Heey! And who are you? [een kater apprentice die mijn meisje mag verleiden : D]

Beautypaw had het haar zelf geleerd, Jagen. Ze keek om haar heen en trippelde rond de grenslijnen van de Riverclan. Soms maar dan ook echt soms wou ze dat ze een Rogue was en rond zwerfde. Een Rogue die overal en nergens rondliep. Maar de realiteit kwam dan naar boven. Ze zou niet zonder haar clan kunnen. De mooie grijze poes stond staarderig bij een grens lijn. Langzaam ging ze liggen en droomde weer weg. Nog steeds hoorde ze de rivier. Dat ze altijd zo bewonderde. Langzaam opende ze haar ogen. Ze was bij de rivier! Ze keek rond. Niemand zoals gewoonlijk. Plots word ze besprongen door een Thunderclan Warrior! ''Neem dit waterpoesje!'' snauwde de kater. ''Nou neem jij maar dit!'' ze gooide de kater op de grond en beet hem in zijn keel. Snel keek ze de kater aan. Maar niks bewoog. Niks meer! De mooie poes begon sneller te ademen met haar ogen gericht op de kater. ''Beautypaw!'' hoorde ze de strenge stem van Stormstar zeggen. ''Jij bent nu officieel verbannen!'' Riep hij naar haar toe. Ze keek met angstige ogen naar de kater. Het was haar vader die ze had vermoord! Met angst sprintte ze weg. Gevolgd door de rest van de clan. Die kwaad waren en blaasde naar haar. Toen zag ze een poes die van een clif afviel. Haar moeder! Ze sprintte naar haar moeder en kwaadheid bruisde door haar heen. ''NEEEEEEEEEEEEEEEE!'' riep ze. Toen kwam Scourge te voorschijn en sprong op haar. ''Dag waterpoesje'' Grijnsde hij en met een beet doode hij haar. Gillend werd ze wakker. En keek rond. Hopelijk had niemand haar gehoort......

(Mijn naam wordt nog verandert.)

Darkpaw liep rustig over de grenslijnen toen ze een poes hoorde gillen. Darkpaw begon op het gegil af te rennen, wat was er aan de hand? Darkpaw minderde vaart en kwam bij een poes terecht. Hij keek naar de prachtige grijze poes. "Hallo schoonheid, wat is er aan de hand?" vroeg hij met een zachte stem. Darkpaw ging naast de grijze poes zitten en likte haar vacht. "Rustig maar, er is niks aan de hand." ging hij verder. "Mijn naam is Darkpaw, en de jouwe? Schoonheid." Darkpaw keek in de prachtige ogen van de poes, die waren werkelijk prachtig. Darkpaw begon het oor van de grijze poes te likken, dat hielp als je geschrokken was. Hij keek met zachte ogen naar de poes. Die ogen, die prachtige ogen...

"Hallo schoonheid, wat is er aan de hand?" vroeg hij met een zachte stem. Darkpaw ging naast de grijze poes zitten en likte haar vacht. "Rustig maar, er is niks aan de hand." ging hij verder. "Mijn naam is Darkpaw, en de jouwe? Schoonheid." Darkpaw keek in de prachtige ogen van de poes. Darkpaw begon het oor van de grijze poes te likken, dat hielp als je geschrokken was. Hij keek met zachte ogen naar de poes. Die ogen, die prachtige ogen... ''Ik ben Beautypaw.'' zei ze zachtjes. ''er is niks hoor.'' zei ze een beetje arrogant. ze stond sierlijk op en bekeek de kater. ''Hij is niet mis..'' zei ze in haar hoofd. Ze keek de kater verleidelijk aan. Zou hij echt voor haar vallen of niet?

''Ik ben Beautypaw.'' stelde Beautypaw zich voor. En terecht. Dacht Darkpaw. ''er is niks hoor.'' ze stond sierlijk op, en keek hem aan. Darkpaw stond ook op en drukte zijn snuit in Beautypaw's vacht, die prachtige poes. Een tijdje later haalde hij zijn snuit weer uit haar vacht en fluisterde iets in haar oor. "Jij bent de prachtigste poes die ik ooit heb gezien." Hij keek in de verleidelijke ogen van Beautypaw. "Jij bent werkelijk de prachtigste." fluisterde hij weer. Darkpaw ging zitten en wenkte Beautypaw dat ze naast hem moest komen zitten. Zou dit de poes zijn die hij wilde hebben? De poes waar hij naar op zoek was? Darkpaw had wel vaker dat een poes hem leuk vond, maar die poezen waren nooit de ware. Als hij naar de poes toe liep, en de poes naar hem, dan zou dat de ware zijn. Darkpaw begon te snorren, ja, dit was de poes die hij moest hebben.

