[OPEN] So, my mom told me...

Ja kijk, dit keer wist ze misschien dat ze hier niet helemaal mocht zijn. Zeker na haar tripje naar Shadowclan, maar hey, dit was niet helemaal haar schuld. Hoe kon zij nou verwachten dat haar moeder ineens zou vertellen dat ze twee mogelijke vaders in Thunderclan had. Ze had dan toch tenminste het recht om ze op te zoeken vond ze. Daarom was ze ook over de stenen gegaan en het territorium aan de andere kant van de rivier ingelopen. De gevlekte apprentice was vastberaden dit keer, zelfs al zou ze een warrior tegenkomen. Eigenlijk zou ze dat ook wel handig vinden, want ze wist hier niet de weg, dus straks raakte ze nog verdwaald.

-open hehe, kind gaat lekker wild

Het was overduidelijk dat de jonge apprentice dit niet had doorgedacht. Het enigste plan wat ze had getrokken was dat ze het territorium in zou wandelen en zou gaan vragen over haar mogelijke vaders. Ze had niet echt vooruitgepland op een aanval, zeker niet van een ervaren warrior die haar er duidelijk niet wilde hebben. Een grote kattin kwam op haar afgestuifd met een grauw dat ze er niet hoorde te zijn. Uh, ja, dat wist Specklepaw ook wel, maar hoe kon ze anders erachterkomen wie nou echt haar vader was? Maar ze moest toch wel razendsnel opzij springen om de volle laag van de klauwen te ontwijken. ”Hey!” Riep ze dan ook verontwaardigd uit, ook al was zij degene die hier fout zat. Maar een paniekerig gevoel kroop wel omhoog bij haar, want Cottonflower had haar nog niet leren vechten. Ze was zelfs pas een paar dagen apprentice.

Ze hijgde lichtjes terwijl ze met grote, wat angstige ogen naar de kattin keek. Zou ze weer gaan aanvallen? Specklepaw hoopte van niet, want Cottonflower had haar niet bepaald geleerd hoe je een kat vijf keer zo oud moest verslaan. Gelukkig viel de kattin haar niet weer aan, maar de apprentice kon nog niet met opluchting zuchten, want de woorden naar haar toe waren duidelijk vijandig. Oei. Dit was een stuk moeilijker geworden dan ze had gedacht. Waarom kon iedereen niet gewoon even aardig doen? Het meisje slikte even kort. Als Crystalstar hier over hoorde zat niet alleen zij in de problemen, maar ook haar moeder. Toch, ze ging nou niet weggestuurd worden. “Ik-“ Uh, ja hoe ging ze dat goed uitleggen? Het was niet echt alsof je vrolijk even kon binnenwandelen met de mededeling dat je een pa had in een vijandige clan. Of, nouja…”Mijn moeder vertelde me dat mijn vader misschien een Thunderclanner kon zijn, dus dat kom ik uitzoeken.” Vertelde ze, haar stem sterk houdende. “Maar, uhm, er was niemand bij de grens waar ik het aan kon vragen.” Ze mocht misschien niet meer zo zeker zijn van haar plan, maar dat hoefde de kattin voor haar neus nog niet te weten.

Okay, dus dit was zeker niet de meest warmste kattin. Toch hield Specklepaw die gedachte maar voor haarzelf, want dat zou haar nu geen punten scoren. Maar toen de kattin, wie het ook was, over haar moeder begon en niet al te aardige dingen over haar zei, pufte de apprentice haar wangen op. “Ik heb wel een naam!” Kaatste ze dan ook opstandig terug. Wel, meer als één naam… Maar, haar moeder was niet dom en ze had haar ook niet in gevaar gebracht. Nee, ze was hier toch zelf heen gekomen en daarnaast, de kattin viel haar aan. Als die haar niet aan zou vallen zou er helemaal geen probleem zijn. Toch twijfelde ze wel een beetje of ze hier nou moest blijven staan of toch maar wel terug moest gaan terug naar Riverclan zoals haar werd verteld.

