[Training 1] Substitute

Onderwerp: [Training 1] Substitute vr 18 jun 2021 - 22:48

Al voor zonsopgang prikten zijn poten om de open plek op te gaan. Enthousiaste mentoren werden aangemoedigd, maar dit zou er wel héél wanhopig uitzien. Zo kon hij zich niet vertonen hoor. En dus wachtte hij geduldig af, en langzaam doezelde hij weer in slaap. Toen hij zijn ogen tevreden opendeed na een heerlijk slaapje duurde het niet lang voor hij zich realiseerde dat het licht was. Het was verdomme al licht. Zonder de moeite te nemen zijn vacht recht te likken stormde hij richting de ingang van het geïmproviseerde kamp. De twee jonge poezen stonden al op hem te wachten, hopelijk niet voor al te lang. Met een sliding kwam hij tot stilstand. "Goeiemorgen, hebben jullie er zin in?" Mauwde hij zonder ook maar te laten blijken dat het hem speet. Gespannen beet hij op de binnenkant van zijn onderlip. Dit was geen best begin. Hij zou dus extra aandacht moeten besteden aan het een beetje gezellig houden.

@Pipitpaw & @Agatepaw

_{Bij zonsopgang moesten ze zich verzamelen en ja dat bleef wel hangen in haar trommelvlies. Zulke vroegen uren deden pijn voor haar en zodra ze wist dat ze vroeg uit de veren moest dan zat ze de hele dag daarvoor al te mokken. Agatepaw was iemand die liever uitsliep en op eigen tijd haar ogen opende in plaats dat ze geforceerd wakker moest worden. Wie had dat überhaupt bedacht dat vroege opstaan? Waar was daar nou het nut van? Zuchtend lag ze dan ook in haar nest, vechtend tegen haar oogleden die steeds dicht wouden vallen. Een warrior had haar gewekt toen hij zijn eigen apprentice was komen halen. Ze was er semi dankbaar voor, want nu kwam te tenminste op tijd maar haar ochtendhumeur gunde hem een pijnlijke dood. De zwarte gekleurde she-cat legde haar kop op de rand van haar nest met een korte snuif. Haar ogen brandde nog van de slaap terwijl ze loom voor zich uit keek. Een paar nesten veder op zag ze de rode vacht van Pipitpaw. De twee leken steeds door één of andere reden steeds bij elkaar te moeten zijn. Nu was die rooie al helemaal niet weg te slaan nu ze een mentor moesten delen. Ze draaide zich weer om van haar klasgenootje en wurmde haarzelf eindelijk het nest uit. Haar vacht was ontembaar toen ze uit de in elkaar geflanste den vertrok. Ze keek in een klein plasje water dat er nog lag van de regenbui. Eh. Het ging er mee door. Ze bleef liever een minuutje langer in bed liggen dan dat ze er vroeger uitkwam om haar vacht te strijken. Slovend vertrok ze naar de afgesproken plek waar ze al gauw vergezeld werd door Pipit en hun nieuwe mentor Hermitshell. De tom had bij de ceremonie een beetje een te grote ego laten zien maar dat had een grap kunnen zijn. Agatepaw had soms wat moeite met het onderscheiden van grappen. In ieder geval zou ze daar vandaag snel genoeg achter komen wat voorn 'epische' warrior hij zal zijn. Ze hield haar verwachtingen expres laag. Niet omdat ze hem een harde tijd gunde, maar omdat school gewoonweg niks voor haar was en iedereen die leraar wou spelen was de boeman.}

_{Ze had niet veel geslapen. Het grootste gedeelte van de nacht had ze liggen piekeren. Wat als haar mentor haar niet mocht? Met vermoeide ogen opende ze haar blauwe kijkers en keek ze even rond. Agatepaw leek nog te slapen en dus ging ze er maar vanuit dat ze nog niet te laat waren. Ze begroef haar neus weer in haar staart en ze was weer verdwenen naar dromenland.

