ”RiverClan doet het prima. De meeste van onze kittens zijn goed op weg om apprentice te worden en onze apprentices zijn bijna toe aan hun final assesments,” sprak ze op een kalme toon. Nee, ze ging niks van de problemen binnen RiverClan vertellen aan de ThunderClanner. Hij zou toch immers oud genoeg moeten zijn om te weten dat het not done was om de zwaktes van je Clan te vertellen tegen iemand van een andere Clan. Ze trok kort met haar oortje toen hij over Stormflight begon. Ze wist van de kater dat hij geen problemen had met het praten van katten tegen andere Clans en ze hoopte voor hem dat hij niet te vriendelijk werd met katten van andere Clans, anders zou dat niet bepaald in zijn voordeel werken. ”Daar gaat het goed mee. Ik weet zeker dat je het aan hemzelf ook kunt vragen als hij hier nog eens komt drinken,” zei ze op een kalme toon. Daarna trok ze kort met haar oortjes. ”Doe je dit vaker? Gezellige onderonsjes met RiverClanners aan de rivier?” kon ze vervolgens niet laten om te vragen. Misschien was Stormflight niet de enige die zich wat mocht intomen wat het praten tegen katten van andere Clans betrof. Misschien waren er wel meer.

Blossomhail trok kort met haar oortje toen de kater zijn antwoord gaf. Ze vond dat moeilijk te geloven op de één of andere manier, maar het interesseerde haar ook niet genoeg om er vragen over te blijven stellen. Ze wist dat er katten in haar Clan waren die er iets milder tegenaan keken om zo nu en dan een gesprek te hebben met een kat van een andere Clan en ergens was dat ook wel prima, maar dan moesten ze wel hun loyaliteiten goed voor ogen hebben wanneer ze op het strijdveld zouden staan tegenover diezelfde kat. Misschien was dat ook wel waarom Blossomhail alles zo oppervlakkig hield. Omdat ze anders misschien gehecht zou raken en moeite zou hebben met een beslissing te maken als het eenmaal zo ver was. ”ShadowClan’s intriges zijn voorlopig nog niet het probleem van RiverClan,” antwoordde ze koeltjes. Hoewel ze waakzaam om elkaar heen waren, hadden RiverClan en ShadowClan op dit moment geen oorlog. ”Is het wel meer ThunderClan’s probleem dan?” vroeg ze verder. Haar blauwe blik lette scherp op zijn reactie. Het zou haar tegenwoordig niks meer verbazen als de ene Clan ruzie had met de andere Clan zonder dat zij dat wisten. Dat ze het maar met elkaar uit zouden vechten. RiverClan had met de strenge Leafbare wel genoeg voor hun kiezen op dit moment, al hoefde de ThunderClanner dat niet te weten. Als hij een beetje verstand had, dan zou hij dat zelf ook wel kunnen bedenken.

Runningwind schreef:

Runningwind

Runningwind wist wel dat die voorzichtig aan moest doen, wat er speelt in thunderclan qua relaties met andere clans gaat niemand aan. Daarvoor was die wel te slim, de poes vertelde dat Schaduwclan's probleem niet het probleem was voor Rivierclan voorlopig. Er was wel degelijk een discussie tussen Settledstar en crystalstar waarop zij excuses aanbood voor het gevecht die er plaats had gevonden, dus er was wel degelijk iets tussen rivierclan en schaduwclan. Blossom vroeg of het wel probleem was van thunderclan, waarop runningwind besloot om ook oppervlakkig te houden. "Schaduwclan heeft geen problemen met Thunderclan." Runningwind besloot om maar eens terug te gaan naar het bos om zijn prooi op te halen en naar het kamp te brengen. "Ik ga maar eens vandoor, moet mijn prooi ophalen. Fijne dag nog." Met een zwiep van zijn staart liep die de heuvel op richting het bos, graafde hij zijn prooi uit en liep het bos in.

Natuurlijk had iedereen op de Gathering de excuses van Crystalstar gehoord. Om te zeggen dat er totaal niks tussen ShadowClan en RiverClan op dit moment was, was misschien ook wel te veel gezegd. Maar ze ging niet toegeven hoe erg haar leader ermee had gezeten om haar fouten toe te geven. Dat hadden ze op de Gathering ook wel kunnen zien. Blossomhail was immers een trouwe warrior van RiverClan en ze zou zo in de verdediging voor haar leader schieten als dat zou moeten. Ze liet haar blik naar de kater glijden toen hij aangaf dat ShadowClan op dit moment ook geen problemen hadden met ThunderClan. Natuurlijk hadden ze dat niet. Hij zou ook wel heel stom zijn om het toe te geven als dat wel zo was. Blossomhail gaf enkel een afwijzende zwiep met haar staart toen hij zijn woorden sprak en liet hem vertrekken zonder een woord, waarna ze zelf opstond en zichzelf ook omdraaide. Ze had wel weer genoeg minuten verspild aan gesprekken die haar niks interesseerden. Het was tijd om iets nuttigs te doen voor de Clan en het feit dat de ThunderClan warrior al een prooi had weten te vangen, zat haar niet lekker. Dus zou ze hard werken om dat ook voor elkaar te krijgen voor haar Clan!