Voiceless Warrior, Nameless Queen

A moment later the boy whispered, "I don't think you're ugly."

Ze had veel waar ze over na moest denken. Veel waar ze niet meer van wist wat wat was. Ze had veel geslapen, koortsig en ziek. Ze had moeten sterven die dag. Had moeten eindigen rond de tanden van de kat waar ze van hielt. Ze had haar gevoelens verteld aan Brimstone. Had haar waarheid verteld en het had haar eind moeten zijn. Inplaats daarvan lag ze hier, lag ze alleen en koud. Zonder stem zonder eind.

Ze plaatste haar kop op haar poten, sloot haar ogen en zuchtte zacht. Zou ze ooit nog warrior worden als ze genezen was? Als er niet constante ontstekingen rond haar keel waren. Als ze niet.. Niet meer warrior kon zijn. Wat was ze dan wel? Wie was ze als ze hier faalde?

& @Icecream

"Shhhh!" the girl hissed. But hidden by the deep shadows of the cupboard, she smiled

xoxo

Hij moest bij haar op bezoek. Het was zijn durf die hem weer eens in de steek liet. Hun verhouding was zo gespannen, zo lastig. Alleen toch wilde hij dat ze wist dat hij aan haar dacht, dat hij er voor haar was, nu wel echt. Dat ze altijd bij hem kon komen als dat nodig was, als ze dat wilde. Dus raapte hij toch het kleine beetje moed bij elkaar en stapte de medicine cat’s den binnen. Ze had steun nodig en hij hoopte dat ze die van hem kon en wilde aannemen. Hij wilde dit voor haar doen, dit kon hij nog wel doen. Haar een luisterend oor bieden er nu voor haar zijn. “Dreamdust.” Zei hij zachtjes en warm toen hij haar zag liggen, om zijn aanwezigheid aan te kondigen. “Hoe voel je je?” Hij liep naar haar nest toe en duwde voorzichtig zijn neus eventjes tegen haar aan.