Telkens als het licht uit gaat

Het werd weeral donker. Het leek veel korter dag te zijn dan toen ze jonger was - hoewel ze toen ook veel meer geslapen had nog, natuurlijk. Nu moest ze ook nog heel veel slapen, maar ze kon ook al veel meer rondlopen en ontdekken en katten leren kennen. Hoewel ze dat laatste heel moeilijk vond. Wanneer ze iemand tegenkwam die ze nog niet zo goed kende, leek ze volledig dicht te klappen en geen woord meer uit te kunnen brengen. Zeker als die kat groot en eng was; maar ook kittens waren intimiderend, op hun eigen manier. Ze wou gewoon zo graag leuk gevonden worden. Alles wat ze zei kon iemand doen realiseren dat ze helemaal niet zo cool was als hen, en dan zouden ze haar alleen laten. Jasminekit zat in de doorgang naar de nursery, te kijken naar de ondergaande zon. Waarom was haar leventje nu al zo moeilijk? Waarom kon ze niet gewoon zoals de anderen gewoon heel veel vriendjes maken?

+ Remnantwolf eerst

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Het was misschien apart maar Remnantwolf voelde zich het meest op haar gemak met de kittens van Mistgaze. Het was wellicht de leeftijd of anders misschien gewoon het feit dat er zoveel karakters tussen zaten. Jasminekit was erg verlegen, terug getrokken en hoewel Remnantwolf tegenwoordig bekend stond om haar felle woorden als ze zich totaal niet op haar gemak voelde; zag ze toch dingen van zichzelf in de gestreepte kitten terug. De kitten die ze zocht keek naar de ondergaande zon terwijl ze rustig naar binnen stapte en het sneeuw bij de ingang van haar vacht schudde. 'Jasminekit, zal ik een verhaal vertellen?' Vroeg ze vrolijk, wetende dat de ander daar het beste op zou reageren. Op vriendelijkheid en vrolijkheid. Niet dat ze altijd vrolijk was maar ze kon Jasminekit niet langer zo, zo onzeker zien. Kop op kleine.

❅

Jasminekit schrok al iets minder van de aanwezigheid van andere katten. Ze werd groter, en daarbij leek een beetje van haar angstigheid te verdwijnen. Desondanks zou ze nooit zo zelfzeker kunnen zijn als haar siblings, dat was wel duidelijk. Ze was nog steeds heel verlegen, en als ze sprak was haar stemmetje zwak en stilletjes, bijna alsof ze bang was dat anderen haar zouden horen. Het was Remnantwolf di nu op haar afkwam. Ze had al eerder met de medicine cat gesproken en had nooit slechte ervaringen gehad met de kattin; dat hielp haar kalmte iets. Ook nu weer leek de grijze kattin vrolijk en vriendelijk te zijn terwijl ze naast haar kwam zitten en vroeg of ze een verhaaltje wou horen. Jasminekit twijfelde niet om te knikken. Ze bracht geen woord uit, want dat vond ze wel eng, maar haar oogjes blonken van nieuwsgierigheid terwijl ze opkeek naar de kattin. Een verhaaltje? Ja hoor, dat vond ze wel interessant!

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Het leek erop dat de kitten haar al minder eng vond als voorheen. Het was nooit bij haar opgekomen dat anderen haar eng of spannend konden vinden. Wellicht kwam het ook doordat Remnantwolf zelf als jonge kat nooit in de Medicine Cat in de den geweest waardoor ze de angst voor medicijnen niet had ontwikkeld. Ze kende nu de smaak van vele planten wel, dikwijls moest ze een papje kauwen om de wonden goed te verzorgen. Jasminekit knikte waardoor Remnantwolf glimlachte en er goed voor ging zitten. 'Om te beginnen moet ik je wat meer vertellen over ons territorium. Aan ons gebied grenzen Shadowclan en Riverclan. Twee van de drie andere Clans. Deze Clans leven net zoals ons, met Starclan die op ons neer kijkt. Dan hebben we ook nog andere groepen, zoals Rogues, Kittypets die bij Twolegs wonen en een enge groep katten die ik niet zal benoemen.' Bloodclan was te beangstigend voor een verlegen kitten. 'Kittypets leven bij die Twolegs, welke op twee benen lopen en zeer groot zijn. Ze houden vaak gekke dieren. Sommige lopen net zoals ons op vier poten en anderen hebben weer hoorns.' Vervolgde ze met een warme blik in haar ogen.

