Fear of water

Onderwerp: Fear of water do 9 dec 2021 - 15:59

Oceanpaw was zachtaardig en lief als haar moeder maar had niet haar doorzettingsvermogen en begrip voor haar omgeving geërfd. Wellicht omdat ze nog erg jong was en hoewel ze al veel verloren had zichzelf nog niet gevonden had. Ze was verlegen, verlegen en terughoudend terwijl ze haar best deed door de regen verder te ploeteren. Haar slanke poten droegen haar grijze lichaam, stevig en stabiel zoals dat enkel bij een Windclanner kon. Ze had haar moeder nooit mogen kennen, en hier leefde ze dan. In de pootstappen van een ouder die alles had gegeven voor kittens die ze nooit had mogen kennen. Het was somber, net zo somber als de lucht waarin bliksem onregelmatig leek te flitsen. Langzaam zuchtte de jonge kattin voordat ze in de matige begroeiing bij de grens een schuilplaats probeerde te zoeken. Jagen ging hem niet worden, al het kleine prooi had hun holletje vast al opgezocht.

-Carrioncough eerst

I

thought of you and how you love this beauty,
And walking up the long beach all alone
I heard the waves breaking in measured thunder
As you and I once heard their monotone.

Around me were the echoing dunes, beyond me
The cold and sparkling silver of the sea --
We two will pass through death and ages lengthen
Before you hear that sound again with me

Onderwerp: Re: Fear of water do 9 dec 2021 - 16:45

Het was een donkere, maar mooie avond geweest toen hij erop uit trok om te gaan jagen. Hij besloot dit dichtbij de grens te doen van Windclan, want misschien was er nog een sappig konijn dat kwam overlopen. Maar al snel sloeg het weer om. Het werd steeds donkerder en dreigender tot er een bliksemvork uit de hemel kwam gespleten. Donder rommelde boven zijn kop en hij kon nog geen muis zeggen voordat de regen in bakken naar beneden begon te vallen. Carrioncough haastte zich naar de dichtstbijzijnde struik. Hij ging deze helse bui even uitzitten. Hij zette zich knus, beschermd door de dikke braamtakken. Zijn lichte blik gleed over het terrein voor hem, de rivier die de grens maakte tussen Riverclan en Windclan.

♝ carrioncough

Onderwerp: Re: Fear of water do 9 dec 2021 - 18:56

Oceanpaw had de pech dat de wind de regen recht in haar gezicht blies en haar verblinde. Haar ogen kneep ze dicht terwijl ze probeerde verder te lopen, hopend dat ze snel een wat dichtere struik tegen zou komen. Doordat ze zo weinig kon zien, ondanks de flitsen en het luide gerommel van de lucht, stapte ze mis, de oever af. Recht het water in, water. Overal om haar heen was water, ze probeerde met maaiende poten nog grip te krijgen aan de kant voordat ze met een grote plons verder de rivier in viel. Ze had het totaal verkeerd ingeschat, ze kon boven niet van onder onderscheiden, haar dikke vacht die ze van haar ouders geërfd had maakte haar zwaarder terwijl deze zich vulde met het water van de regen en rivier. Paniekerig hapte ze naar adem maar moest ze hoesten toen ze enkel een golf water binnen kreeg. Ze was wellicht vernoemd naar haar moeder, die genoemd was naar een oceaan, naar een groot stuk water maar dat betekende niet dat ze kon zwemmen. Ze probeerde nogmaals de lucht te vinden maar alles zag er hetzelfde uit, verblind, dit keer niet alleen van de regen maar ook van paniek schopte ze haar poten rond. Ze had niet genoeg lucht om te roepen om hulp. Het was duidelijk dat ze niet de grens bewust was overgestoken, het was gewoon een stom ongeluk.

I

thought of you and how you love this beauty,
And walking up the long beach all alone
I heard the waves breaking in measured thunder
As you and I once heard their monotone.

