[OPEN] Those days

Hij was net teruggekomen van de jacht, had voor de eerste keer een echte prooi weten te vangen. En dat helemaal alleen! Trotsheid droop van het jonge katertje af, dat moest hij aan iedereen laten zien. Snel zette hij zijn poten in beweging om zijn broertjes te zoeken. Ze waren echter nergens te bespeuren. Volgens een andere apprentice was Haughtypaw al eventjes het kamp uit en was Barkingpaw net vertrokken voor een jachttraining. Als zijn broertjes er niet waren, dan moest hij mama maar gaan zoeken of papa. Marshypaw trippelde vrolijk verder, maar ook zij waren niet meteen te vinden. Uhm. Even trok de jonge kater met zijn oortjes. Hij wilde zijn kleine prooi zo graag met zijn familie delen. Oh, misschien was Acornstar, zijn oom, wel in zijn den! Snel draaide hij zich om en liet hij zijn muisje vallen voor de den van de leader. "Acornstar?" miauwde de jonge apprentice. Zijn oortjes stonden naar voren bij de verwachting om zijn oom zo de den uit te zien stappen, maar het bleef stil. Marshypaw draaide zich nu behoorlijk onrustig om en liet zijn blik over de open plek gaan. Waar was iedereen? Hij zette zich neer voor de den van Acornstar en bleef zitten waar hij zat, wachtende. Wachtende op zijn 2 broers, mama, papa of Acornstar zodat hij zijn eerste echte prooi met hen kon delen.

Dit topic loopt samen met DIT topic!

Zijn bogen bleven van links naar rechts gaan, zoekende naar eender wie van zijn familie. Ze waren waarschijnlijk op patrouille of misschien wel zelf op jacht. Als dat het geval was, konden ze straks gezellig samen eten. Dat was wel een goed idee! Hij keek er al naar uit om ze zo terug te zien! Uiteraard wist hij niets af van de dramascène die zich nu afspeelde buiten de kampmuren. Marshypaw was zo in gedachten verzonken, de gedachten om straks zijn prooi aan mama te laten zien, dat hij niet meteen doorhad dat Littlepaw naast hem was komen zitten. De jonge apprentice liet zijn kopje opzij gaan toen hij de ander zag. "Vind je het goed als ik even bij je kom zitten?" Zijn oortjes waren naar voren gericht. "Tuurlijk!" mauwde de jongeling en schoof snel zijn eigen gevangen muisje dichter naar zich toe om het 'te beschermen'. Hij zou niet mee eten met de ander, maar zou zijn prooi bewaren om aan iedereen te laten zien. Oh, hij kon het ook al aan Littlepaw laten zien! "Hé Littlepaw," begon de kater en ging nu rechtstaan en nam zijn prooi vast. "Ik he ijn eerste rooi gehangen!" mauwde hij trots met het muisje tussen zijn tanden. Al snel kwam hij tot het besef dat praten en iets vasthouden niet bepaald duidelijk was. Oeps. Hij liet het muisje terug vallen. "Ik heb mijn eerste prooi gevangen!" herhaalde hij, even trots, zijn eerste uitspraak en wees met zijn ene poot naar zijn kleine prooi.