Geschrokken opende ze haar ogen weer en zocht ze naar de zwarte kattin, haar trainingspartner. Helaas was de poes al weg en dat was dan ook een teken voor haar dat ze misschien te laat zou zijn. Snel sprong ze overeind en probeerde ze haar vacht wat te temmen, maar dat was tevergeefs. Met rode pieken stond alles overeind en het was duidelijk dat ze nog niet zo lang wakker was toen ze eenmaal bij de zwarte poes aankwam. ”Hey” Miauwde ze naar Agatepaw en gelukkig kwam Hermitshell precies op hetzelfde moment aanrennen. Samen te laat. Of Agate was gewoon te vroeg.}

Hoewel de twee hem wel begroetten, had hij nog geen antwoord op zijn vraag. Met opgetrokken wenkbrauwen keek hij kort op hen neer. Dit ging nog wat worden. Hij besloot het maar zo te laten. Er was namelijk nog veel te doen vandaag. Bovendien had hij geen idee wat hij zou moeten zeggen. "Nou dames, volg mij maar." Droeg hij hen op. Zonder op hun goedkeuring of wat te wachten trippelde hij weg. Poh, wat was hij eigenlijk nog moe.

Eenmaal een eindje bij het tijdelijke kamp vandaan ging hij zitten. Crystalstar had hem geen gloednieuwe apprentices toegewezen. Ze kenden het territorium en de basis al. Eén probleem was dat ze twee moons verschilden en Pipitpaw dus waarschijnlijk een stuk minder wist. "Zo, zijn we een beetje wakker?" Mauwde hij wat geforceerd omdat er gewoonweg weer iets gezegd moest worden. Vervolgens gebaarde hij dat ze tegenover hem mochten gaan zitten. Zó lang wilde hij al een eigen apprentice en nu hij er eindelijk een - nee twéé - had, wist hij niet hoe hij zich moest gedragen. Wat voor mentor wilde hij zijn, een toffe, of een strenge? Hij had Crystalstar altijd verafschuwt om haar ijzeren vuist. Maar hij wilde ook dat ze naar hem luisterden. Dit had zoveel makkelijker kunnen zijn als ze wat jonger waren. "Vertel me eerst eens waar jullie wel en niet goed in zijn." Zei hij niet bijzonder vriendelijk of autoritair. Een logische plek om te starten. Niet dat hij hier ook maar iets van ervaring mee had, maar ze moesten vast érgens moeite mee hebben.

_{Haar ogen gleden voor een seconde naar de she-cat naast haar. Haar vacht was net als de hare nog niet recht gestreken. Had ze zich toevallig verslapen of was ze net als haar iemand die liever niet s' ochtends het bed uitkwam? Pipitpaw zei hey toen ze haar aankeek. Ze voelde haar oortjes er kort op reageren. Snel keek ze maar naar hun mentor toe. Hij was weer gaan spreken en dat was een mooie smoes om niet terug te reageren op de ander. Hermitshell droeg hen op om hem te volgen. De zwarte she-cat kwam overeind uit haar zithouding en volgde hem vanaf de achterkant. Ze voelde zich nerveuzer dan gepland en kon het niet voor elkaar krijgen nu gezellig naast haar mentor te lopen. Het voelde een beetje vreemd namelijk. Z'n jonge knaap als mentor. Het enige waar ze voordeel in zag was dat hij waarschijnlijk de kennis aan hun zal overbrengen die Crsytalstar bij hem had overgebracht. Maargoed, maargoed- iedereen verdiende een kans? right? Met haar keel schrapend liep ze door. Ondertussen was haar blik weer opzij gericht naar Pipitpaw waardoor ze mistte dat Hermitshell halt had gehouden. Agatepaw stapte onbewust door en botste tegen de zittende tom aan.

