∆ TASK - Squirreled away

Hey, jij wilde toch een eekhoorn vangen een tijdje terug? Nou hier is je kans, want ineens heeft de Elite er een stukje bos bij. Skadi heeft je er op uitgestuurd om een van die beesten te vinden, maar ze heeft je niet verteld dat ze hier net wat moeilijk zijn te vinden dan bij ThunderClan. Ook heeft ze niet de moeite genomen je uit te leggen hoe je moet klimmen. Nouja, veel geluk daarmee, je hebt het nodig.

- Moros

Skadi had gevoel voor humor, dat moest je haar nageven. Dat het de soort was waarbij anderen het onderspit dolven was natuurlijk zelfsprekend en hij was nu de mikpunt van haar funny moment. Tijdens de eerste training had hij een eekhoorn geroken en zijn mentor had uit zijn reactie begrepen dat hij graag zijn nek ging wagen voor zo'n beest. Hij kon zich niet echt herinneren wat hij gedaan of gezegd had om haar op het idee te brengen en met de jachtpogingen daarna waarbij hij enkel door puur geluk beet had wist hij niet hoe ze verwachtte dat hij hierin zou slagen. Goed, misschien waren zijn jachtskills intussen wat beter geworden maar helaas was het duidelijk niet echt zijn sterkste kant. Het ruiken ging prima, nu de rest nog. Hoogstwaarschijnlijk had Skadi dan ook geen grote verwachtingen van hem bij deze task. Nu was het wachten op zo'n snelle boomklauter en daarna was de vraag wat hij moest doen. Hij opende zijn mond alvast om de geuren beter op te kunnen nemen, vooral richtend richting de kronen van de bomen. Er waren een hoop geuren, al sprong er nog niet een uit als eekhoorn. Hij besloot om een stukje te lopen, met zijn ogen wat omhoog gericht en zijn oren open voor geritsel. Moros keek naar een niet al te dikke stam, beseffend dat hij toch echt de grond moest verlaten als hij meer kans wou maken. Een klein minpuntje, klimmen was niet zijn sterkste kant. Beter zelfs, hij had het nog nooit gedaan. Wel, behalve een keer als kitten tegen de stam gesprongen en er weer af. Omhoog klauteren was het gedeelte waar hij nog niet aan toe gekomen was. Hij liet een wat vermoeiende zucht horen en zette zich af om met vier poten tegen de stam aan te hangen. Nagels hielden hem op zijn plek en daar bleef hij dan ook. Euh, wat nu? Moros keek verder omhoog langs de stam en opzij. Help?

Je zult toch wat beter moeten doen dan alleen aan de stam hangen, en ik zou ook niet te lang treuzelen, eekhoorns zijn nerveuze beesten after all. Teveel geblunder en die pluizige staart, die je daar door het bladerdak boven je kop ziet, zou wel eens kunnen verdwijnen. Misschien heeft hij je zelfs al wel opgemerkt? Hij zit anders aardig stijfjes op zijn tak.

- Moros

Hij had een fout gemaakt, of liever gezegd, meerdere fouten. De eerste fout was hij al begaan op de dag van zijn eerste training, de tweede fout was zonder voorbereiding de boom in gaan en uiteindelijk zijn derde was geen verder plan te hebben. Terwijl hij naar boven keek meende hij een rooie pluimstaart te zien. Hij had wel eens eekhoorns van ver gezien, dus dat kon hij herkennen als eentje. De staart trilde lichtjes, maar voor de rest leek het dier stil te zitten. Moros probeerde de rest te ontdekken, nog steeds hangend als een boomklever aan de stam. Hij meende twee oogjes te zien, die zijn richting opkeken. Wel dan, was hij dan al ontdekt en viel deze hele operatie nu al in duigen? Van lichte irritatie begon zijn donkerbruine staart al wat te zwaaien en met weinig hoop op deze eekhoorn probeerde hij zich omhoog te trekken aan de stam. Eerst moest hij leren klimmen en dat moest een snelle les worden. Daarna was het hopen op een andere eekhoorn. Zijn beweging omhoog gaf de eekhoorn het sein om eens op te stappen en met wat geritsel zat hij al verderop. Moros oren gingen plat en hij schold de eekhoorn uit binnensmond. Wel, nu had hij een poot boven en was hij een klein stukje hoger. Misschien werkte het beter als hij zijn achterpoten erbij gebruikte. Hij probeerde zichzelf omhoog te duwen en zijn andere voorpoot hoger te doen. Dat lukte redelijk, maar snel ging het niet. Op deze snelheid was het allang donker voordat hij op de juiste hoogte zat. Daarnaast begonnen zijn schouders pijn te doen. En zijn tenen leken wat gevoelig te worden van tegen de barst aan te duwen. Nadenkend bleef hij hangen, onder het genot van fluitende vogeltjes die protesteerde tegen zijn aanwezigheid. Wie weet kon hij het ook met twee achterpoten te gelijk doen. Moros besloot het eens een poging te geven en hij zette zich af met twee achterpoten. Iets te enthousiast en zijn voorkant zat nog vast. Hij schrok toen zijn achterste iets te snel naar boven kwam en liet los. Gelukkig was hij een kat en landde hij dus netjes op zijn vier pootjes. Helaas stond hij nu wel weer op de grond. ''Rattenbende!''schold hij, inmiddels begon zijn geduld op te raken. Boos pleurde hij neer op de grond, zowel de eekhoorns als Skadi uitscheldend in zijn kop. Dit ging hem nooit lukken.