Around me were the echoing dunes, beyond me
The cold and sparkling silver of the sea --
We two will pass through death and ages lengthen
Before you hear that sound again with me

Onderwerp: Re: Fear of water zo 19 dec 2021 - 13:07

De kater kneep even zijn ogen dicht tegen de gure wind die de regen erin blies. Toen hij ze weer open deed zag hij twee blauwe ogen aan de overkant. Ze kwamen dichterbij. De regen sloeg zo hard tegen de grond neer dat het moeilijk was om een kat te onderscheiden, maar plots hoorde hij een plons en paniek. Het oversteeg het gedonder nog maar net. Bliksem kraakte recht voor zijn neus. Een fel-witte vork spleet de hemel in twee. Carrioncough rende uit de struik en werd bijna omver geblazen. Hij was niet meer de deputy, hij was Carrionpaw die Brittlepaw achterna rende en in de rivier sprong om haar te redden. Niet dit keer. Hij liep mee met de stroming, maar raakte het water niet aan. "Peddelen! Peddelen!", riep hij boven het gekletter uit. Hopelijk wist ze hoe ze moest zwemmen, anders was ze kraaienvoer.

♝ carrioncough

Onderwerp: Re: Fear of water di 28 dec 2021 - 10:00

Oceanpaw zag witte flitsen boven haar kop, door de heftige regen heen maar kon niet onderscheiden waar die precies vandaan kwamen. Net zoals de jonge kattin niet kon zien waar ze heen moest, ze wist enkel dat water aan haar vacht hing, haar verder naar beneden trok. Het was zwaar, het was koud en maakte haar spieren stram. Ze had nooit geleerd te zwemmen, want wat was de kans dat Windclan de rivier in zou springen? Niet groot, zeer zeker niet groot. Over het geruis van haar hartslag en de wind heen hoorde ze een stem roepen, iemand roepen. 'Peddelen! Peddelen!' Moeizaam dwong ze in pure paniek haar poten door het water te halen. Het was zwaar, de wind zorgde voor grotere golven en het zicht was niet aanwezig. Ze kon geen poot voor ogen zien, ze sloeg nog maals hard met haar poten. Welke kant moest ze op? De koude beet verder in haar lichaam waardoor ze een slag mistte en water over haar kop heen sloeg. Hoestend wist ze de volgende slag weer te vinden. Ze kon echter niet eindeloos dit gevecht aan gaan met het water. Zoveel water...ze leek echter wel een oever te vinden. Na zoveel slagen was ze uitgeput, haar lichaam ijskoud en kon ze enkel stijf van de koude en angst in het ondiepere water van de oever blijven staan. Grote blauwe ogen waren wijdopengesperd zoals enkel bij een doodsbange kat kon voordat ze stijf een stap probeerde te zetten en half struikelend haar kop op de oever wist te leggen. Vermoeid, verdwaasd en bovenal op het randje van leven en dood bleef ze daar liggen. Ze kuchtte wat terwijl haar ogen langzaam dicht leken te zakken. Het enige probleem hiervan was dat haar kop weer langzaam onder water zakte doordat ze niet sterk genoeg was om haar kop omhoog op de oever te houden. Ze was teveel verstijfd, te vermoeid. Het was nu aan de Riverclanner om haar verder de oever op te helpen voordat het water haar longen zou vullen.

- Prompt 42 - "Geef je kat een near death ervaring [3p] [+1 punt als je kat gered moet worden door een ander] "

I

thought of you and how you love this beauty,
And walking up the long beach all alone
I heard the waves breaking in measured thunder
As you and I once heard their monotone.