Oof-

Zijn vraag als ze een beetje wakker waren werd hiermee beantwoord. Nog niet helemaal dus.. Ze stapte ongemakkelijk naar achteren maar probeerde haar gezichtsuitdrukking zo goed mogelijk strak te houden om deze zelfde gevoel niet te tonen op haar snuit. ''Sorry.'' Sprak ze, met een kuch.}

_{Met haar kop nog een beetje warrig van de slaap trippelde ze met de twee katten mee. Als jongste van het stel voelde ze de onzekerheid omhoog kruipen en om haar heen slaan als een zware deken. Agatepaw had al veel meer geleerd dan zij had geleerd. Wat kon ze zelf nou eigenlijk? Niks. Ook haar zicht werkte niet mee tijdens de trainingen, al was ze er zeker van dat niemand daarvan wist behalve haar ouders. Straks zou ze eindigen als elder.

Zachtjes begon de rode poes te giechelen toen ze Agatepaw tegen hun mentor op zag botsen. De vraag van Hermitshell werd op die manier eigenlijk meteen beantwoord, want, tja, als je goed wakker was lette je misschien iets beter op. "Ja hoor," miauwde ze opgewekt. Ze was niet de enige stomkop gelukkig. Pipitpaw wiebelde met een oortje toen zijn volgende vraag kwam. Oh. Haar mondhoeken zakte wat naar beneden. "Uhm.. geen idee" mompelde ze daarna zachtjes.}

Zijn eerste vraag werd meteen beantwoord door een suffe Agatepaw die tegen hem aan bonkte. Geïrriteerd trok hij met zijn oor. Nou, daar kwam ook niks meer uit. Met een hoopvolle blik keek hij naar Pipitpaw, die in tegenstelling tot haar mede-apprentice wél wakker leek te zijn. Zijn mondhoeken krulden naar beneden toen ze met het meest onzinnige antwoord ooit kwam. Gefrustreerd zwiepte zijn staart heen en weer. Vanochtend had hij hier nog zoveel zin in. Maar hoe kon hij dan ook enthousiast blijven als zijn apprentices dat niet eens waren? Dit was waardeloos. Probeerde Crystalstar hier iets mee te zeggen? "Ik zal jullie vertellen waar jullie níét goed in zijn: opletten. En dat is ongelofelijk irritant." Zuchtte hij, alsof het niet nog onprofessioneler kon. "Willen jullie warriors worden, of voor altijd k*ttaakjes doen voor de elders?" Misschien had hij ook gewoon slecht geslapen, maar dat had heus niks met zijn uitval te maken. Ze hoorden verdomme superveel zin te hebben in de eerste training met hun nieuwe mentor.

_{Haar botsing met Hermitshell werd niet op prijs gesteld dat liet de tom wel merken. Agatepaw stapte naar achteren toe om ruimte te creëren en terwijl ze dit deed stak ze haar kin wat hoger de lucht in en keek giftig door haar groene ogen heen die tot spleetjes geknepen waren. Hermitshell had weinig geduld en dat liet hij goed merken. De zwart gekleurde she-cat snoof. Ze had er om kunnen lachen net als Pipitpaw als hij niet meteen zo op zijn teentjes getrapt was en nu stak zijn vuur over op haar. ''Ik ben liever die hele dag bij mopperende Elders dan bij een puber mentor.'' Mauwde ze koppig terug naar hem. Ze vond het echt lullig dat hij ook zo meteen uitviel naar Pipitpaw omdat ze zelf geen reflectie kon maken waar ze goed in was. And guess what Hermit? Zij wist ook niet. Dit werd een lange dag en hoewel ze daar eerst helemaal geen zin in had gehad was dat nu omgeslagen; Nu hoopte ze dat ze de hele dag van hun 'mentor' kon verpesten. Daar zou ze wel voor zorgen. ''Alsof elke Apprentice staat te springen om te trainen, lekker stereotypering.'' Voegde ze eraan toe met een rol van haar ogen.}

