[OPEN] The past is so far away

_{Ze was een beetje humeurig vandaag, maar wie was dat nu niet? Haar twolegs hadden de smaak van haar brokjes veranderd, en nu smaakten ze behoorlijk vies. Het poesje liet het ook goed merken door haar eten overal rond te gooien en uit te spugen. Dan zouden haar twolegs misschien niet zo hun voeten vegen aan haar voedsel, want zij wilde haar gewone voedsel weer terug. Haar blauwe ogen staarden even naar het plafond voor ze stevig haar voorpoten vooruit bewoog om verder te komen. Het leven was soms rot met enkel voorpoten die je kon gebruiken terwijl de rest vast zat aan een stel wieltjes, waar de meeste katten bang van waren. Het piepend geluid dat er bij kwam en het getik op de tegels deed haar ook echt nooit plezier. Het was alleen maar vervelend, en ze zou willen dat ze weer eens kon lachen. Maar zelfs de kat van de buren die haar dagelijks oppepte was gestopt met te verschijnen, en ze vroeg zich o zo erg af waar hij naartoe was. Het maakte haar een beetje droevig. Haar ogen gleden hoopvol naar het hek waar de ander vroeger altijd naartoe kwam, maar opnieuw daagde hij niet op. De hoopvolle twinkelingen in haar ogen veranderden naar emotieloos, ze zou hem gewoon moeten vergeten en door gaan met haar leven. Even trok ze met haar oor voor ze voorbij het hek ging en op het voetpad belandde. Ziend wat ze zou gaan doen vandaag.}