Darkpaw stond ook op en drukte zijn snuit in Beautypaw's vacht, die prachtige poes. Een tijdje later haalde hij zijn snuit weer uit haar vacht en fluisterde iets in haar oor. "Jij bent de prachtigste poes die ik ooit heb gezien." Hij keek in de verleidelijke ogen van Beautypaw. "Jij bent werkelijk de prachtigste." fluisterde hij weer. Darkpaw ging zitten en wenkte Beautypaw dat ze naast hem moest komen zitten. Beautypaw zag dat en liep sierlijk naar hem toe en ging naast hem zitten. Beautypaw had een raar gevoel in haar buik. Zouden ze dit 'liefde' noemen? Ze wist het niet. Ze ging dichterbij de kater zitten. Ze had eigelijk het gevoel dat ze helemaal tegen hem aan wou gaan zitten maar ze durfte even niet. Toen overwon de liefde haar en drukte zich helemaal tegen de kater aan. Ze wou voor altijd zo blijven zitten. Niks geheime liefde ofzo. Iedereen mocht het van haar part weten. Ze wist het zeker. Ze was verliefd op de andere Apprentice. Ze begon zijn oor te likken. Niet tegen de paniek maar uit liefde. ze snorde vrolijk. Ze vond de kater geweldig. Ze wist zeker dat ze aan de apprenitce alles kon vertellen en haar gevoelens kon uiten. ''Weet je Darkpaw..... Er is toch wel iets waarom ik gilde....... Ik werd vanaf toen ik een kitten was al achtervolgt door nachtmerries...... En ik was moe en genoot van de zon en viel in slaap...... Toen kreeg ik weer een nachtmerrie.....'' Ze begon bijna te huilen en slikte even. Ze vond het moeilijk. Want het is wel raar dat je een kitten bent en dan droomt dat je je vader en moeder vermoord. ze rilde even van angst. Ze vond het lastig maar was wel opgelucht dat ze het aan iemand kon vertellen. Ze duwde zich heel erg tegen de kater aan. Ze wist dat alleen de gebaren genoeg waren. Alleen haar ware zou haar begrijpen......

Beautypaw kwam tegen hem aan zitten. ''Weet je Darkpaw..... Er is toch wel iets waarom ik gilde....... Ik werd vanaf toen ik een kitten was al achtervolgt door nachtmerries...... En ik was moe en genoot van de zon en viel in slaap...... Toen kreeg ik weer een nachtmerrie.....'' snikte Beautypaw. Darkpaw keek naar Beautypaw. hij begreep het wel. "Ik vind het heel erg, maar misschien kom je er wel overheen. Ik zal je altijd blijven beschermen, of je dat nou wil of niet. Ik zet mijn leven op het spel om jou niks te laten overkomen." Beautypaw was dichter tegen hem aan gekropen. "Je kunt altijd bij mij terecht." ging Darkpaw verder. Beautypaw begon zijn oor te likken, Darkpaw deed hetzelfde. Ze zou altijd bij hem kunnen komen, wanneer dan ook.

"Ik vind het heel erg, maar misschien kom je er wel overheen. Ik zal je altijd blijven beschermen, of je dat nou wil of niet. Ik zet mijn leven op het spel om jou niks te laten overkomen. Je kunt altijd bij mij terecht." zei Darkpaw. Beautypaw voelde hoe Darkpaw haar or begon te likken. Langzaam ging ze liggen en stopte haar hoofd in zijn vacht. Ze rook de heerlijke geur van Darkpaw, Die ze nooit meer zal vergeten. Eerst was ze alleen van plan om de kater te verleiden maar daar kwam een echte liefde uitbloeien. Ze keek de kater aan. zonder de erg in te hebben floepte ze eruit. ''Ik hou van je Darkpaw.'' Toen ze merkte dat ze dat zei schrok ze en liep verlegen weg. Ze had zojuist haar gevoelens hardop gezegd.'' Darkpaw zou vast denken dat ik dom ben'' dacht ze. Ze keek niet meer om naar Darkpaw maar liep een klein stukje weg van hem. Ze voelde zich zó dom!

Beautypaw ging liggen. ''Ik hou van je Darkpaw.'' ze schrok waarschijnlijk een beetje van zichzelf en liep daarom even weg. Darkpaw liep achter haar aan. "Ik hou ook van jou." fluisterde hij. "Zullen we terug naar het kamp gaan en de nacht samen doorbrengen?" vroeg hij verder. Hij ging naast haar staan, ze hoefde niet onzeker van zichzelf te zijn. Alles was nu goed, zij was gelukkig en hij was gelukkig. Daar ging het toch om? Darkpaw liep al een beetje vooruit. "Kom op! Je bent vast moe." Darkpaw keek met zachte ogen naar Beautypaw. Waren ze nou echt binnen een avond verliefd geworden?

(Volgende topic in de apprentices den?)

Darkpaw liep achter haar aan. "Ik hou ook van jou." fluisterde hij. Beautypaw keek op. Zei hij dat nou echt? "Zullen we terug naar het kamp gaan en de nacht samen doorbrengen?" vroeg hij verder. Ze knikte even. Hij ging naast haar staan, ze hoefde niet onzeker van zichzelf te zijn. Alles was nu goed, zij was gelukkig en hij was gelukkig. Daar ging het toch om? Darkpaw liep al een beetje vooruit. "Kom op! Je bent vast moe." Darkpaw keek met zachte ogen naar Beautypaw. Beautypaw liep met hem mee. Ze was de gelukkigste poes van de wereld! Ze keek Darkpaw verliefd aan. En misschien zouden ze als ze warriors waren wel kittens krijgen? ze wist het niet. Maar wat ze wel wist was dat ze gelukkig was.

--even lol dit liedje past erbij xD: https://www.youtube.com/watch?v=Ac7-kYpLMZk --