The Essence of Family

Voor haar lag de moeder met haar kittens. Een zeldzaam beeld, zo zonder hun vader erbij. Crystalstar had het voor elkaar gekregen om naar binnen te sluipen op het moment dat Arcticwolf het kamp verliet. Zo, in de privacy van de tijdelijke nursery, en met alleen de onontwikkelde oren van de kittens om hen heen, kon ze met Seamist spreken. De bevalling was goed gegaan. Het was een geluk bij het enorme ongeluk dat het leven van de jonge kattin was geworden. De kittens waren gezond en zagen er alle vier goed uit. En hun vader scheen verzot op ze te zijn, wat de kans met zich meebracht dat hij zijn mate iets meer met rust zou gaan laten. "Hoe doe je het toch? Twee bevallingen en er nog steeds zo uitzien." Mauwde Crystalstar, met een hint van een glimlach op haar gelaat. Anders dan alle anderen complimenteerde ze de kittens niet. Ze wist dat Seamist ze nooit gewild had, en zou haar er niet nogmaals op wijzen wat er precies aan haar borst lagen.

[Sea]

Hun tijd samen was turbulent geweest, om het zacht uit te drukken. Crystalstar was begonnen met de kattin verachtten toen ze had gehoord over diens ontrouwe acties met de deputy van Shadowclan. Pas veel later was ze op dat idee teruggekomen, toen ze besefte dat Seamist's partner de echte duivel was. En toen die nacht samen. Daar was het allemaal ontspoord. Vanaf dat moment hadden geen van beiden meer terug gekund naar elkaar zoveel mogelijk ontwijken, vanaf dat moment had Crystalstar er al haar zinnen op gezet dat ze de jonge moeder moest helpen. "Wat zijn we toch wonderbaarlijke kattinnen." Mauwde ze. Ter begroeting gaf ze Seamist een zacht kopje. Ze durfde niets meer te doen, ze wist niet wat de kattin zou accepteren en zou willen. "Maar toch zou ik zeggen dat jij sterker bent dan ik, om me na dit alles nog aan te kijken." Haar toon was een tikkeltje verdrietig. Ze had de ander veel leed bezorgd, dat viel niet te ontkennen. Leed dat ze voor altijd met zich mee zou dragen, in de vorm van vier gezonde kittens.

Hoe graag ze ook wilde dat het waar was, was het kraambezoek niet de enige reden voor Crystalstar om bij Seamist langs te komen. Het was haar immers niet ontgaan dat Arcticwolf steeds regelmatiger bij Shrimpnose langs kwam. Er was iets met de Warrior aan de hand. Nu ze hem echter uit haar persoonlijke dienst ontslagen had, durfde Crystalstar het niet aan hem te vragen, omdat ze bang was dat hij iets door zou gaan krijgen. "Ze zijn mooi, dat is het minste wat er van hen gezegd kan worden." Mauwde de clanleader toen ze eindelijk de vier kittens te zien kreeg. Zelfs als Seamist moeite zou hebben hen lief te hebben, zouden ze in ieder geval een aanwinst zijn voor de clan: vier gezonde, sterke kittens die snel genoeg het apprentice den zouden betreden. "Het verbaasd me dat hun vader er niet is." Mauwde ze, nog steeds op dezelfde spreektoon, hoewel haar blik meer verraadde. Ze keek Seamist namelijk indringend aan, en leek haar te vragen: "Heb je het gedaan?"

Als ze zelf geen moeder was geweest zou ze het nooit gezien hebben. Maar de blik die Seamist in haar ogen had terwijl ze over de kittens praten was verkeerd. Ze hielt niet van ze, niet volledig. Ze kon het niet in zich opbrengen om het kroost van haar en Arcticwolf op dezelfde manier te zien als haar nestje met Settleddust. Bijzonder, hoe dat werkte. Uit haar woorden over haar mate's vreemde 'ziekte' kon Crystalstar nog geen duidelijke conclusie trekken. Toch was ze ervan overtuigd dat Seamist er een aandeel in had. "Dat zou natuurlijk kunnen, met zo'n betrokken vader als hij. Als hij maar niks verkeerds heeft gegeten."

Aan de ene kant was het mooi dat Seamist beter voor zichzelf op durfde te komen door niets kwijt te geven, aan de andere kant was het irritant omdat Crystalstar graag de controle over zaken had. Desondanks liet ze slechts een korte zucht horen en hielt ze het daarbij. Houd je geheimen maar, je hebt ze verdiend. Ze trok zich weer wat terug en ging weer zitten. Verder had ze eigenlijk niets te zeggen. Het leek naar omstandigheden prima te gaan met Seamist, ze kon haar niet vragen over Arcticwolf, en kon al helemaal niet met haar discussiëren wat er op die ene nacht gebeurd was. "Maar ik denk niet dat dat het geval is, sorry, ik wilde je niet bang maken." Drukte ze de ander op het hard, terwijl ze ging staan. "Ik denk dat het dan maar tijd is om te gaan.." Alles in Crystalstar hoopte dat ze tegengehouden zou worden, maar ze achtte de kans nihil.