Het nieuwe nest slokte tijd en aandacht op, heel erg veel tijd en aandacht. Arctic lag de laatste tijd steeds vaker kort in de medicine cat den, dus die zat in ieder geval minder in haar nek te hijgen, maar desondanks vond ze de kittens die aan haar buik lagen benauwd. Dus het was fijn dat ze de laatste tijd steeds vaker lekker zelf op avontuur gingen en aan de spelerij gingen. Ze hield ze desondanks nog steeds rustig in de gaten om zeker te zijn dat ze niet van de hooglanden af tuimelden. Haar blik was echter al snel van ze af toen een van haar twee oogappeltjes haar kant op kwam. Meteen begon ze luid te spinnen en trok ze hem dichter tegen zich aan, hem een liefkozende lik over zijn hoofd gevend. "Bracken," snorde ze zachtjes. Oh wat leek hij toch op zijn vader.. Maar dan nog knapper. Wat werd hij al groot. "Hoe gaat het met je? Hoe zijn je trainingen?"