Home

Soms had hij gewenst dat de dagen langer konden duren, maar jammer genoeg kon dat niet. Nu was het al pikkedonker en sterretjes waren al te zien in de nachthemel. Hij zou zich klaarmaken om in zijn nest te gaan liggen, zijn taak eiste dan ook veel slaap op om genoeg energie te hebben. Iets had hem uit zijn slaap gehouden, maar nu zou hij slapen hoor! Of… Nee toch niet, want zijn nieuwsgierigheid bloeide toen hij pootstappen hoorde naderen. Grote schaduwen wierpen zich naar binnen, onderscheidend van het zachte maanlicht die binnen de cave kwam schijnen. Zijn amberen ogen keken groot en bewonderend op toen er drie katten binnenstapten. Eentje was hem bekend, natuurlijk, het was zijn lieve halfzus Sedge. De andere twee waren een groot mysterie. Maar hey, nu wist hij dat het in de familie zat om vreemdelingen naar de cave te brengen. Een kleine gaap van uitputting verliet zijn bekje voor hij vriendelijk kwam aangelopen. “Ooooo, nieuwe katten! Welkom in de Cave van de Tribe of Rusing Water! Wie zijn jullie?”, verwelkomde hij ze met een glimlach, nieuwsgierig naar hun namen. Het was altijd leuk om nieuwe katten te ontmoeten. En daarbij was Shine ook wel nieuwsgierig naar waarom ze hier waren. Was het om dezelfde reden als Vulture? Of als Twinkle? Of een compleet nieuwe reden?

Hij wist niet wat hem wekte uit zijn slaap. Had hij de pootstappen gehoord, over het geluid van de waterval heen? Had hij dat vleugje vreemde geur herkend dat de grot in dreef? Of was het niet meer dan een gevoel geweest dat maakte dat hij zijn ogen opende, zijn nest uit stapte en zijn blik naar de uitgang liet gaan, waar drie silhouetten afgetekend stonden tegen de sterrenhemel. Een moment later bereikte Shines stem zijn oren. Vreemdelingen, midden in de nacht? Dichterbij gekomen herkende hij Sedge. Gelukkig. Ze was niet in de grot geweest toen de nacht viel en hoewel katten van de Tribe vaak genoeg besloten een nachtje elders in het territorium door te brengen, maakte hij zich dezer dagen snel zorgen. Er waren ook twee vreemdelingen, met gevlekte vachten. Hoewel zijn wantrouwen jegens vreemdelingen in de afgelopen maan enigszins was toegenomen, bleef zijn houding ontspannen. Sedge zou ze hier niet heen gebracht hebben als ze een dreiging geleken hadden, en de grotere van de twee leek een bepaalde positiviteit uit te stralen. Day ging naast Shine staan, een vriendelijk uitdrukking op zijn gezicht, en zweeg om de vreemdelingen de kans geven antwoord te geven voor hij zelf zou spreken.