Butterfly [OPEN]

Och, wat was hij nog jong en klein. Hij had nog geen enkel besef van al het kwaad en slecht van de echte wereld. Nog nooit was hij in contact gekomen met de schaduwkant van het leven. Nee, voor nu waren zijn dagen nog zorgeloos en makkelijk. Een grote glimlach lag op zijn lippen terwijl hij naar een iets keek wat de nursery in was gevlogen. Hij had nog geen idee van hoe het heette, maar hij vond het geweldig mooi. Immers had het zulke mooie kleuren op zijn lijfje.. Wat lomp huppelde Violetje erachteraan, waarbij hij een enkele keer onderuit ging en op zijn neus viel, maar zonder traan weer opstond en verder ging. Uiteindelijk kwam het ding tot stilstand, op het mosnest van één van de queens. Met grote, onschuldige ogen keek hij ernaar. Vriendje??

Specklekit was een actief dametje. Tenminste als het haar uit kwam. Als ze nergens zin in had, dan kon ze urenlang gewoon in haar nest lopen turen. Maar vaak raakte ze al snel verveeld en ging ze op pad. Door de nursery heen of erbuiten. Vandaag bleef ze binnen de nursery. Het was nog steeds koud buiten, zelfs met het waterige zonnetje dat had besloten die dag zijn kop naar buiten te steken. Maar er gebeurde wel wat geks. Een beestje wat ze nog nooit had gezien was naar binnen gefladderd. Ze had het als eerst gezien toen ze aan het spelen was en het had haar aandacht getrokken. Niet alleen die van haar. Een andere kitten, jonger als haar en ook kleiner, was net als haar naar het insect. Ze zag hoe hij er was onhandig achteraan huppelde en een kleine giechel ontsnapte haar toen hij op zijn snuit viel. Misschien was het een beetje gemeen, dat ze dat zo grappig vond, maar dat kwam niet in haar kopje op. Hij stond immers ook gewoon op en ging hij vrolijk verder. Dat was, tot het beestje op de rand van haar nest tot stilstand kwam. Haar mama was er nu niet en haar broertje ook niet. Haar andere zusje…Dat was een stuk ingewikkelder. Emberkit was niet meer in Riverclan, gestolen door iemand, voor hoever Specklekit het begreep. Misschien was haar mama wel zoeken. Specklekit wist het niet, ze hield zichzelf vooral gewoon bezig want dan hoefde ze er niet aan te denken. De calico kitten liep terug naar haar nest, waar de jongere kitten nu naar het beestje staarde. Zelf had ze het ook nog nooit gezien. Het was al koud geweest toen ze was geboren en het leek erop dat het beestje het niet heel veel van kou hield. Daar gaf ze het dan groot gelijk in. “Hallo,” Groette ze de andere kitten vrolijk.

Oh, wat vond hij het een mooi diertje. Maar zijn aandacht werd getrokken door een andere kitten, die 'hallo' tegen hem zei. Met een grote, onschuldige glimlach keek hij op. Hij moest even nadenken over haar naam.. Die was hem voor nu even ontglipt. "Hoi," miauwde hij zachtjes waarna hij heel voorzichtig met zijn poot naar het beestje wees, al deed hij ontzettend zijn best hem niet zomaar aan te raken. "Kijk!" ging hij toen met gefluisterde enthousiasme verder. Wist zij misschien wat dit was?

Zacht werd ze terug gegroet door de jongere kitten. Hij wees een voorzichtig pootje naar het beestje was op de rand van het nest. Specklekit richtte haar amberen oogjes ook weer op het mooie beestje nu. Het had kleurijke vleugels met een heel mooi patroon er op. “Heel mooi!” Fluisterde ze enthousiast naar de andere terug. Heel mooi, inderdaad, maar wat was het? Ze had nog nooit zoiets gezien en ze was toch al best wel oud nou hoor. Nog maar twee manen en dan mocht ze apprentice worden!

Toen de ander even enthousiast was over het beestje als hem, kwamen er sterretjes van geluk in zijn ogen en werd zijn glimlach twee keer zo groot. Oh, dat vond hij geweldig! Nu.. Nu konden ze er samen naar kijken, en het er samen over hebben, en!! Hij hoopte dat hij een vriendje gevonden had in de ander. "Wat is het?" vroeg hij haar toen. Hij zag dat ze wat ouder was dan hem, dus hij hoopte dat zij het zou weten!

Oh oei! Ja dat wist ze niet hoor. Specklekit schudde dan ook haar kopje. “Ik heb het nog nooit gezien,” vertelde ze de kleinere kitten dan ook simpel. Ze dacht er niet over na dat dat een domper kon zijn voor hem. Ze duwde echter wel haar snoetje dichterbij het beestje en snuffelde er kort aan. Wat ze niet verwachtte was dat het beestje met zijn vleugels zou fladderen, waardoor deze tegen haar neusje streken. Specklekit zette een stapje achteruit en nieste de kriebel aan haar neusje weg.

Oh, de ander wist ook niet wat voor diertje het was.. Nou, dat was helemaal niet erg, want dan mochten ze het zelf verzinnen! Enthousiast keek hij naar hoe Specklekit dichterbij durfde te komen, en automatisch durfde ook hij een stapje dichterbij. Echter sprong hij snel weer naar achteren toen de andere kitten nieste van het beestje! "Wow!" zei hij met bonzend hart. Wat spannend. Hij fronste terwijl hij nadacht over een naam. "Het is geen warrior, dus hij kan geen warrior naam krijgen," constateerde hij nadenkend. "Dus misschien Fladder..?" opperde hij voorzichtig, nu wat zachter. Oh jee, wat als hij nu iets heel doms zei? Zou ze hem uitlachen?