kindness never goes out of fashion

<sub>Misschien was dit wel één van haar favoriete plekken in het riverclan gebied. Soms wilde ze wel eens van de afgrond springen, met het water mee, puur om te kijken hoe gevoelloos ze zich dan zou kunnen voelen. Zou ze zich dan voelen als een blad of een vogel in de wind? Haar tenen hingen net over de rand en haar ogen waren gesloten. De koude wind streelde haar vacht en de poes kwam helemaal tot rust, al zou ze met één verkeerde beweging kunnen vallen.

+ icecream</sub>

_{Een zacht kuchje trok haar uit haar dagdroom. Eentje gevuld met rare wezens en het feit dat ze kon vliegen. Flowercrown keek om haar heen opzoek naar de kat waar het vandaan kwam en al snel kwamen haar mondhoeken omhoog tot een grote glimlach. ”Icecream! Hallo!” Ze waren ongeveer dezelfde leeftijd geweest toen ze begonnen waren aan hun trainingen, maar erg veel diepgaande gesprekken kon ze zich niet met hem herinneren, al maakte haar dat niet meer of minder blij om hem te zien. Haar teentjes wiebelde nog steeds vrolijk over de rand en ze flapperde wat met haar oortjes, iets wat ze vaker deed als ze heel blij was. Eén van de weinige dingen waar ze misschien wat onzeker over was en dus ook iets wat ze probeerde te verbergen. ”Mooi weertje he?” Tja, het weer was altijd een goed onderwerp om over te beginnen, toch?}

_{De dagen dat ze niet vrolijk was waren op één poot te tellen. Die dagen waren zo zeldzaam dat zelfs Flowercrown zelf ze bijna niet meer kon herinneren, het was immers vooral voorgekomen toen ze nog jong was. Een kitten zonder de kennis die ze nu in bezit had. Vandaag was echter niet zo’n dag en dus leek ze die gedachten uit haar kop te verbannen nog voordat ze ze echt gedacht had. Met wiebelende teentjes dacht ze even na over wat hij gezegd had. ”Wist je dat er hier een roodborstje zit?” Vroeg ze hem toen zonder door te hebben dat ze het onderwerp veranderde. Flowercrown liep naar hem toe en stopte pas toen hun neuzen bijna tegen elkaar aan kwamen. Personal space wat niet echt een ding in haar boekje. ”Normaal zingt hij de hele dag,” fronste de iets jongere warrior. ”Dan klinkt hij zo:” Flowercrown deed het gefluit van de vogel waar ze het over had na waarna ze hem afwachtend aankeek. Had hij dat vogeltje al gehoord vandaag?}

_{Ze moest een beetje giechelen om hoe gek hij eruit zag. Ze vroeg hem alleen maar of hij het roodborstje wel eens had gezien die hier woonde en deed het geluid na dat hij maakte. Dat was toch juist makkelijker? Misschien herkende hij wel helemaal geen vogels en dacht hij dat een merel hetzelfde was als een roodborstje. Zou hij dat denken? Als ze het geluid niet had nagedaan, had hij dan gewoon gezegd dat hij het dier wel eens gezien had? "Oh, oke" zuchtte ze ietwat teleurgesteld. Misschien wilde hij samen wel zoeken naar het vogeltje? Zou dat een gek voorstel zijn? Haar gouden kijkers vonden zijn blauwe, nog steeds bijna neus aan neus en vragend keek ze hem aan.}

_{"Ik- ik had gehoopt dat je mee wilde zoeken" stamelde ze zachtjes, haar stem dik van de tranen die ze niet wilde laten vallen. Wat zou hij dan wel niet van haar denken. Met een frons op haar gezicht zetten ze een stap naar achter en daarna nog eentje. Voelde hij zich zo niet op zijn gemak bij haar in de buurt? Een eenzame, warme traan rolde over haar wang, maar ze nam de moeite niet deze weg te vegen. Zo ging het elke keer. Iedereen vond wat ze vroeg maar raar en vreemd terwijl ze gewoon vrienden wilde maken, herinneringen om later op terug te kijken, maar nee. In plaats daarvan was ze het gekke kind wat altijd met haar hoofd in de wolken zat in plaats van gefocust was op haar taken.}