De grens tussen doorgaan en opgeven kon verschillende diktes hebben en de situatie waarin je die keuze moest maken was ook bepalend. Hij kon toegeven dat hij voorlopig geen eekhoorn ging vangen en met lege mond terugkeren naar Skadi. Maar het laatste van die keuze was wat het een lastig dilemma maakte. Hij verwachtte niet dat ze hem meteen zou ombrengen, al zal ze wel zwaar teleurgesteld in hem zijn. Om het lichtjes te brengen. En hij hield er niet van anderen teleur te stellen. Daarmee bereikte hij niks. Inmiddels was hij weer wat kalmer geworden en kon hij helder nadenken. Er zat geen tijdsdruk op deze opdracht voor zover hij wist, dus dat was een zorg minder. Misschien betekende het dat hij tot de ochtenddauw hier bleef zitten, maar dat kon hij wel aan. Waren eekhoorns actief in de nacht? Moros kwam overeind en gluurde verder het dichte bos in. Wel, dat was vast niet de enige eekhoorn. Daarnaast, een Bloodclanner gaf niet zomaar op. Als Skadi zo nodig een eekhoorn moest kon ze die krijgen. Hij probeerde zo min mogelijk lawaai te maken terwijl hij verder liep, zijn ogen open voor rode snelle dieren in de bomen. Moros donkere poten lieten de bladeren op de grond lichtjes kraken, maar hij hoopte dat het niet genoeg was om prooi te waarschuwen. Als hij wat dieper in het bos was kon hij misschien weer een klimpoging doen, immers had hij misschien al een voorsprong als hij al in de boom zat. Met die keuze en wel weer ver genoeg van de plek van zijn valpartij zocht hij een niet al te lastige boom uit. Eentje die wat krom groeide en met dikke takken op een lage plek trok al vlug zijn aandacht. Zonder verder na te denken zette hij zich af en kwam hij op de kromme stam terecht. Vlug groef hij met zijn nagels in de barst en hield hij zich stevig vast. Waarna hij voorzichtig naar boven probeerde te klauteren, richting de eerste tak. Wonderbaarlijk genoeg bereikte hij die ook nog. Moros klom er op, zijn staart gebruikend om zijn evenwicht te bewaren. De chocolate point bleef kort op de tak staan, verder naar boven kijkend. Misschien dat hij vanaf hier op de andere tak kon springen? Het was geen verre sprong. Moros zakte door zijn heupen voor zover dat lukte en zette zich af, zijn bovenlichaam bleef op de andere tak hangen terwijl hij probeerde de rest er ook op te krijgen. Wel, gelukt. Kort hijgde hij van de inspanning. Hij keek eens naar de grond die nu een stuk verder weg van hem was, maar nog niet heel ver. Wel, vanaf hier wachten en hopen dat hij geluk had?

[ F I N I S H E D ]

Skadi was nooit tevreden, dat was iets wat haar Young One nou toch onderhand wel zou moeten weten. Ze had hem een taak gegeven om een eekhoorn te vangen, met de volle kennis dat ze hem nooit had leren klimmen of op de beesten te jagen. Zijn training in jagen had echter goed gevorderd en de kattin had hem een taak gegeven om een eekhoorn voor haar te vangen. Niet dat ze zin had in een eekhoorn voor lunch. Nee, het was meer een plagerijtje geweest, omdat Moros zo graag een eekhoorn had willen vangen in hun allereerste training. Dat was nu al wel weer een tijdje geleden en ze wist niet of hij het zich überhaupt nog herinnerde, maar ze was ook weer niet Captain van de Elite om dingen te vergeten. Toch had Moros het voor elkaar gekregen om er een te vangen. Albeit met veel moeite en falen, want ze had hem ongezien gevolgd om te zien hoe de taak hem verging. Zeker het einde was niet vlekkeloos verlopen en dus zeker een aanmerkingspunt. Hij was immers gewoon uit de boom gevallen. Echter had hij zich daarna wel overeind gehesen en het leven van het beest beëindigd, dus in alle technische opzichten had hij de eekhoorn gevangen en dus zijn taak voltooid. Jammer dat hij het niet met stijl kon doen, maar het was wel gedaan en dat was al iets. Skadi verliet haar schuilplek en trippelde op haar young one af. "Nou dat kostte je meer moeite dan ik had verwacht, maar je hebt hem gevangen, dus beschouw je taak als voltooid." Nee, ze zou hem nooit helemaal gaan ophemelen. Dat zorgde alleen maar voor een onterecht, groot ego. "Als je er nog twee voltooid kun je een tand claimen na je final assessment," voegde ze er nog aan toe. Iets wat haar niet gelukt was puur omdat ze andere dingen te doen had gehad, zoals katten voor Orchis vermoorden, en omdat ze eerder member had mogen worden. Nouja, ze was amper member geweest, maar dat was een bijzaak. Daarnaast had ze geen drie voltooide taken nodig om tanden te verzamelen, zo kon ze het ook. "Maar breng nu maar je vangst naar het kamp en laat die schouder rusten, want dat is geen excuus voor het missen van een training." Nee, hij was zelf uit de boom gevallen, dus hij moest er ook maar zelf mee leven. Met die woorden draaide ze zich om en nam ze het voortouw naar het kamp van de Elite toe.