Open | New Grounds

Wanneer je maar lang genoeg met jezelf alleen bent, maakt een naam niet langer meer uit. Op dat punt verliest de naam zijn waarde. En wees eerlijk, had hij ooit maar echt onder één naam geleefd? Was hij niet altijd zowel een mix van Spark als Fireteller geweest? En nu… nu was hij een vreemdeling. Nu was hij een reiziger. En zolang niemand naar zijn naam vroeg, zou hij er ook geen hebben. Hij was niks meer dan een kind geweest toen zijn totem hem weg had gelokt van thuis. Blindelings had hij deze schaduw en drang gevolgd en lange manen besteed in achtervolging van deze schaduw. Hij wist niet waar hij naar toe geleid werd, maar in realiteit dacht hij dat het antwoord enkel ‘weg’ was. Weg van thuis, weg van de verantwoording die hem naar zijn dood joeg. Hij mistte zijn huis, zijn bergen, zijn familie. Maar hoe vaak hij ook vol verlangen over zijn schouder keek…. Des te min hij de kans voelde om terug te keren. Het was niet vreemd voor een Tribe kat om te gaan dwalen, maar hij was de Healer. Was. Vast zouden andere het thuis hebben overgenomen… en misschien ook niet. Misschien was dit de consequentie van de Endless Hunting. Ze hadden gevraagd om vertrouwen en acceptatie en nu deze niet is gegeven, komt er ook geen hulp meer. Hij kon het niet zeggen, de hemel was al een lange tijd stil geweest. Soms droomde hij nog over Skyteller, zag hij zijn figuur voor zich als de echte leider waar hijzelf nooit naar toe kon leven.

Hij had gewild dat hij nooit was gestorven, maar deze gedachte was enkel uit egoïstische redenen geboren. Misschien was hij dan nog thuis geweest en niet in deze vlakke, lege landen. Landen die tam waren, waar beesten liepen die hij niet kenden en die roken naar een grote hoeveelheid kat. Hij draaide zijn oor weg in een zekere vorm van afkeer. De eenzaamheid had hem goed gedaan. Er was niemand geweest om teleur te stellen. Niemand die boos op hem was behalve hijzelf. Het was enkel hij geweest en zijn totem. Al was de schaduw nu ook afwezig. Het leek erop dat hij voor nu hier moest zijn. De jonge kat, een die zo veel ouder leek dan de manen die hij had geleefd, zuchtte diep. Goed. Misschien kon hij hier de antwoorden vinden. Misschien was dit de plek waar hij zichzelf weer kon vinden, als dat überhaupt al mogelijk was. De reiziger liep naar voren, klein maar met een vreemd soort zelftrouwen die de zelfredzaamheid hem had gegeven. Tijd voor iets nieuws.