Right side of the tracks

Specklepaw

How cute, you don't think I can get something I want

Ha! Kijk nou hoe goed ze was, ze had ze gewoon in een keer naar de goede plek gebracht! Waarschijnlijk was het gewoon geluk, maar dat zou de dame nooit toegeven. "Yes, komop." reageerde ze en stapte met versnelde pas verder. Het duurde niet lang voordat de zachte ondegrond begon te verharden en ze haar eerste zicht van wat waarschijnlijk de nesten van twolegs waren tie zien kreeg. Echter halte ze daar wel, niet helemaal zeker van haar zaak of ze er ook echt binnen wilde gaan. Vanaf hier was ook genoeg te zien, immers. "En, zie jij er al eentje? Vroeg ze aan haar gezelschap. Maar...zouden ze eigenlijk wel weten hoe een twoleg er uit zag als ze er een zagen? Dat was een goede vraag.

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

De jonge Medicine Cat Apprentice liet haar snorharen trillen met het gevoel van avontuur dat duidelijk aanwezig was. Avontuur, het was iets waar ze als kitten om gedroomd zou hebben maar momenteel was het vooral beangstigend. Daarnaast was ze nerveus, wat als Twolegs inderdaad zo gevaarlijk waren als ze had gedacht of als iemand haar aan zou willen raken. Ze had geen vechttraining gehad, geen kennis van andere dingen behalve haar vertrouwde planten. 'Yes, Komop.' Specklepaw leek niet bang te zijn, eerder nieuwsgierig en zonder na te denken stoof Remnantpaw iets naar voren toe. 'En zie jij er al eentje?' Snuffelend aan de kleine planten die soms nog tussen de stenen van een voetpad door groeiden hief de jonge kattin haar kop. 'Nog niet?' Het kon vast niet lang duren voordat die wezens die op twee benen liepen zich zouden tonen, toch?

❅

Specklepaw

How cute, you don't think I can get something I want

Ongeduldig tikte Specklepaw met haar staart heen en weer. Komop, ze was hier toch niet helemaal naar toe gekomen om vervolgens geen eens een tweebeen te zien. Wat stom! Remnantpaw bleek er ook nog geen te hebben gespot en dat zorgde toch wel voor een domper op het avontuur wat zo belovend had geklonken. Het duurde nog enige momenten van staren in de verte voordat Specklepaw wat zag. "Daar!" histe ze tegen Remnantwolf en wees met een van haar voorpoten naar wat beweging in de verte. Na een paar seconden kwam er een klungelig, lang figuur tevoorschijn. Het zag er gewoonweg raar uit, er was geen ander woord voor. De huid van het wezen was roze en kaal op een paar plekken na. "Wat een raar ding," merkte ze dan ook op.

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

De jonge Medicine Cat Apprentice volgde de blik van de ander toen duidelijk werd dat deze een Twoleg had gespot. 'Daar!' Histe ze tegen de jonge grijze kattin waardoor Remnantpaw haar ogen knipperde en nieuwsgierig maar ook een tikkeltje angstig de bewegingen van de Twoleg volgde. 'Wat een raar ding.' Mauwde de Riverclan Apprentice waardoor Remnantpaw knikte. 'Ik vind het lelijk, waar is de vacht? Hoe kan die warm zijn in Leafbare?' Haar oortje wiebelde een beetje voordat ze een beetje verstopt de Twoleg volgde met haar kop. 'Zijn ze allemaal zo... Zo lelijk denk je?'

❅

Specklepaw

How cute, you don't think I can get something I want

haar gedachten werden geëchood door Remnantpaw. Het was inderdaad een lelijk, kaal ding. Dat was geen bescherming voor de kou, die roze huid. Misschien hadden ze daarom die rare dingen aan hun lijf hangen? Specklepaw wist het allemaal niet maar toen Remnantpaw vroeg of ze dacht dat ze allemaal zo lelijk waren knikte ze voluit. "Dat kan niet anders, tenzij deze helemaal kaalgeplukt is," reageerde ze. Maar naar wat ze had vernomen van de Elders en hun verhalen eerst, was dat niet het geval.

