The Teacher's Boyfriend

De jonge apprentice was wakker geworden met een doel. Kort na haar eerste training, waar ze een tour van het territorium had gehad... en wat interessante informatie. Cottonflower, haar mentor, had verteld dat ze een vriendje had. Dat vriendje was Hermitshell, de broer van de medicine cat. Dat was ook waarom ze op het moment op hem afstampte. Ze was immers geen verlegen poesje, en uiterst impulsief. Als ze zich iets in haar hoofd haalde, dan kon je er zeker van zijn dat ze het ook zou uitvoeren. Daarbij dus deze beeline naar de lichtgekleurde kater toe. "Hoi," groette ze hem, een stuk zelfverzekerder dan de meeste apprentices zouden zijn als ze op een praktisch wildvreemde warrior afstapten. Ze kende de kater immers alleen maar bij naam en gezicht, en een woord hier of daar over hem. Hij was de apprentice van Crystalstar geweest, maar was dat zo speciaal? Hij was immers geen deputy geworden. Ook wist ze dat zijn zus medicine cat was, maar dat was nogal overduidelijk. Daarnaast waren en wat roddels hier en daar over een tweede zus, maar Specklepaw wist niet hoeveel waarheid daar in zat. Blijkbaar zou die meegenomen zijn door Bloodclan, of volgens anderen was ze overgestapt en had ze Riverclan verraden. Dat was iets wat ze gemeen hadden dus, blijkbaar. Specklepaw haar zusje was ook gestolen toen ze kittens waren, en ook door een Bloodclanner. Ze hadden gezocht, maar ze hadden Emberkit niet kunnen vinden. Ze was nog steeds van plan haar eigen zoektocht te beginnen, maar dan moest ze wel eerst kunnen vechten. Nee, dat was ook niet de hoofdreden waar ze naar kwam vragen bij Hermitshell, want hij was het vriendje van haar mentor. En het nieuwsgierige aagje dat ze was, wilde ze weten hoe en wat en gewoon eigenlijk alles over de relatie, want Cottonflower had het haar niet echt willen vertellen.

+Hermitshell

De duttende kater haalde lui zijn poot van zijn ogen toen een apprentice hem begroette. En niet zomaar één, maar die van zijn lieftallige vriendinnetje. Zo, dus die had het nieuws ook gehoord? Met een tevreden glimlach werkte hij zichzelf overeind. Dit werd vast interessant. "Hoi." Mauwde hij kortaf, waarna hij niks meer zei, maar met twinkelende ogen. Oké, misschien was dat wat flauw. Hij besloot hen beiden van de stilte te verlossen. "Dus, ben je blij met je mentor?" Hoewel hij de poes voor hem niet goed kende, herkende hij zichzelf in haar. Zij was immers niet de enige die een zusje was verloren aan de klauwen van BloodClan. Was ze bereid om zijn verhaal omhoog te brengen? Wisten zulke jonge katten dat eigenlijk wel? Het was nou niet bepaald een heldenverhaal geschikt voor de nursery.

Hermitshell was niet zon grote prater, bleek het. Achja, zolang hij haar maar antwoorden gaf, dan vond ze het prima. Hij groette haar wat kortaf terug. Okay then. Daarna was het even stilv oor een paar tellen. Een paar tellen waarin ze zijn blik niet los liet. Nee ze was vastberaden en hij zou onder haar bezwijken en antwoorden geven. Uiteidenlijk besloot hij dan te vragen of ze blij was met haar mentor. Specklepaw maakte een nonchalante beweging. Ze was niet bepaald blij met Cottonflower, maar ze kende de kattin ook nog niet geweldig goed, na een enkele training. Ze was echter wel tevreden. Ze had immers een slechtere mentor kunnen krijgen. “Ik ben tevreden,” reageerde ze dan ook op de vraag. Haar amberen oogjes keken de crèmekleurige kater aan. “Heb jij haar echt op een date genomen naar de Lilypool?” Vroeg ze nieuwsgierig. Ze stak haar neus vaak in andermans zaken, want niet altijd even goed opgevat werd, maar ze wilde gewoon fact checken.