En ik vlieg vlieg vlieg als een vogel

De zon stond nog vrij laag aan de hemel. Hij had geen trainingen vandaag gepland en was ook niet ingedeeld voor een patrouille. Dan maar naar een jacht. Onderweg door het camp kwam hij een apprentice tegen. Buzzardpaw stond bekend als een nogal opstandig kind. Hij keek naar de poes. "Wil je mee met jagen?"

♝ carrioncough

Ze zat dichtbij de uitgang te genieten van de zon die nog vrij laag aan de hemel zat. Geen training, geen taakjes, niets. De apprentice vond rust soms ook wel fijn. Hoe vaak had ze wel niet gehad dat al haar energie op was door een domme fout om haarzelf te bewijzen? Twee keer. Oke, viel nog mee, maar het was niet leuk. Vooral niet het ijs en ijskoude water. Brrr, nooit meer. En dan had je het niet over de momenten dat ze angstig was. Natuurlijk de twee problemen, maar ook dat ze stiekem naar de oorlog was geweest tussen RiverClan en ShadowClan. Maar ze had niks gedaan. Het was zo'n mooi moment geweest om te bewijzen dat ze RiverClan trouw was. Niet de kant van haar vader. De tabby zag een zwart-witte kater naderen. De kleuren combi op een aparte manier. Niet veel die zo'n vacht hadden. Maar okay, haar vacht kwam ook niet veel voor. De kater was slank en het was dus ook niet lastig om hem te herkennen: Carrioncough. De zwart-witte kater vroeg of ze mee wilde met jagen. De poes dacht even na. Wat als ze weer van die stomme dingen deed. Stomme dingen bij een kater die vrij streng leek. Maar van wat ze wist was dit een kater die zich toch wat meer afzijdig hield. Laten we het nou maar niet verpesten. "Graag, Carrioncough." Buzzardpaw stond snel op, klaar om mee te gaan.

Hij kende de poes niet zo goed, maar hij wist dat ze erg onzeker was. Dan had ze maar geluk dat hij haar meenam vandaag. Carrioncough glimlachte vriendelijk en vertrok samen met haar het territorium in. "Wat heeft... Hillrunner je al geleerd?", vroeg hij nieuwsgierig en beleefd. Hij twijfelde even bij haar mentor, maar volgens hem was het Hillrunner ja.

♝ carrioncough

Ze werd er blij van dat de kater vriendelijk glimlachte. Daarna vertrokken ze al snel het territorium in. De apprentice liep fanatiek naast Carrioncough met stevig pas. Ze moest echt laten zien wat ze kon. Zoals altijd. De zwart-witte kater vroeg wat Hillrunner haar al had geleerde. De poes dacht even na. "Ik kan al wat jagen, een beetje verdedigen en weet hoe ik moet vissen..." Tja, vissen was nog wat. Ze wist hoe het moest, maar ze kwam niet graag naar het water. Slechte ervaring. En ja, je hoeft niet ver het water in, maar wat als ze geen grip had? Dan vloog ze zo weer met de stroming mee. Dan maar leren zwemmen? Nee! Dat durft ze echt niet. De tabby kon niet zwemmen en ze was bang om te verdrinken. Gelukkig gingen ze nu jagen. Buzzardpaw hoopte niet dat Carrioncough met jagen vissen bedoelde.

Carrioncough liet zijn blik over de jonge poes glijden. Met zijn lange poten was hij moeilijk bij te houden voor zo'n jonkie, maar hij vertraagde niet. "Ik zal je vandaag leren jagen op konijnen, ik ben er zelf nog niet zo goed in, maar Shatteredice is een hele goede mentor," miauwde hij met een glimlach. Shatteredice was een van zijn favoriete katten, ze was aardig, zachtmoedig en toch stond ze sterk in haar schoenen. Daarbij had hij met haar te doen, ze had een moeilijk leven achter de rug en Lynxfang was ook net naar Starclan vertrokken. Bij de gedachte eruit schoot hij even een gebedje naar boven. 'Let the fish swim in your paws Lynxfang.' Hij keek weer achterom. "Zie je dat zitten Buzzardpaw?"