Around me were the echoing dunes, beyond me
The cold and sparkling silver of the sea --
We two will pass through death and ages lengthen
Before you hear that sound again with me

Onderwerp: Re: Fear of water di 28 dec 2021 - 14:58

Ze leek te luisteren, maar hij kon nog niet opgelucht ademhalen. Zijn herinneringen flitsten voor zijn ogen. Beelden op zijn netvlies gebrand. Zowel Brittlepaw als Firelight waren voor zijn ogen verdronken en hij ook, al was dat veel vrediger geweest. Carrioncough liep met haar mee tot ze de oever vond, hij wist hoe het was. Blind van het water in je ogen, niet weten wat boven en onder is. Toen ze de oever op krabbelde en daar in elkaar stuikte greep hij haar nekvel vast. Ze was licht, een lichtgebouwde Windclanner, maar haar vacht hield veel water op. Hij gebruikte al zijn kracht om haar onder wat struiken te slepen. Daar begon hij eerst haar neus te wassen en daarna haar ruggengraat en ribben, tegen de haarrichting in. Oh was er nu maar een medicine cat bij! "Komop Fire komop!"

Prompt 87: Laat je kat het leven redden van een andere kat

♝ carrioncough

Onderwerp: Re: Fear of water di 28 dec 2021 - 23:04

Oceanpaw had geluk dat de kater zich niet had omgedraaid. Dat ze hem had gehoord want de koude was zo zwaar op haar lichaam geweest dat denken door de shock bijna onmogelijk was. Het was ook niet het perfecte weer om in een rivier te vallen, niet dat het ooit prettig was om het water onverwachts te raken. Haar lichaam was gelukkig jong en hoewel ze in goede conditie was geweest voor de val, was ze nu te koud om haar spieren te bewegen. De regen maakte het niet makkelijker om water van de lucht te onderscheiden en het gevoel in haar poten was nauwelijks meer aanwezig. Iemand greep haar nekvel vast en sleurde haar zo mee de struiken in. Struiken die ze aan haar kant van het territorium had willen vinden. Ze konden geen kant op, niet in dit noodweer. Niet nadat ze bijna was verdronken omdat ze geen poot voor ogen kon zien. Het feit dat hij haar de oever op had zien komen, of zover dat ze dat had gekund; was al een wonder opzich. Wellicht dat Starclan op hen neer had gekeken, of het was gewoon dom gelul. Dom geluk voor een dom ongeluk. Haar neus werd gewassen, het gevoel van warmte deed haar heel iets met haar snorharen trekken, een zwakke beweging, een mobile beweging voordat er stevig tegen haar haren in gewassen werd. Over haar rug, over haar ribben. 'Komop Fire komop!' Ze had geen idee wie "Fire" was. Enkel dat ze met een ander was, al leek deze nog niet door haar ogen scherp gesteld te worden. Ze was duizelig, had water binnen gekregen en het gevoel in haar lichaam kwam maar langzaam terug. Ze hapte naar adem, kort voordat ze begon te hoesten en water in een golf of twee uit haar mond ontsnapte. Ze lag op haar flank, dat hielp zeker, al helemaal omdat hij haar longen stimuleerde met zijn stevige likken. Haar ogen waren gesloten, niet omdat ze hem niet wilde bedanken maar gewoonweg omdat haar kop bonkte van de pijn, waar die vandaan kwam wist ze niet. Ze wist nog vrij weinig op dat moment, alles was een waas. Oceanpaw leefde echter, ze leefde. Zelfs al konden ze geen kant op, ze ademde en haar hart klopte krachtig in haar borstkas. Ze leefde.

I

thought of you and how you love this beauty,
And walking up the long beach all alone
I heard the waves breaking in measured thunder
As you and I once heard their monotone.

Around me were the echoing dunes, beyond me
The cold and sparkling silver of the sea --
We two will pass through death and ages lengthen
Before you hear that sound again with me

Onderwerp: Re: Fear of water zo 6 feb 2022 - 23:06

Pas toen ze een grote hap adem nam en dat hij daarna haar borstkas zag op en neer rijzen stond hij op. Het beeld van zijn vriend viel weg en plots zag hij de realiteit. Een Windclankatje. Als ze niet op Riverclan gebied had gelegen had hij haar achtergelaten, maar nu was het wel zijn probleem. Hij duwde zijn oren in zijn nek tegen de wind en de regen. Bah! Zijn huid was tot op het bot nat en koud. Hij gaf haar een duw. "Komop, onnozele hazenvreter, sta op!"

♝ carrioncough

Onderwerp: Re: Fear of water