loathe the way they light candles in rome

Use whatever is at hand
be it friend or foe

Sjonge jonge, wat ware sommige kittens toch stom. Niet maar haar willen spelen omdat ze te "ruig" was, da-dat was een vuile beschuldig! En ook totaal niet waar. Ze was super teder bezig geweest, kon zij het helpen dat als je verkeerd op die wezens ademde ze al omvielen. Geïrriteerd sloeg de wit-zwarte katten een steentje met haar poot weg. Haar vertroebelde blauwe ogen keken toe hoe ze het kiezeltje met haar kracht helemaal buiten hun den had weten te schoppen. Een klein glimlachje vormde langs haar lippen terwijl ze enthousiast met haar lichaam begon te stuiteren. Dat was een goed schot! De kitten draaide haar hoofd en keek zoekend om haar heen. Als een roofdier die opzoek was naar zijn volgende maaltijd. De nare gevoelens die eerder haar hoofd hadden bevuild leken totaal weg gewast te zijn door deze nieuwe rush van adrenaline. Met een snelle beweging greep ze naar de dichtstbijzijnde mosbal en vol inbeelding liep ze op de kat af die ze als slachtoffer had gekozen. "Copper!" Lachte ze vriendelijke terwijl ze hem een por tegen zijn schouder probeerde te verkopen. "Zin in een potje voetballen?" Normaal gesproken vond Badgerkit ballenspellen niet zo leuk. Ze hield meer van een potje nep vechten, Maar misschien- misschien dat ze het balspel verkeerd ingeschat; misschien was het net goed voor haar.

De prachtige dagdroom werd verbroken toen zijn zusje hem een por tegen zijn schouder gaf. Copperkit keek een beetje verward op, en wende toen zijn bleke blik af zodat hij geen oogcontact maakte. Wat wilde ze nou van hem? Badgerkit was misschien wel de sibling met wie hij het minste in gemeen had. Zij hielt écht van ruig spelen, en leek er niet zoveel om te geven als je zei dat ze te heftig was. Copperkit ging haar dan ook een beetje uit de weg. Hij vond nepvechten al eng als het met een rustiger iemand als Houndkit of Ravenkit was, met Badgerkit zou hij zo gaan piepen dat ze hem voor de rest van zijn leven zou pesten! "Ehm.." Hij keek van het balletje mos naar zijn zus, en weer terug. Het was in ieder geval geen pesten, maar het was niet echt wat hij wilde doen. Eigenlijk wilde Copperkit gewoon alleen spelen, en met rust gelaten worden. "Nee, maar ik doe wel mee." Mauwde hij uiteindelijk, tevreden met zichzelf. Zo was hij eerlijk, en stelde hij haar niet teleur! Dat het een heel raar antwoord was begreep hij niet, maar dat gaf ook niet.