Droevig waar gebeurd verhaal: Szarusia.

Droevig echt gebeurd verhaal:
Szarusia (zeg: Saroesja) is een hele lieve vrouwtjeskat hier in Polen bij mijn tante. Ze was grijs met witte pootjes en een wit buikje. Ook had ze wat wit rond haar snuit. Ze kwam altijd wel kopjes geven en op je schoot liggen of naast je op de bank zitten. Ik heb 2 katten thuis, dat zijn haar zoon en dochter en ze zijn even lief als hun moeder. Nog niet heel lang geleden is Szarusia overreden door een auto. Dat heeft ze gelukkig overleefd. Ze had alleen geen gevoel in haar staart meer en ze poepte en plaste zonder dat ze dat zelf merkte. Maar dat was nog niet het ergste, want ze kon nog wel gewoon rennen en springen...

10 Augustus. Ik zat op het terras en ineens dook Szarusia op. Ze leek heel anders en ze kon bijna niet staan, ze liep alsof ze dronken was en leunde steeds met haar achterkant ergens tegen aan bijv. een muurtje. Dat deed ze omdat ze niet kon staan. Ik liep naar binnen. "Mama! Je moet even kijken want er is iets met Szarusia!" Mama kwam naarbuiten en schrok zich rot toen ze het hulpeloze katje zat. Iemand heeft haar waarschijnlijk getrapt of iets. Ik barstte in tranen uit en tegelijk was ik boos. Ik zou zo diegene willen vinden en hem slaan en trappen tot hij zelf niet meer zou kunnen staan! Ze was al in een erge toestand maar nu is het niet om aan te zien. Ik heb vanaf dat moment (dat was ongeveer 7 uur 's avonds) de hele tijd op het terras bij haar gezeten. Wat laten ging ik zitten met een handdoek op mijn schoot en mama legde haar daarop. Ze spinde zachtjes en bleef liggen. Ik heb daar de hele avond tot ongeveer 11 uur met haar gezeten. Het kon mij helemaal niks schelen dat de muggen me beten. Ik aaide haar zachtjes en af en toe snorde ze even. Later sprong ze zelf van me af en wankelde onder een tafeltje. Ik stond op en legde de handdoek neer. Ik ging naar Szarusia en pakte haar voorzichtig op. Ik zette haar op de handdoek en uitgeput ging ze liggen. Ik ging maar naarbinnen en liet haar daar even liggen. Eerst was ik helemaal verslagen, maar gelukkig waren er allemaal mensen om me heen om me te troosten. Af en toe keek ik naar buiten en dan lag ze daar nog. Maar toen ik ineens keek was ze weg. Later in de badkamer toen ik mijn pyjama aan deed zei ik tegen mama: "Het beste is toch dat we haar inslapen want ze lijd nu echt heel erg... Ik vind het zo zielig." Mama vond dat ook het beste.

11 Augustus. Vandaag zouden we haar laten inslapen, maar ze is de hele dag niet komen opdagen. Ze kwam pas 's avonds maar ze wilde niet echt iets eten. Het was toen al te laat om met haar naar de dierendokter te gaan.

