I used to think I wanna be a bird of paradise

Met een onzekere blik in haar ogen keek ze naar de poes die haar moeder zoveel pijn had gebracht. Ging ze er iets van zeggen? Had dat überhaupt nog wel zin? Cottonflower had het ook zwaar en natuurlijk begreep ze dat, maar ze maakte het anderen soms zo moeilijk.. En Tearpaw had zo'n hekel aan hoe ze altijd met haar mond gesnoerd bleef zitten, braafjes om maar geen negatieve aandacht te trekken. Met een ruk kwam ze overeind en zonder er verder bij na te denken stapte ze op de ander af. Toen de oudere poes haar spotte voelde ze zich opeens veel minder groot. "Hallo." prevelde ze. "Ik- ik ben boos op je." De woorden matchten totaal niet met de manier waarop ze het bracht en beschaamd bracht ze haar blik naar de bevroren poel. Lekker bezig Tear.

[Cottonflower]

Prompt 32: "Breng je kat in een ongemakkelijke situatie"

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

<sub>Cottonflower was rustig zichzelf aan het wassen, aan de rand van de lily pool. Hij was bevroren en het deed haar altijd denken aan die ene keer dat ze door het ijs was gezakt. Hoe hard ze had gegild, en hoe hard ze eigenlijk achteraf erom had gelachen. Deze plek was vol met eerste keren, in dat opzicht. Maar haar momentje werd onderbroken door een opdonder, één van Crystalstars kroost. Cottonflower had nooit echt met haar gesproken, misschien hadden ze in een alternatief universum vrienden konden zijn. Maar toen ze zacht begon te spreken, sprong ook die fantasie in duigen. ‘Oh, is dat zo?’ miauwde Cottonflower, niet onder de indruk. Ze drukte haar oren naar achteren en keek de kleine poes minachtend aan. Dat had ze verdiend. Zij begon. Cottonflower had nog geen woord tegen haar gezegd en mevrouw had besloten boos op haar te zijn. Oké, haar verlies. ‘Wat is jouw probleem?’ gromde ze daarna kwaad tegen haar.


76: Laat je karakter een topic hebben/join een open topic van een karakter dat volledig anders is dan de jouwe.</sub>

Meteen had ze spijt. Wat dacht ze in StarClans naam om iemand als Cottonflower zo aan te spreken? Een gespannen stilte volgde. Als je met intense blikken ijs kon breken, dan kon je nu weer zwemmen in de Lily Pool. "Wat is jouw probleem?" Kaatste de grijze poes terug, geschrokken van dat ze dat echt had gezegd. Voorzichtig bracht ze haar blik naar die van de ander, duidelijk zonder enige hint van zelfvertrouwen. "Ik bedoel- Je weet wat ik bedoel.." De tranen sprongen in haar ogen. Waarom kon het nou nooit een keer goed gaan? Waarom moest alles nou zo veel en veel te veel voor haar zijn?

Prompt 76: "Laat je karakter een topic hebben/join een open topic van een karakter dat volledig anders is dan de jouwe"

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Wat een schaapje. Wat een sneu geval. Ze kwam effectief ruzie met haar zoeken, maar keek nu haar aan alsof Cottonflower haar geslagen had. Ze durfde zelfs nog te vragen wat haar probleem was, om vervolgens maar zwakjes terug te krabbelen. ‘Nee, ik heb geen idee wat je bedoelt,’ miauwde ze vinnig terug. Had ze ooit een slecht woord tegen haar gezegd? Nee. Had ze ooit haar misdaan? Nee. En toen ze de tranen in haar ogen zag, lachte ze schamper. Dit meende je niet. ‘Wat ga je nu doen? Huilen? Aww,’ miauwde ze kleinerend. Hoofdschuddend keerde ze haar blik af. Kom op zeg.}

Tearpaw wist niet wat ze erger had gevonden: deze overduidelijke walging, of een verdrietige Cottonflower. Misschien was dit beter, want ze had de ander in ieder geval geen pijn gedaan, hoopte ze.. En ergens wilde ze de poes toch raken. "Sorry.." Mompelde ze zachtjes terwijl de eerste traan over haar wang rolde. Ja, ze deed haar naam wel ten goede. Ze wist eigenlijk niet eens of het haar wel speet. Het was immers de oudere poes die haar in de eerste instantie zo kwaad had gemaakt. "Je bent gewoon zo oneerlijk tegen mijn moeder.." Nu klonk ze helemaal als een jankerige kitten.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

