Soooo, Daddy Issues

Haar kittens waren apprentices. Wauw, wat werden ze toch snel groot, het was alsof de laatste paar manen gevlogen hadden. Littlefish dacht nog steeds aan hen als kleine pluisballetjes die niets zelf konden, maar dat was natuurlijk niet langer waar. Heel even dacht ze aan Emberkit, vroeg ze zich af hoe het met haar ging - maar al snel probeerde ze gewoon zo min mogelijk aan haar te denken. De onzekerheid deed pijn, en ze wou niet overal die vragen en mogelijkheden nadenken. Nee, gewoon negeren dat het een ding was was veel makkelijker. Het was nu een paar dagen na de ceremonie, en Littlefish had besloten dat het misschien tijd werd dat een paar dingetjes opgeklaard werden. Daar waren ze nu immers oud genoeg voor. Stormpaw was niet in het camp - misschien was hij aan het trainen, of zo - maar Specklepaw was er wel en de jonge warrior liep nu op haar af. "Heey, Speckle.", snorde ze warm tegen haar dochter, waarna ze haar even een begroetend kopje gaf. "Zeg, wij moeten eens praten." Haar stem was warm; maar dat zinnetje was natuurlijk bijna nooit een voorbode voor heel goed nieuws.

+ Specklepaw

Ze was een apprentice nu, maar veel was er nog niet veranderd. De jonge dame had nog steeds veel vrije tijd aan haar poten, want haar mentor was weer eens nergens te vinden. Niet dat ze het zelf erg vond, want na de initiële tour van het territorium had ze nu dus de tijd om het te onderzoeken. En dat was een heel stuk leuker zonder die brommende Cottonflower. Misschien konden ze dus niet zo goed overweg, maar Specklekit vond het toch leuker om plezier te maken dan saaie trainingen te krijgen, dus het was niet een al te slechte regeling. Al was het wel zo dat ze haar broertje nou minder zag, want die was zowat wel elke dag het kamp uit. Nouja, hij wist niet wat hij miste, niet haar probleem. Al miste hij nou wel hun moeder die op haar kwam afgelopen en vertelde dat ze moesten praten. Een frons verscheen op haar kop. Waarover dan? Ze had dit keer toch niets fouts gedaan? Niets dat ze zich kon herinneren, in ieder geval. Dus waarom zouden zij en haar moeder woorden moeten hebben? “Oh? Waarover?” Ze hield haar toon luchtig, want mocht ze wel in de problemen zitten dan wilde ze nog kunnen doen alsof ze er niets van af wist, dan kon ze het nog ontkennen.

Specklepaw vroeg waarover ze moesten praten, ook op luchtige toon. Duidelijk een dochter van haar moeder. De twee poezen leken dan ook best hard op elkaar, niet allee in uiterlijk maar ook in karakter - en toch waren ze ook geen exacte kopieën. Die gelijkenis was best wel cool, dat moest ze toegeven. "Over je vader.", antwoordde Littlefish, op diezelfde luchtige toon. Alsof dit geen heel serieus gesprek kon worden, alsof dit niet Specklepaw's wereld zou kunnen veranderen. De jonge warrior deed überhaupt niet aan serieus; niet dat ze daartoe incapabel was, maar eerder dat ze het fijner vond om ten alle tijden vrolijk te zijn. Dan was de wereld tenminste wat leuker.

Het antwoord kwam neer op haar vader. Dat verwarde de kersverse apprentice toch wel een beetje. Ze had niet zo’n geweldige band met de kater, maar waarom moesten ze het daar nou weer over hebben. “Is er wat met hem?” vroeg ze dan, niet al te bezorgd, want voor zover ze wist was er niets ergs gebeurd in de clan de laatste tijd. Nee, ze waren juist weer thuis en het water van de rivier was allemaal weggetrokken, alleen maar goede dingen. Daarnaast was de toon van haar moeder ook niets om haarzelf zorgen over te gaan maken, want die klonk net zo serieus als zij zelf was, wat betekende dat het niet al te serieus was.

Specklepaw vroeg of er wat met hem was. En met 'hem' bedoelde ze in dit geval natuurlijk Warhound, want dat was wat ze hen verteld hadden. "Nee.", antwoordde Littlefish instinctief, maar toen, na er even over nagedacht te hebben - "Ja. Wel... Ongeveer." De kattin aarzelde even; haar staart zwaaide licht nerveus heen en weer, maar haar stem bleef dezelfde luchtige kwaliteit hebben. Als je deed alsof het een niet serieus onderwerp was, dan zou het ook niet serieus zijn. "Hij is alleen je vader niet. Misschien. Of.. Misschien wel." Complicated, ok? Misschien had ze beter eerst moeten nadenken over wat ze zou zeggen - maar zo werkte Littlefish niet.