12 Augustus. Rond een uur of 4 kwam Szarusia weer opdagen. Wat ik nu ga beschrijven is gewoon te zielig voor woorden... Ze zag daar, als een hoopje ellende. Ze stonk alsof ze al dood was en er zaten allemaal vliegen op haar. Maar ze leefde nog, en ze zat rechtop. Ik ging snel naarbinnen naar mama en riep: "Mama, mama, je moet nu naarbuiten komen want Szarusia is er! Maar...er zitten allemaal vliegen op haar!" Terwijl ik dat zei barstte ik in huilen uit. Toen mama hoorde dat er vliegen op haar zaten liet ze haar werk liggen en rende met tranen naarbuiten. Szarusia zat daar en het leek alsof ze glimlachte. Ze lachte met haar ogen. Mama pakte haar op met een handdoek en mijn tante belde gelijk de dierendokter om een afspraak te maken om haar in te slapen. Daarna zaten we buiten met haar. Szarusia's ogen waren dof en ze begon te stinken. Ze bewoog ook bijna niet meer, allen soms miauwde ze zachtjes. Het is echt heel eng om een dier dood zien te gaan en te lijden. Ze werd al koud in haar pootjes, maar ze ademde nog wel. Ik heb haar ook nog even vastgehouden. Toen mama haar vasthad zei ze: " Ze is heel licht! ze is alleen maar wat huid en botten! Ik moest weer huilen. Ze hele tijd eigenlijk al maar toen ze dat zei moest ik nog meer huilen. Later gingen ik, mama en mijn tante naar die dierenarts. Het was een prive-arts die al die dingen gewoon in een klein huisje naast zijn huis deed. We legden haar op een speciale tafel (mama had een handdoek meegenomen want daarmee hielden we haar ook vast, en daar lag ze op). Ze zat eerst nog een beetje rechtop, maar later ging ze vanzelf liggen. De dokter gaf haar gelijk een spuitje. Dat was nog niet het spuitje met het gif maar een narcose-spuitje zodat ze in slaap zou vallen. Haar kopje zakte langzaam, heel langzaam, naar beneden. Ze sliep wel, maar ze had haar ogen open. "Dat is normaal," zei de dokter. Hij zei ook dat we even dat kamertje uit moesten gaan omdat hij nu dat spuitje ging geven. Ik en mijn tante gingen weg maar mama bleef, want ze zij dat ze dat al eens had gezien en dat ze dat niet eng vond. Ik stond buiten nog te huilen en te huilen. Wat later riep de dokter ons terug. Daar lag Szarusia, met grote nietszeggende ogen. Ze ademde niet meer. Haar ogen waren helemaal zwart en wijdopengesperd. Mijn tante zei dat Szarusia wist dat ze vandaag dood zou gaan, en dat ze daarom nog kwam om afscheid te nemen. Daarom keek ze mij vast ook aan alsof ze lachte... We mochten haar mee terug nemen en ze ligt nu in een doos. We wachten met begraven totdat iedereen terug is van werk. Ze word begraven onder de kersenboom, dat is de beste plek want die is echt heel mooi. Szarusia, Slaap zacht, Rust in Vrede. Ik zal je nooit nooit nooit vergeten. Het is echt wonderlijk hoe erg je aan een dier gehecht kunt raken, je kan het daarna niet loslaten. Daarom wil ik nog even zeggen dat dit echt niet kan! Dieren mishandelen...Daar kan je andere mensen littekens in hun harten mee bezorgen, net als bij mij. Dieren zijn ook levende wezens! Die wil je toch geen kwaad doen?
Iedereen, ga nu naar je kat, hond, hamster of wat voor dier dan ook, en geen hem een knuffel of een aai over zijn bol. Zeg hoeveel je om hem geeft en dat je van hem houdt en dat je hem nooit iets ergs laat overkomen. Ik hoop dat zoiets mij nooit meer overkomt! Dit gevoel wens je je ergste vijand nog niet eens toe. Ik heb Szarusia beloofd dat ik heel goed op haar kinderen Bliksio en Marusia zal passen en ze extra goed verzorgen. Ik zit nu nog steeds te huilen terwijl ik dit typ... Verder wil ik nog zeggen: Szarusia ik houd van jou, dat je daarboven een fijner leven krijgt en dat ik je altijd zal blijven herrinneren

Ze is nu vast in de Starclan, ze kijkt vanaf Zilverpels op ons neer...

awhh.. Wat een zielig verhaal..

Szarusia is vast blij dat je haar zo gesteund hebt enze zal altijd bij je blijven in je hart...^^

echt een zielig verhaal en ik snap ook niet waarom iemand die dieren dat aan kan richten zonder schuldgevoel.

Veel sterkte! Zo zielig!! Bij mijn kat was bijna hetzelfde gebeurd. Ze was vergiftigd en lag dood in de tuin .

Wat erg.! Ik begon bijna zelf te huilen toen ik dit las.! Ik hou heel erg veel van onze 3 katten. Ik zou het zo erg vinden als er eentje dood zou gaan... We hebben sinds ik baby was al katten dus ik ben ermee opgegroeid Toen we naar Goes verhuizden hadden we twee schildpad katten, eentje was heel bijzonder want ze had precies de omgekeerde kleuren van een normale schildpadkat. (die zijn zwart met oranje vlekken en zij was oranje met zwarte vlekken) we hadden toen ook een hele lieve raspoes. We hebben nog steeds een dochter van haar en die is nu al 9 jaar. We hadden ook een heilige birmaan waar ik heel gehecht aan was. Toen ze allemaal behalve die poes die nu 9 is overleden was (ze heet grijsje) was Grijsje heel eenzaam geworden dus toen gingen we een kitten uitzoeken. Hij heet Remy en hij is nu 1 jaar. En een paar maanden geleden is er een bruine siamees aan komen lopen. Je zag helemaal zijn ribben en volgens mij is hij gewoon weggelopen van zijn eerdere baasjes die niet goed voor hem zorgen. Ik heb hem Schaduw genoemt en ik heb Shadowpelt van LeafClan op hem gebaseerd. Hij gaat altijd heel hard spinnend op je schoot spinnen en hij is zo lief...

Maar goed dat was mijn kattengeschiedenis. Sterkte met je katten die nog over zijn. Het was zo te horen een hele lieve kat en ik weet zeker dat haar dochters ook heel lief zijn.

Rest In Peace in StarClan Szarusia

Iedereen heel erg bedankt voor jullie reacties. Ze steunen mij heel erg.
Ik snap nog steeds niet waarom iets of iemand een kat kwaad zou willen doen, ze zijn gewoon zo lief!
We hebben Szarusia begraven en ze rust nu tenminste zonder pijn.
De dag dat we haar lieten inslapen zag ik aan de hemel een ster die heel groot was, en om die ster heen zat een rare gloed, net als de maan heeft. Alle andere sterren hadden dat niet, dus ik wist zeker dat dat Szarusia wel moest zijn in Zilverpels, samen bij alle andere katten die vanaf daar op ons neerkijken.