♝ carrioncough

Het was voor haar best lastig om iemand zoals Carrioncough bij te houden. Klagen wilde ze niet. Ze moest sterk lijken, goed en waardig. Je bereikte niets als je zwak was en niet werd gerespecteerd. De tabby wilde dan ook laten zien wat ze in zich had. Veel. Meer dan je zou verwachten. De zwart-witte kater liet haar weten dat hij haar zou leren jagen op konijnen en dat hij er zelf nog niet zo goed in was, maar dat Shatteredice een hele goede mentor was. Dit zorgde voor vraagtekens, maar ze zei niets. Of het was dat Carrion nog in training zat of Shatteredice wilde hem het graag leren. Dit leek haar wel leuk en beter dan vissen. De kater vroeg of ze het zag zitten. "Ja, graag! mauwde ze enthousiast. Het was niet alleen dat ze het wilde, maar ook doordat Carrion dus tijd wilde maken om het haar te leren. Dat was natuurlijk aardig. Dus het was niet lastig om een antwoord te geven.

Carrioncough gniffelde, alsof hij iets van plan was. Hij stopte toen ze op de Highlands waren. De wind stond hun richting in en hij kon de geur van konijn al oppikken. Hij rook ook de modderige rivier en... een vogel. De kater draaide zijn zwarte kop naar Buzzardpaw. "Wat ruik je?"

♝ carrioncough

Ze probeerde zo netjes en snel mogelijk de kater te volgen. Zij was snel hoor! Misschien niet zo snel als iemand die slank is een hoog op zijn poten staat, maar ze was wel snel. Wilt ze. De apprentice was meer bezig om dingen goed te doen dat ze niet hoorde dat Carrioncough gnifelde. Ze stopten bij de Highlands, de wind hun kant op. De tabby zag dat de ander zijn kop naar haar richtte. Hij vroeg wat ze rook. Ze proefde de lucht. "Beetje modderige rivier, vogel... En een geur die ik niet ken, maar wel als een geroken heb... Ehm. Ik denk konijn?" mauwde Buzzardpaw. Het water was niet lastig te ruiken, vogel was prooi dus was makkelijk te geloven dat ze het rook, maar konijn? Ze wist niet hoe zo'n beest rook. Ze keek om haar heen... Waar was het vogeltje, waar was het vreemde geurtje? Hmm.

Hij knikte trots, alsof dit zijn eigen apprentice was. "Inderdaad, je hebt nu al een goede neus," complimenteerde hij haar. Ze zou misschien niet de beste jager of vechter worden, maar als ze haar neus beter trainde kon ze een clanmate worden die de rest kon helpen met geuren op te sporen. Carrioncough tikte met zijn witte poot tegen haar oor. "Beweeg je oren eens, ik kan het hartje van het konijn horen kloppen." Nu zij nog.

♝ carrioncough

Het deed haar goed om te zien hoe Carrioncough trots knikte. Ze had het goed. Ze had iets goed. Vanbinnen werd ze helemaal blij, vanbuiten keek ze zelfverzekerder. De zwart-witte kater zei dat het goed was en dat ze nu al een goede neus had. De apprentice kon het niet laten om haar neusje een klein beetje te wiebelen. Prachtneusje. De ander tikte met zijn witte poot tegen haar oor. Hij zei dat ze haar oren eens moest bewegen en dat hij het hartje van het konijn al kon horen. Echt? Ze richtte haar oortjes richting de geur van het dier. Buzzardpaw hoorde geen hartje kloppen, maar ze hoorde wel een geluid. Het geluid van grote, nou ja voor een prooi, pootjes die stampten op de grond. Gesnuffel van en neusje en oortjes die soms alert luisterden. "Ik hoor pootjes. Het konijn zoekt eten." Ze sprak haar theorie zachtjes uit. Konijnen hadden grote oren en ze wilde niet dat het dier haar hoorde. "Denk ik.

Wow! Dit was een getalenteerde apprentice. Hij knipperde verbaasd met zijn ogen en knikte. "Je bent een natuurtalent Buzzardpaw!" Hij was even stil als haar, maar enthousiaster. Als ze het konijn niet vingen was dat geen probleem, ze wist vast nog niet hoe ze erop moest jagen. Carrioncough tikte met zijn poot nu op haar schouders. "Laat me eens je jachthouding zien als je op konijnen jaagt."