_{Haar zachte gegrinnik sloeg al snel om naar stilte. De rode apprentice had zijn teleurgestelde blik niet gemist toen ze met een antwoord kwam waar hij eigenlijk niks mee kon. Haar oortjes vouwde zich onzeker richting haar nek en op dat moment was ze stiekem toch wel blij dat Agatepaw er ook bij was. De zwarte poes naast haar kaatste meteen een opmerking terug terwijl de zenuwen haar bij de keel grepen en dit strak dichtknepen. Met een hartslag waarvan ze zeker wist dat iedereen om haar heen het zou kunnen horen opende ze haar mond. ”Het-“ haar stem sloeg over van de spanning en de poes schraapte haar keel. ”Het is ook moeilijk, interessante lessen geven. Misschien moet je nog wat extra hulp vragen bij je eigen mentor” mompelde de apprentice zacht. Haar hoofd voelde licht aan door de adrenaline die door die paar woorden door haar lichaam gepompt werd. Misschien had ze die woorden niet moeten zeggen tegen Hermitshell, zeker niet nu het zo duidelijk was dat hij met zijn verkeerde poot uit bed gestapt was.}

Al snel kreeg hij door dat dit by far de slechtste aanpak was die hij had kunnen nemen. Natuurlijk betekende dat niet dat hij geen gelijk had, maar hij bracht zijn punt veel te gevoelloos. Zucht, vrouwen. Van Agatepaw had hij dit wel kunnen verwachten. Woest keek hij haar aan, deze keer zonder iets te zeggen. Puber? Zei het kind van 10 moons. En vervolgens dat gezeik over stereotypes. Hij kon toch nooit altijd politiek correct zijn? Sommige katten hè.. Pipitpaw daarentegen, daarvan had hij dit niet zien aankomen. Ze zei het ook op zo'n gespannen manier, maar toch kwam het hard aan. "Crystalstar" begon hij, terwijl hij beiden met intense blik kort aankeek. "is tien keer zo streng als ik nu. Is dat wat je wilt?" Hij liet een stilte vallen. Nee, dat dacht hij dus ook niet. "Jullie hoeven het echt niet allemaal leuk te vinden, maar ik verwacht wél discipline. En ik hoef ook geen gezucht of gesteun te horen. Deze trainingen zijn serieus, óók in tijden van vrede." Nu de ShadowClan oorlog achter de rug was dachten apprentices misschien dat het kwaad was geweken, maar hij had als kitten de oorlog met WindClan meegemaakt. Hij wist dus dat er vroeg of laat weer conflict zou komen. Dat hij nu exact zo deed als de mentor die hij ooit zo had gehaat, dat kwam even niet in hem op. Als het doel maar goed was, dan maakte zijn gereedschap namelijk niet uit.

_{Agatepaw was niet snel vooruit te brandde maar als je vuur op haar olie gooide dan was ze ineens heet genoeg om te gaan. Nadat ze met haar ogen gerold had bij haar laatste opmerking viel haar blik op Pipitpaw. De ginger begon ook te spreken en een grijns sierde haar lippen. Hoewel haar opmerkingen op twee manieren opgevat kon worden moest ze er toch zachtjes van grinniken. Die rooie had toch wel iets van ballen hangen. Dat was goed om te weten, echter was de vraag voor hoelang. Haar blik schoot terug op hun mentor toen hij ineens de naam opnoemde van hun leader. Oh nee hij ging nu toch niet dreigen om Crystalstar erbij te halen. Hah! Dan zou ze hem voor altijd ermee confronteren dat hij het niet zonder zijn eigen mentor kon functioneren. Helaas, helaas het was niet zo. Hij benadrukte enkel dat ze een strenge mentor was en hij dit dus ook kon zijn met andere woorden. Oh boeho- wou die nu een zakdoekje om zijn zielige mannentranen uit te wissen? 'mijn mentor was streng' oke nou fijn. Als hij daar z'n trauma aan had waarom dreigde hij zelf dan om ook zo streng te zijn? Haar ogen waren nog altijd giftig tot spleetjes geknepen maar haar houding was voor de rest als koel als een standbeeld. ''Ik heb nog geen één keer gezucht of gesteund. Misschien hoor je gewoon jezelf.'' Merkte ze op met een uitdagende stem. Ze had namelijk nog geen één keer in haar mond gehad dat ze niet wou trainen. Hij deed meteen zo pislink voor niks.}