Hm, okay, ja misschien moest ze toch echt terug gaan. Dat zou de slimme koers van actie zijn geweest, ook al had ze geen kwade kattin voor haar neus staan. Toch, het voelde als een uitdaging voor de jonge apprentice, toen haar werd verteld de naam te zeggen als ze daar blij van zou worden. “Dustspirit…of-“ ze twijfelde even of ze de tweede naam wel wilde zeggen. “Of Stagstar,” sprak ze dan toch, koppig haar zegje volhoudend voordat ze zich terug de grens over zou begeven. Natuurlijk wist Specklepaw niet wat voor implicaties dit had. Ze wist niet dat Stagstar helemaal geen leider was, of dat hij tegen die tijd al dood was. Ze wist ook niet wat dat zei over haar moeder, want zo ver dacht ze er allemaal niet over na. Ze wist ook nog niet hoe kittens maken enzo allemaal werkte, dus ze zag het niet als super abnormaal dat er meerdere katers haar vader konden zijn. Of vaders, wie wist hoe het allemaal werkte?

Later deze dag zou hij misschien tegen zichzelf zeggen dat hij beter niet het kamp uit had kunnen gaan op dit precieze moment. Of dat hij juist niet op de commotie en de geur van riverclan af had moeten gaan. Want wat hij aantrof was zijn oude mentor en een jonge riverclan apprentice en nog wel een die leek te beweren dat of hij of zijn broer haar vader was. Was dit een kind van Littlefish? De leeftijd zou kloppen met de keer dat hij Littlefish nog bij de gathering gezien had, met hoe lang die ene nacht geleden was. Maar natuurlijk was hij niet de enige mogelijkheid, ze was tenslotte de reden dat Stagtine hem in eerste instantie aangevallen had of in ieder geval om wat hij met haar moeder gedaan had. "Eveningstar," Groette hij eerst zijn leider, hopende dat hij kalm overkwam. Het was niet dat hij dit had proberen te verbergen, het kwam door het feit dat Littlefish nooit bevestigd had of het zijn kittens waren die ze droeg en toch had ze blijkbaar tegen deze apprentice gezegd dat of hij of Stagtine haar vader was. De ironie, dat dit na al die tijd uit moest komen. "Ik denk dat het beter is om haar terug naar Riverclan te laten gaan, niet?" Sprak hij naar Eveningstar. Hij ontkende niet wat de apprentice gezegd had, tenslotte was hij er zelf ook niet zeker van wat de waarheid was. Het zorgde er ook voor dat hij niet goed wist hoe zich hierover te moeten voelen op het moment. Was dit echt zijn dochter? Of was het zijn nichtje? Beide zou betekenen dat ze familie was, maar een dochter was toch anders dan een nichtje.

Uh-oh. Nu had ze het gedaan. Ze zag het in hoe de blik en postuur van de kattin voor haar neus nog kwader werden dat ze misschien toch maar beter wel had kunnen luisteren en naar huis had kunnen gaan. Gelukkig, voor er iets kon gebeuren, kwam er een derde partij tussenbeiden. Het was een wit met bruine kater en hij sprak de kattin voor haar neus aan als Eveningstar. Oh, oei. Uh, ja, nu zat ze in de penarie. Het ging niet eens door haar kop heen dat ze net nog iemand anders, haar mogelijke vader, als leider had gedacht. De kater die er nu was bijgekomen stelde voor dat het misschien beter was om haar terug naar Riverclan te laten gaan en ze knikte gauw. Ja, uhuh, heel slim plan. De kille blik van Eveningstar was nog steeds op haar gericht en de stilte maakte haar zeer nerveus. Uiteindelijk trok de Thunderclan Leider dan haar mond open, om doodkalm te vertellen dat Stagstine dood was en ze hem hier niet zou gaan vinden. Een hele hoop vragen kwamen weer in haar op bij die statement, maar de leider van de clan had haar al meerdere malen verteld om basically op te rotten van hun territorium, dus misschien was het maar best als ze nu wel luisterde. Het koste haar moeite, maar zonder nog een woord te zeggen rukte ze zich weg van de situatie en begon ze de toch terug naar Riverclan.