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

De jonge Medicine Cat Apprentice trok een vies gezicht toen Specklepaw antwoordde. Niet om Specklepaw maar om diens antwoord. 'Dat kan niet anders, tenzij deze helemaal kaalgeplukt is,' Remnantpaw rilde even voordat ze de ander aan keek. 'Bah, wat ben ik blij met een goede vacht. Die Twolegs zouden het geen dag in een Clan overleven, misschien dat de Kittypets daarom meestal zo zwak zijn.' Mauwde ze bedachtzaam.

❅

Specklepaw

How cute, you don't think I can get something I want

Ze knikte instemmened op de mening dat Twolegs het geen dag in een van de vier clans zouden uithouden. "Zeker niet in Riverclan, dan zouden ze het veel te koud krijgen na het zwemmen," merkte ze minachtend naar de wezens op. Specklepaw schudde haar kop bij die gedachte, waarna Remnantpaw wat mauwde over Kittypets die zwak waren. Ze had dat allemaal wel gehoord in haar clan, over hoe kittypets allemaal zwak waren en ze daarom bij de twolegs woonden. "Die heb ik ook nog nooit gezien," gaf ze toe.

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

De jonge Medicine Cat Apprentice keek haar metgezel voorzichtig aan. 'Zeker niet in Riverclan, dan zouden ze het veel te koud krijgen na het zwemmen,' Remnantwolf trok een vies gezicht het idee dat Twolegs in het water zouden duiken, zonder vacht, in de koude en met een trekkende wind. Dat kon niet anders dan een ramp zijn. Voor hen en voor de Twolegs. 'Die heb ik ook nog nooit gezien,' Remnantwolf hield haar kop schuin voordat ze zachtjes sprak. 'Ze leven in de nesten met Twolegs en hoeven nooit te jagen, te vechtten of lang in de sneeuw rond te lopen. Ze krijgen vraag droge brokken aan voer en water voor hun neus gezet en veelal zitten er hele dikke katten tussen.' Legde ze uit terwijl ze haar kop schuin hield. Wellicht dat ze er een tegen zouden komen als ze dichterbij een nest kwamen.

❅

Specklepaw

How cute, you don't think I can get something I want

Specklepaw trok haar neus op bij de beschrijving over Kittypets die Remnantpaw haar gaf. Bah, wat een luie beesten. Kijk, zij had ook niet altijd zin in haar training, vooral omdat ze niet overweg kon met haar mentor, maar ze was ook niet zo lui dat ze eten van die rare wezens in de verte aannam. Het klonk ook helemaal niet als lekker eten. Gaf haar maar een sappige vis, of als die er niet waren een waterrat of vogel, maar ze hoefde echt niet van die smakkeloze, droge brokken die Remnantpaw net beschreef. "Dat klinkt echt niet als een leven," reageerde ze met lichte minachting in haar stem.

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

De jonge Medicine Cat Apprentice was niet de enige die blijkbaar Kittypets echt drie keer niks vond. Het waren luie beesten die niet door hadden dat ze het heerlijke leven zonder gevaren leefden. Hoe heftig het toeven kon zijn en dus ook nooit het juiste respect naar Starclan zouden tonen. Nooit zouden begrijpen dat voedsel dus daadwerkelijk levensreddend kon zijn en niet altijd klaar lag de hele dag om van te smullen. Niet dat Kittypet voedsel aantrekkelijk klonk. 'Dat klinkt echt niet als een leven,' Klonk er minachtend vanaf de ander waardoor Remnantwolf knikte. 'Ik blijf altijd zo ver mogelijk weg van die ontwetende katten. Ze snappen niks van ons harde leven en kennen al helemaal niet Starclan.' Daarnaast had ze geen reden om met ze om te willen gaan. Een kat vanuit een andere Clan was stukken beter.

❅

Onderwerp: Re: Right side of the tracks