♝ carrioncough

De ander knikte. 'Je bent een natuurtalent Buzzardpaw!' De kater was natuurlijk stil, maar echt enthousiast. Hij meende het en dat deed haar goed. Ze werd er zekerder door, ze voelde haar sterker en geweldig. De poes kon dit compliment eigenlijk niet geloven. Ze deed altijd zo haar best, maar juist omdat ze dat te veel deed ging alles mis. Maar je moest het toch doen? De ontspanning miste ze, maar die had ze nu. Een zeker blik in haar ogen. De tabby had al iets bewezen een foutje kon geen kwaad. Carrioncough tikte met zijn poot op haar schouders. 'Laat me eens je jachthouding zien als je op konijnen jaagt.' Oke, dat was wel lastig. Gewoon op je gevoel doen. Konijnen waren snel, hadden je ook snel in de gaten. WindClanners rende er vaak achterna. Het was natuurlijk belangrijk dat de konijn je niet zag, maar je moest ook snel omhoog kunnen komen om de achtervolging in te zetten. Buzzardpaw zakte eerst in een normale jachthouding. Laag, maar net boven de grond. Daarna ging ze iets omhoog. Misschien zo? Dan kon zij in ieder geval snel rennen? Maar eerlijk gezegd had ze niet het vertrouwen dat het zo moest.

Hij hield zijn kopje een beetje scheef toen hij haar poging zag. Hij begreep van waaruit ze haar houding aannam, maar het was de verkeerde keuze. Je moest inderdaad hard kunnen rennen, maar wat nog belangrijker is het stil sluipen. Carrioncough liet zich dan ook in de juiste zakken. Hij hield zijn poten dichtbij elkaar zodat alle kracht daarin terecht kwam en hij met kleine stille pasjes kon sluipen. Hij deed het voor. Op konijnen jagen ging trager dan op andere prooi zoals muizen. Hij sloop een rondje rond haar en kwam weer recht toen hij bij haar zijde beland was. "Vanuit die houding kan je makkelijk je billen aanspannen om een krachtige start te maken bij het rennen."

♝ carrioncough

De ander zakte in een andere houding en de tabby bekeek het goed. Zij moest dit leren! Ze wilde dingen kunnen die niet veel konden. Meestal kwam ze lastig of opschepperig over, maar eigenlijk was de apprentice gewoon onzeker. Carrioncough sloop even een rondje rond haar. Dat zag er goed uit! 'Vanuit die houding kan je makkelijk je billen aanspannen om een krachtige start te maken bij het rennen.' Buzzardpaw knikte. Okay, klonk best logisch. Zoals ze normaal gesproken ook zou doen probeerde ze het uit. Ze dook eerst weer in elkaar en schoof haar poten dicht naar elkaar toe. Het was misschien niet de snelste poging, maar ze zat. Voorzichtig zette de tabby een paar stapjes. Het was wel even wennen, maar het lukte haar om een slordig rondje te doen. Pfff, gewoon vaker doen, dan komt het heus wel goed

Hij hield zijn kop een beetje scheef terwijl hij naar haar jachthouding keek. Na het rondje corrigeerde hij haar mondeling en hij liet zich nog eens in dezelfde houding zakken zodat ze kon vergelijken. "Je bent al goed bezig Buzzardpaw, we doen nu een rechte lijn, dat is makkelijker." Hij sloop haar voor.

♝ carrioncough

De kater liet zich nog een keer in de jachthouding zakken. Ze keek geduldig, werd eens een keer niet gek van fouten. Nee, Carrioncough deed het op een manier die ze fijn vond. Vooral zijn woorden: 'Je bent al goed bezig Buzzardpaw, we doen nu een rechte lijn, dat is makkelijker.' Een complimentje, maar tegelijk tijd een teken dat het nog niet helemaal perfect ging. De apprentice knikte en zakte weer in de houding. Het ging al iets soepeler. De tabby zette eerst een paar voorzichtige stapjes naar voren waarna ze iets sneller ging. De poes merkte dat het al een stuk beter ging.