Wat ze nou toch naar haar toegegooid kreeg was meer als verwarend. De jonge dame hield haar kopje gekanteld terwijl ze naar de halfgebakken antwoorden van haar moeder luisterde. Uhm, wat bedoelde ze niet haar vader, maar miscschien toch wel? Het was wartaal en Specklepaw was niet de allerslimste als het op dit soort dingen aan kwam, want ze was makkelijk afgeleid en makkelijk verward. “Huh?” kwam er dan ook alleen vragend en niet al te intelligent uit haar bekje. Waar in Starclan’s naam had haar moeder het nou weer over.

Het werd er niet veel beter op. Specklepaw knipperde bij de volgende woorden van haar moeder en was even stil terwijl ze deze aan het uitpluizen was. Warhound was mogelijk haar vader... maar als ze het goed begreep kon iemand anders het ook zijn? Ze staarde haar moeder aan met een verwarde blik. ”Wat?” vroeg ze, haar stem lichtelijk omhoog gaand van verwarring en ongeloof. Specklekit wist misschien niet hoe kittens ter wereld kwamen, maar ze wist wel dat je maar één vader had. Niemand anders had meer vaders, dus waarom zij wel? “Hoe bedoel je?” Vroeg ze en daarna gelijk nieuwsgierig “Wie?” Dat wilde ze dan wel gelijk weten, ook al wist ze misschien nog niet heel zeker wat dit allemaal inhield. Ze had immers geen sterke band met Warhound, maar tot zover ze had geweten was hij wel haar vader geweest en dit gooide alles toch wel een beetje overhoop.

Specklepaw had veel vragen, en dat snapte Littlefish natuurlijk wel. Hoe ze die vragen moest beantwoorden, was iets anders. De kattin fronste nadenkend. "Ok, dus, weet je hoe kittens gemaakt worden?" Waarschijnlijk niet, toch? Ze kon zich niet meer herinneren wanneer ze één en één opgeteld had. Misschien was dat maar geweest nadat bleek dat ze toch effectief zwanger was, dat was heel goed mogelijk. "Twee katten... Hebben fun." Ja, niet te grafisch natuurlijk, Specklepaw was basically nog een kitten en dat ging zelfs voor Littlefish te ver. "En dan komt er na een bepaalde tijd kittens. Ok, logisch, toch? "Maar soms heb je met meer dan één iemand kort na elkaar fun.. En dan zijn er kittens.. Maar dan weet je niet wie de oorzaak is. Snap je?" Ok, dat klonk zelfs oor haar niet logisch en een beetje verwarrend, maar beter kon ze het niet echt uitleggen. En natuurlijk wou Specklepaw meteen ook weten wie het dan nog zou kunnen zijn. Wel, Warhound dus. Of, uhm, Hazelnut, van Shadowclan, of Stagstar of Dustspirit van Thunderclan." Uhm, ja, meerdere clans dus. Niet heel erg toegelaten en Crystalstar zou haar hangen als ze het wist, maar Littlefish was altijd een beetje een regelbreker geweest en had nooit goed gesnapt waarom de clans afzonderlijk moesten zijn - niet geholpen door die tijd in haar jeugd dat ze allemaal samen in een grot geleefd hadden in de bergen.

Ja okay, dit hoefde ze eigenlijk niet te weten hoor. Voor nu waren katers nog ew voor haar. Het mocht misschien meer licht schijnen op de verwarrende woorden van haar moeder, maar wilde ze dat nou nog wel? Ze trok haar neusje op en duwde haar oortjes naar achteren toen haar moeder verder ging. Ze wilde dit echt niet horen hoor. Gross. Maar toen vertelde ze de namen van haar mogelijke vaders; Warhound, zoals ze al wist. Maar ook Hazlenut uit Shadowclan, en Dustspirit of Stagstar uit Thunderclan. Ze wist echter wel wat het achtervoegsel star betekende. “Een…clanleider?” vroeg ze stomverbaasd. Ze wist niet echt wie de leiders van de andere clans waren, alleen dat haar oom de deputy van Shadowclan was. Dat was al ingewikkeld genoeg geweest, maar nou had ze misschien ook nog vaders in drie verschillende clans, waarvan twee niet Riverclan waren. “Dit is te ingewikkeld,” Vertelde ze haar moeder dan ook. Te ingewikkeld voor haar kleine brein.