_{Onzeker stond de rode poes op haar pootjes. Haar lichaam was in elkaar gedoken en haar blauwe kijkers keken overal behalve naar hun mentor. De woorden die ze gezegd had konden op twee manieren opgevat worden en Hermitshell had toch de onderliggende betekenis ervan opgevangen. Het liefste wilde ze er nog wat van zeggen, wilde ze tegen hem schreeuwen dat hij normaal moest doen en maar weer terug moest komen wanneer hij wél gezellig was, maar in plaats daarvan bleef ze stil. Dat beetje lef wat ze had was uit haar gezogen door die ene opmerking en nog steeds voelde haar hoofd een beetje licht aan door de adrenaline. Agatepaw reageerde nog wat, maar Pipitpaw keerde haar blik af van de twee en keek naar de vogels die over hun hoofd vlogen.}

Stomend van irritatie sloot hij kort zijn ogen. Denk, Hermit. Hoe red je je hier nog uit? Agatepaw was duidelijk een leerling waar hij het niet makkelijk mee ging krijgen. Moest hij zeggen dat alles wat ze nu zei gewoon vermomd gezucht en gesteun was? Nee.. Dan werd ze pas echt kwaad. En hoe vervelend hij het ook vond om zijn mening hierover niet te uiten, hij wist dat het beter was om zich in te houden. Gelukkig leek Pipitpaw inmiddels wel te begrijpen wat haar plek was. Ohh, als hij toch eens alleen haar als apprentice had gekregen.. Maar nee, hij zat opgescheept met een bitch. "Luister." Begon hij in een zucht, deze keer volledig richting de zwarte poes. "Ik neem jullie training serieus. Het spijt me als ik je op je teentjes heb getrapt, maar dat was niet de bedoeling, okay? Het is gewoon belangrijk dat jullie naar me luisteren en opletten." Zijn indringende blik ging van de zwarte poes naar de apprentice die dit steuntje een stuk minder nodig had. "Is het nu goed of heb je nog iets te melden?" Hij liet heel duidelijk merken dat ze maar beter niks zeikerigs meer moest laten horen. Alsjeblieft, werk gewoon mee.

_{Oh wat had ze van oor tot oor gegrijnsd als ze het vuur niet nog erger had willen maken dan het al was geweest. Wat voelde het toch goed als een mentor zijn excuus aanbood. Helaas had ze zelf niet veel meer zin om hem te irriteren dus hield ze haar gezichtje strak in plaats van uitgebreid haar overwinning aan hem te tonen. Hij vroeg als alles nu goed was of dat er nog te melden was. Ze perste haar lipjes op elkaar om niet te lachen en schudde haar kopje. Ze had niks meer te melden. Ze had al genoeg binnenpret.}

_{Strenge woorden werden gewisseld met de zwarte poes naast haar en even kon ze weer opgelucht ademhalen. Pipitpaw had in elkaar gedoken toegekeken en geluisterd, maar haar lippen bleven strak op elkaar geperst. Ergens had ze ook wel een beetje medelijden met de kater die tegenover hun stond. Hij werd tot warrior benoemd en meteen kreeg hij twee apprentices om op te leiden. "Kunnen we verder? Alstublieft?" Vroeg ze zachtjes aan haar mentor. De stilte die tussen hun drie hing was misschien nog wel pijnlijker dan de boze woorden die gesproken werden.}

Onderwerp: Re: [Training 1] Substitute