Doe je dat thuis ook?

Pipitpaw, een verlegen poesje dat hij al snel had weten te onderschatten. Of haar plotselinge zelfvertrouwen kwam door Agate's aanwezigheid wist hij niet, maar nu die luie zak er niet bij was zou het vast een stuk gemakkelijker gaan. Net zoals gisteren met zijn andere leerling, sprak hij nu met Pipit af buiten het kamp rond zonhoog. Het tijdstip leek meer gewaardeerd te worden. Wat de poes gisteren had gedaan wist hij niet precies, maar hij had Blueflower gevraagd haar een taakje te geven. Dat was dus vast wel goed gekomen. Hij had al een plan voor de jongere poes, als ze niet net zoals Agate te laks was voor een fysieke training. Anders dan had hij natuurlijk altijd nog een plan B. Het lastigste leek hem echter de dag door te gaan zonder zijn schaamte te laten zien. Hopelijk had hij zich tijdens hun eerste training niet té erg voor schut gezet.

[Pipitpaw]

_{Ietwat twijfelend voegde ze zich bij Hermitshell aan zijn zijde, met genoeg ruimte tussen hun natuurlijk. Haar oortjes waren naar achteren gedraaid en haar hele houding was meer in elkaar gedoken na gisteren. Nu Agatepaw er niet bij was was dat extra veilige schild er ook niet en was ze een stuk verlegener. Onzekerder. "Dus.. Wat gaan we vandaag doen?" Vroeg ze zacht. De vraag waar haar mede apprentice was sloeg ze over. Dat was al duidelijk zat. Of hij had haar vermoord... Met grote ogen om haar eigen gedachten keek ze hem even aan vanuit haar ooghoeken. Nee toch?}

De poes was vandaag verlegener, haast angstig. Kwam het door haar zelf, of hun vreselijk misgelopen eerste training? Ongemakkelijk trok hij met zijn oor. Hij besloot maar gewoon te doen alsof er niks was gebeurd. "Nou, mijn plan was om je te testen op wat je allemaal over onze prooien weet, naast hoe je erop moet jagen." Een ongemakkelijke, maar vriendelijke glimlach vormde op zijn lippen. "En maak je maar geen zorgen. Je bent hier om te leren." Hopelijk wist ze nu wat te kalmeren. Natuurlijk zag hij haar het liefst direct overal in uitblinken, maar dat ideaal kon hij beter achterwege laten. Hij zag graag een realistische mentor in zichzelf.

_{Ongemakkelijk hopte ze een beetje van poot naar poot. Ze waren niet goed begonnen en het feit dat ze nu samen hier stonden in stilte maakte het niet beter. Pipitpaw knikte even toen hij vertelde wat ze gingen doen en iets opgeluchter kon ze ademhalen. "Oke," knikte ze nogmaals. Het was beter dan iets te laten zien of te oefenen wat ze niet goed kende. Prooi wist ze, de theorie zat in haar kop gestampt en die zou ze vandaag laten zien om hem trots te maken.}

Het enthousiasme spatte er vanaf. Hij liet zijn oren een haast onmerkbaar stukje zakken. Oké, hier gaan we dan. Kort schraapte hij zijn keel en ging hij zitten, met zijn kop en een blik gebarend dat zij dat ook moest doen. ''Je bent een slimme meid. Ik ga er dus ook vanuit dat je al weet dat je altijd moet letten op de wind. Als de wind vanaf jou naar je prooi blaast, dan kan deze je namelijk al lang ruiken voordat hij je heeft gezien of gehoord." Nou had hij het toch voor haar samengevat. Ach, niks mis met een korte opfrisser. "Nou vraag ik me af of je het verschil tussen jagen op een muis en een konijn weet." Het was voor deze jongen met watervrees allesbehalve toeval dat hij zich specialiseerde in landprooi. Zijn gezicht stond benieuwd. "Brand maar los."