Redbull geeft je vleugels

_{Moe? Sparkkit was nooit moe. Hij had energie voor tien kittens! Nyoom! Hij was dan ook erg snel geweest om het kamp in te gaan, de nursery was al snel te klein. En hij had pootjes die hem maar al te graag door het kamp heen brachten. Hij maakte overal een race van. Hij racete de kat die naar de prooistapel liep om zijn lunch te halen. Hij racete de pluisjes van paardenbloemen die door de lucht heen zweefden. Hij zou de zon nog racen wie het snelst aan de horizon zou verdwijnen. En toen hij zijn vader in de zon zag liggen, zo lui, zo moe, moest de kleine donderjager daar natuurlijk verandering in brengen. Papa mocht niet slapen! Hij moest met hem spelen. Dus lockte hij zijn focus vast op de rode gedaante die kalm in de zon lag te doezelen. Hij schraapte een keer met zijn pootje over de grond, als een stier die op het punt stond zijn tegenstander op de hoorns te vatten, en zette zich daarna af, kopje laag naar voren. Klungelige pootjes dreunden over de grond, en soms dacht hij dat hij in zijn eigen snelheid over de kop zou rollen, maar wonder boven wonder bleef hij op vier pootjes en remde niet af, voordat hij met topsnelheid crashte tegen het kleine lijf van zijn vader aan.}

_{Bonk! De dreun kwam hard aan en even kwam er een piepje van pijn uit zijn bekje. Hij viel pardoes weer op zijn billen en wreef met een pootje langs zijn hoofd. Daar zou morgen een flinke bult zitten! Hij hoorde papa allemaal woorden zeggen die hij nog nooit had gehoord, ze klonken luid en gevaarlijk, en onder zijn adem herhaalde hij een paar van die vloekwoorden, zonder dat hij de betekenis ervan wist. Maar zijn ogen werden groot en hij maakte zich iets kleiner toen papa opeens tegen hem begon te schreeuwen. Oh jee, was hij in de problemen? Hij kreeg direct een preek en zijn blik ging naar de grond, terwijl hij zijn pootje over de grond draaide. ‘Sowwy...’ bromde hij stilletjes onder zijn adem. Hij keek weer op naar zijn vader, waar een ondeugend lachje op zijn gezicht kwam. ‘Maar ik keek uit, papa! Jij was de prooi en ik heb je gevangen!’ Hij kon het niet laten om trots te klinken.}

_{Hij was er eentje! Een trots snoetje keek omhoog naar zijn vader en hij lachte onschuldig. Hij was er eentje, poeh! Hij kreeg een zetje tegen hem aan, en hij begon direct te lachen. Yes, daar leek het meer op! Dat was helemaal het doel geweest. De kleine kitten sprong weer op vier pootjes en zijn staartje ging recht omhoog de lucht in. ‘Ja, ja... Maar! Nu ben je wakker.. dus kan je spelen!’ miauwde hij. Dat was helemaal het doel geweest en stoutmoedige ogen keken zijn papa aan. ‘Wat als.. ik nu de prooi bent en jij de jager? Je moet me vangen, papa!’ En zonder nog op antwoord te wachten, begon hij luid lachend weg te stuiteren.}