By the snow and by the air

<sub>Het was een stille dag geweest vandaag. Nog steeds wennend aan het nieuwe tijdelijke kamp vergeleken met de oude enzo. Nu was hij bezig met jagen en had nog steeds de gewoonte naar het gewone kamp te gaan in plaats van de nieuwe maar dan kwam hij bij een grote plas water terecht en besefte pas op het laatste moment dat hij verkeerd zat. Nee, het was zeker niet makkelijk voor hem als nieuwe warrior zoveel verandering te hoeven ervaren. Het zou allemaal wel komen waarschijnlijk, maar hoe lang ging dat toch duren? De kater was nu eenmaal niet wat je noemde zeer ‘geduldig’. Gelukkig zag de witte kater op zijn weg naar het andere kamp een goede vriend passeren. Dat kon zijn dag waarschijnlijk weer goed maken. “Hey Hyena”, begroette hij de ander al mompelend door de prooi in zijn bek. “Ook bezig met jagen?”



+Hyenafang <3</sub>

_{‘Dat was wel de bedoeling, maar ik kan mijn hoofd er niet bij houden’, antwoordde Hyenafang eerlijk en de kater glimlachte even naar hem. “Dat geeft niet toch, kan altijd eens gebeuren”, mauwde hij en keek naar de omgeving waar ze in zaten voor hij zijn vriendelijke blik terug op zijn vriend liet rusten. “Misschien kunnen we samen wat gaan jagen?”, stelde hij voor en groef alvast een plekje om zijn prooi in te bewaren zodat hij ze straks kon ophalen. Hopen dat hij het niet vergat, zoals de vorige keer. Dat was genant zeg, hij kwam het kamp binnen en was meteen vergeten zijn prooi mee te pakken. Ach, die tijden waren dan ook zo grappig. Maar nu zou hij het hopelijk niet weer vergeten.}

_{‘Natuurlijk’ kreeg hij al snel als antwoord. Met z’n tweetjes was inderdaad leuker dan helemaal alleen, en in het algemeen waren ze samen sterker dan alleen. Toen de ander vervolgens een paar stappen vooruit zette ging de kater mee, alleen maar om daarna opeens te stoppen. Hij kon alleen niet vragen wat er scheelde want hij kreeg al meteen antwoord. ‘Ik heb Icecream belooft om ook een beetje te letten op sporen van Risingpaw. Misschien kan jij ook een beetje kijken’, sprak deze en trok met zijn oor terwijl hij dacht. “Oh, Risingpaw, dat was die apprentice die al een tijdje niet meer werd gezien toch?”. Ze hadden samen nog in dezelfde den geslapen een maan geleden toen hij nog Earthpaw was, en nu was die opeens weg. Hij vroeg zich soms af hoe katten zo in eens konden verdwijnen, maar straks werd het nog te eng voor hem om eraan te denken. “Wel, ik zal goed kijken”, knikte hij vriendelijk toe.}

_{Hij was niet erg mee geweest met het verhaal van Risingpaw, behalve dat ze laatste tijd opeens was verdwenen en haar mentor erg overstuur was met wat er kon gebeurd zijn. Het was dan nooit echt fijn wanneer een clangenoot iets overkwam, maar het was iets waar je blijkbaar mee moest leven. In ieder geval zou de witte kater proberen te helpen met haar te zoeken, al was er nooit echt een garantie dat de twee haar terug zouden kunnen vinden. ‘Wat zullen we doen? Gaan we voor de vogels en muizen of gaan we vissen?’ Earthbound keek even rond terwijl hij nadacht. “Met al die overstromingen denk ik niet dat vissen zo’n goed plan is. Want alle vissen zijn nu overal verspreid dat ze moeilijker te vangen zijn”, sprak hij neutraal bedenkend. Het was de oorzaak dat ze nu niet in hun gewone kamp zaten. “Dus ik denk dat het het beste is  als we voor de prooien gaan die niets met het water te maken hebben” hij had nog steeds een kleine glimlach op zijn gelaat terwijl hij dat zei. Hij vond zichzelf ergens best wel slim.}