<sub>Cottonflower was niet de minste om ruzie te maken. Het was wonderlijk, maar ze gedroeg zich altijd perfect vriendelijk, totdat ze andere overal een probleem van wilde maken. Nou, dan hadden ze de verkeerde aan haar. En deze Tearpaw al helemaal, die ze al had laten janken na welgeteld twee hele zinnen. Maar toen ze begon dat zij degene die oneerlijk was, brieste ze het woest uit. Haar haren kwamen overeind en haar staart werd twee keer zo groot. ‘Ik? Ik oneerlijk?!’ snauwde ze naar de grijs-witte poes. Ze kwam overeind en haar staart zwiepte woest heen en weer. ‘Ben ik degene die mijn moeder, bovendien jouw moeders zogenaamde vriendin, inwisselt voor het laagste slangengebroed wat er maar bestaat, en als beloning wordt hij ook nog eens mentor van míjn zusje. En oh, om maar niet te vergeten dat ze vervolgens doodleuk mij komt vertellen dat ik maar moet opgroeien, en als ik terugbijt mij bedreigt met verbanning, of erger. En laten we maar niet beginnen wat die Carrioncough allemaal tegen me zegt.’ Ze zette nog een stap dichterbij de domme apprentice en kreeg opeens ontzettend veel zin om haar te slaan. ‘Nee, want daar denk jij niet over na. En dat vertelt ze je vast ook niet. Want oh nee, jouw leventje is zo perfect. Met je perfecte leiders mammie en je perfecte familie. Maar nee, jij gaat janken bij je mammie als ik maar een vies woord tegen je zegt en weet je wie hier na vandaag op z'n kop van krijgt? Niet jij, die begon. Nee, ik. Dus vertel me niets over oneerlijkheid, achterlijk kind.’

79: Laat je kat een andere kat volledig en uitgebreid roasten</sub>

Met grote ogen keek Tearpaw de poes aan en er begon nu toch echt woede in haar op te komen. Waar ze haar en haar moeder wel niet allemaal van beschuldigde.. Een hele lading een tranen volgde. "Jij." Begon ze al snikkend, haast te zacht om te kunnen verstaan. "Zo simpel is het helemaal niet!" Tearpaws hoofd begon te duizelen. "Als je denkt dat ik zo naar mijn moeder toe ren, dan ben je nog.. nog achterlijker dan ik dacht." De poten van de bange poes trilden onder haar lichaam. "Je hebt nooit ook maar met mij gepraat en je denkt al te weten hoe ik ben." Dacht iedereen dat ze verwend was? Dat Crystalstar haar overal mee weg liet komen? Nee, dat was gewoon niet waar.. "Het spijt mij van je moeder, echt echt waar. Maar je doet niks anders dan het iedereen moeilijk maken. Je bent egoïstisch en oppervlakkig. Dat is wat je bent." Zo, ze was uitgepraat. Nog nooit had ze iemand zo goed verteld hoe het zat en voor een momentje was ze even heel trots op zichzelf. Dit gevoel verdween al snel toen ze begreep wat ze hier wel niet in gang had gezet. Haar oren gleden naar achteren. Ze had zich nog nooit zo klein gevoeld.

Prompt 79: "Laat je kat een andere kat volledig en uitgebreid roasten"

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

<sub>Ze durfde wel te praten, dat was het enige wat Cottonflower haar kon toegeven. Maar het was gewoon zo niet waar, en ze wist hoe diep ze in de problemen zat, trillend als een rietje. Zielig. En Cottonflower wist hoe het zou eindigen, want aan het einde van de dag zou ze alsnog het slachtoffer zijn en was zij die hier hoe dan ook weer op haar flikker zou krijgen, terwijl Tearpaw begon. Maar haar medelijden zou ze niet krijgen. ‘Ik maak het iemand moeilijk? Wie begon hier, Tearpaw? Jij hebt het jezelf moeilijk gemaakt,’ blafte ze dan ook meedogenloos in haar gezicht. ‘Gelukkig ben jij wel perfect. Je moet jezelf horen praten, vertellen dat ik niets van je weet om vervolgens mij te vertellen wat ik dan wel ben. Hypocriet stuk stront.’ Ze wilde haar ergens slaan, maar ze wist dat ze haar net zoveel pijn kon doen met haar woorden. Misschien hadden ze vrienden kunnen zijn in een alternatieve realiteit. Ze was wel vriendinnen met haar zusje, maar Tearpaw had het hier helemaal zichzelf aan te wijten.

9: Laat je kat een nieuwe vijand maken</sub>