Carrioncough greens. Hij rook het konijn nog steeds, al was het iets verder aan gras gaan knabbelen, waarschijnlijk dichterbij de burcht die het zijn thuis noemde. Tijd om werk te maken van de echte jacht. Hij gebaarde dat ze recht mocht staan. "Oke Buzzardpaw, het konijn zit er nog steeds dus ik wil dat je op hem af sluipt in een normale houding en wanneer je het hartje hoort kloppen op de andere manier." Hij gebaarde nu naar waar de prooi zat, toch wel een paar vossenlengtes van hen af. "Als je een vossenlengte van het konijn zit schiet je naar voren, probeer zo veel mogelijk kracht te zetten in je achterpoten."

♝ carrioncough

De konijnen geur rook ze nog steeds, maar hij was al iets verder gegaan. Het was gelukkig niet dat hij hun door had. De kater gebaarde haar om weer recht te staan. De poes deed dat dan ook snel. 'Oke Buzzardpaw, het konijn zit er nog steeds dus ik wil dat je op hem af sluipt in een normale houding en wanneer je het hartje hoort kloppen op de andere manier.' De tabby knikte langzaam. Dit moest lukken! 'Als je een vossenlengte van het konijn zit schiet je naar voren, probeer zo veel mogelijk kracht te zetten in je achterpoten.' Buzzardpaw zakte in de normale jachthouding en sloop voorzichtig naar voren. Jij bent van mij! Vanbinnen was ze blij en voelde ze tegelijker tijd spanning, maar die stopte ze diep weg. Ze moest concentreren op haar prooi. Het konijn leek nog niets door te hebben. Pas toen ze twee vossenlengtes van haar prooi af was begon hij overeind te staan. De poes stond abrupt stil. Laat hem mij niet horen! Het konijn leek het al snel weer te vertrouwen. Ze zette haar laatste stapjes, wisselde haar houding en sprong op het konijn af. Blijkbaar was de konijn toch wel iets alert geweest, want hij schoot er snel vandoor. Nu mocht en kon ze niet stoppen! De poes sprintte achter de prooi aan alsof haar leven ervan afhing. Wanneer het gat klein genoeg was zette ze zoveel mogelijk kracht in haar achterpoten en sprong recht op de konijn. Met een snelle beet doodde ze het dier. De tabby ging ernaast zitten en keek eventjes zoekend om haar heen om te kijken waar Carrioncough was.

Hij had haar achtervolgd in een schuine lijn. Ze deed het klungelig, maar goed. Als het konijn een beetje meewerkte was dit nog een gemakkelijke prooi. Carrioncough sloop trager dan zij, dus hij verloor haar even in het oog toen het konijn begon te rennen, maar hij hoorde na een tijdje een klein gevecht en toen hij door het gras stapte zag hij haar trots zitten. Een schel gesnor kwam uit zijn borstkas. "Wow! Super goed gedaan Buzzardpaw. Als je zo blijft oefenen word je nog een van de beste."

♝ carrioncough

Een schel gesnor liet haar de goede kant op kijken. Daar was hij! 'Wow! Super goed gedaan Buzzardpaw. Als je zo blijft oefenen word je nog een van de beste.' Ze legde haar oren verlegen in haar nek. Zo super was het toch niet? Ja, ze had haar eerste konijn, maar het ging best klunzig. "Ik moet inderdaad nog wat oefenen." Er klonk toch wel wat trots in haar stem. Een konijn was ook wel een lekker stukje prooi op de stapel. "Bedankt dat je het me wilde leren. Het was echt super!" De tabby stond op en keek de kater dankbaar aan. Weer wat nieuws geleerd. Iets waar ze echt trots op was. Ze vond het ook erg aardig dat Carrioncough haar dit wilde leren. Hij was niet haar mentor, zag er streng en vreemd uit, maar zo als je ziet kan uiterlijk bedriegen. Alhoewel ze zeker wist dat de kater streng en vreemd kon zijn. Maar hey, iedereen kon dat toch?

Onderwerp: Re: En ik vlieg vlieg vlieg als een vogel