❅

Remnantwolf begon met vertellen; eerst een beetje meer informatie over het territorium, en de clans die daaraan grensden. Dat wist Jasminekit natuurlijk wel al; ze had net zoals alle andere kittens al kleine lesjes en verhaaltjes gehoord van de elders met hun eeuwenoude wijsheid of van de apprentices die het mos in de nursery kwamen verschonen. Maar de medicine cat vertelde ook over andere groepen; rogues, kittypets die bij twolegs woonden en een enge groep katten. Ze ging dieper n op de twolegs, die haar heel interessant klonken; ze hielden andere dieren, met hoorns bijvoorbeeld. Jasminekit kon zich daar niet zo veel bij voorstellen, maar ze luisterde met nieuwsgierige blik en halfopen mondje. "Zijn twolegs lief?", vroeg ze, nieuwsgierig. Als de kittypets bij hen woonden, konden ze vast niet vreselijk zijn, toch? Waarom zou anders een hele groep katten in hun gezelschap willen zijn? Zeker omdat Remnantwolf de kittypets niet als een vreselijke groep had aangeduid, zoals de groep die ze niet had willen benoemen. Dat kon alleen maar betekenen dat ze lief waren, toch?

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Het was een goed verhaal om mee te beginnen, niet zo spannend en eng. Al hoewel, Remnantwolf had het niet zo op Twolegs. Ze konden behoorlijk wat onrust veroorzaken, zoals de verwonding van Rousebell dat het einde van haar trainingen met haar eerste Medicine Cat mentor had betekend. Aan de andere kant konden niet alle Twolegs slecht zijn, anders zouden katten niet bij hen willen leven. 'Zijn Twolegs lief?' vroeg de kitten nieuwsgierig waardoor Remnantwolf even nadenkend haar kop op en neer bewoog. 'Soms, ik denk dat het een beetje is zoals met katten. Ik heb niets met Twolegs omdat ze gevaarlijk kunnen zijn. Maar ze kunnen ook goed zijn voor hun Kittypets.' Mauwde ze, even verrast om haar eigen antwoord beet ze op haar lip. Hoe was ze ineens zo diplomatiek geworden?

❅

Twolegs konden gevaarlijk zijn, maar ze konden ook goed zijn voor hun kittypets. Dat vond Jasminekit wel interessant - wat een rare wezens! Hoe kozen ze voor wie ze goed waren, en voor wie niet? Wat maakte kittypets dan zo speciaal? "Hoe zijn ze goed dan?", vroeg het poesje zachtjes, opkijkend naar de medicine cat met nieuwsgierige blauwe oogjes. Wat deden ze dan voor de kittypets? Of deden ze hen gewoon geen pijn, misschien? En waarom niet, dan? Misschien deden Kittypets ook iets voor hen. Misschien waren ze wel vriendjes, net zoals zij vriendjes waren met elkaar hier in Thunderclan. Jasminekit vond het allemaal misschien net ietsje te interessant.

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Het leek erop dat Jasminekit veel interesse had voor Twolegs en hun Kittypets. Zijzelf zou nooit een Kittypet willen worden, het leven was ze zacht, ze had geen Clan om voor te zorgen en ook het feit dat ze stiekem bang was voor de Twolegs zouden haar ervan weerhouden. Als ze moest kiezen tussen Bloodclan of Kittypet dan zou ze het laatste wel gekozen hebben want anderen pijn doen... Nee dat was weer een uiterste. 'Hoe zijn ze goed dan?', Vroeg de kitten waardoor Remnantwolf diep in ademde. 'Ze zorgen voor Kittypets, en sommige Kittypets lijken ze lief te vinden. Aan de andere kant zijn ze voor wilde katten zoals ons zeer gevaarlijk. Soms vangen ze ons en zorgen ze dat wij nooit meer jongen kunnen krijgen of ze doden ons door bijvoorbeeld hun grote monsters. Rousebell mijn eerste Medicine Cat Mentor is ernstig verwond door een Twoleg. Er zijn goede en slechte Twolegs net zoals goede en slechte katten.' Alleen Twolegs waren gevaarlijker dan de meeste katten en ze hoopte dan ook dat Jasminekit die nooit op zou zoeken uit vrije wil.

❅

Onderwerp: Re: Telkens als het licht uit gaat