[Badgerkit] Move

De verhuizing was een hele belevenis geweest. Ze had niet helemaal begrepen waarom. Haar oude nest voelde ook goed en gezellig, en dit nieuwe nest rook niet meer hetzelfde. Het lag anders. Het was gewoon allemaal anders. Maar één ding was wel hetzelfde gebleven, en dat was haar familie. Mama en papa en Copperkit, Houndkit en oh, natuurlijk Badgerkit. Ze keek met nieuwsgierige oogjes naar haar zusje. Ze was een slagje groter dan zij was en Tigerkit wist zeker dat ze haar zou kunnen verpletteren. Dus liep ze eigenlijk een beetje met een boogje om haar heen als ze aan het stoeien was. Maar, wat wel leuk aan dit nieuwe kamp was, was dat er overal en nergens kleine schatjes verborgen lagen. Het kwam door de vloed, was haar verteld. Dus overal vond ze glimmende steentjes en scherven van schelpjes. Zo ook nu. Ze had een prachtig lichtroze schelpje gevonden, en met trots bracht ze die naar haar grote zus. ‘Kijk, Badger! Hoe mooi,’ snorde ze. Deze kleur was iets wat ze nog nooit had gezien, behalve op het puntje van de neus van sommige lichte katten in de clan.

Use whatever is at hand
be it friend or foe

"Woah!" Was het eerste woord dat haar bek verliet toen ze de schitterende schelp die haar zusje bij zich had, onder ogen kwam. Badgerkit had wel eens eerder voorwerpen zoals deze gezien. Maar nooit in die kleur! Die licht roze tint was totaal uniek. "Geef eens hier-" Sprak ze haastig terwijl ze met haar poten naar de schelp graaide. Het zou een perfecte aanvulling zijn op haar kleine collectie van speeltjes en andere spulletjes. Wat lief van Tigerkit dat ze dit zo cadeau aan haar gaf, dat had de wit-zwarte poes niet van haar nestgenoot verwacht. Maar! Ze zal een gegeven paard niet in de bek kijken. Hoe kon ze? Dit aandenken had haar dag helemaal compleet gemaakt.

Badgerkit griste direct het schelpje uit haar poten. ‘Badger.. ik.. oh.’ Eigenlijk was het helemaal niet bedoeld om voor Badgerkit te zijn. Hij was van haar, ze wilde hem alleen laten zien. Maar toen Tigerkit zag hoe blij Badgerkit er mee was, wist ze een glimlachje op haar snuitje te toveren. Ze zou vast wel weer zo'n schelpje vinden. Maar deze was wel speciaal, want ze had die kleur nog nooit gezien. Maar haar zus leek zo blij en tevreden, en had gedacht dat het een cadeautje was. Ze kon hem nu niet meer terugnemen. Niet echt. Dus hield ze haar lippen op elkaar en glimlachte zoetjes. ‘Alsjeblieft,’ kwam er uiteindelijk nog uit. Toch voelde ze zich wel een beetje verdrietig over het verlies van haar schelpje. Maar ze wilde geen ruzie maken, dat was het ook niet waard.

Use whatever is at hand
be it friend or foe

De zwart-witte kitten hoorde de protesten van haar zusje nog geen eens. Al haar aandacht was gevestigd op haar nieuwe bezit. Pas toen ze een ‘Alsjeblieft,’ hoorde draaide ze zich weer terug naar haar nestgenoot. "Ja, oh Tigerkit! Heel erg bedankt he? Ik zit dit gebaar nooit vergeten." Badgerkit glimlachte breed en trippelde snel naar haar nest toe zodat ze het schelpje veilig kon stellen. Ze zag haarzelf wel als een klungel die het voorwerp ergens zou vergeten of misschien- nog erger! Straks werd het gestolen, als dat zou gebeuren zou ze het haarzelf nooit vergeven! De jonge poes liep weer terug naar waar Tigerkit stond en gaf haar een speelse por tegen haar schouder. "Kom, laten we een spelletje spelen."