Gingerpaw, I'll learn you the basics

Zijn lange vacht werd door een ruwe tong gelikt, zijn doffe ogen nog niet helemaal gewend aan het ochtendlicht. Hawkscream was net wakker geworden in een nieuwe Den, de Warriors Den. Het voelde gewoon anders om hier te zijn, de nieuwe geuren en natuurlijk de ruimte die opeens veel groter was. Maar nog beter, hij kon vandaag eindelijk beginnen aan de training van zijn Apprentice. Al meteen tijdens de ceremonie waarbij hij Warrior werd, kreeg hij een eigen Apprentice. Trots was hij toen geweest, nu nog zelfs. Hij stond op en trippelde vrolijk de Den uit, zijn ogen speurden de open plek af. Niets, was hij misschien wat te vroeg wakker geworden? Of misschien wel te laat. Hij versnelde zijn pas en dook bijna de Apprentice Den in, was Gingerpaw er wel? Bijna paniekerig keek hij in het rond, de nieuwe geuren van de nieuwe Apprentices verwarden hem. ”Gingerpaw, als je me kan horen,” Zei hij nerveus en trok zijn kop terug om niet verder in de war te raken. ”Je training gaat vandaag beginnen, kom naar het grasveldje buiten het kamp.” Toen hij net weer wilde vertrekken, bedacht hij zich dat de poes vast eerst zou moeten eten. Hij deed weer een stap in de Den er voegde er fluisterend aan toe; ”Neem eerst maar een hapje te eten. Dan kan je extra goed presteren.” Eindelijk kon hij beginnen met een training, hij wilde er niet aan denken of het eigenlijk wel goed zou gaan. Vrolijk rende hij het kamp uit en snoof de vroege ochtendgeuren op. Het was zover, hij kon nu zijn technieken doorgeven aan een jongere generatie. Net zoals Dreamheart tegen hem had gezegd, hij was er klaar voor. Het gras was nog een beetje nat van de dauw, maar door al die hitte van het slapen voelde het verkoelend aan. Met zijn ogen tevreden dicht geknepen nestelde hij zich in het hoge gras. Hij liet zich door zijn poten zakken en verschool zich een beetje onder het groen. Al meteen een test om te meten hoe goed Gingerpaw al was voorbereid. Hij deed een paar passen achteruit, zo zacht als hij kon en was bijna verdwenen. Ze zou hem eerst moeten vinden doormiddel van geur of echt goed zicht. Wie weet zou ze sneller kunnen leren dan wie dan ook, maar misschien had hij veel werk om te verichten..

Gingerpaw lag nog heerlijk te soezen in zijn nest, toen hij opeens een stem hoorde. ”Gingerpaw, als je me kan horen,” Zei hij nerveus, ”Je training gaat vandaag beginnen, kom naar het grasveldje buiten het kamp.” Gingerpaw keek versuft op. Wie had hem net wakker gemaakt? Maar dan herinnerde hij zich de ceremonie van gisteren weer. Hij had een mentor gekregen, Hawkscream! Vol enthousiasme sprong hij op. Hawkscream deed weer een stap in de Den er voegde er fluisterend aan toe; ”Neem eerst maar een hapje te eten. Dan kan je extra goed presteren.” Gingerpaw stapte de open plek op. Hij voelde de honger wel knagen, dus liep hij op de prooistapel af. Daar koos de leerling een kleine muis uit en at hem in een paar happen op. Wat had zijn mentor ook alweer gezegd? O ja, het grasveldje buiten het kamp. Vol moed liep hij naar de doorntunnel. Maar daar zakte de moed in zijn schoenen. Hoe moest hij Hawkscream vinden? Misschien kon hij zijn geur volgen. Onzeker liep Gingerpaw het kamp uit en vond het grasveldje al snel. Maar Hawkscream was in geen velden of wegen te bekennen. Hij ging hier toch zijn? Dan pikte hij een vleugje van zijn geur op en volgde dat. 'Gevonden!' riep Gingerpaw blij toen hij zijn mentor in het hoge gras zag zitten.

De wind blies door zijn lange vacht, zijn groen-blauwe ogen eigenlijk nergens op gericht. Hopelijk zou Gingerpaw zijn instructies goed opgevolgd hebben. Maar al snel kwam zijn antwoord, hij rook al van verre af dat er een kat aankwam. Aan de geur te ruiken, een Apprentice. Zijn Apprentice, hopelijk. 'Gevonden!' Riep een stem en Hawkscream ging weer rechtop zitten. Een glimlach op zijn gezicht afgetekend en zijn ogen bestudeerden de kater. "Zo te zien heb je je neus gebruikt, goed." Zei hij als een complimentje en raakte met zijn staart de Apprentice aan. Hij richtte zijn blik op de lucht en zag een paar witte wolkjes die langzaam zwevend naar de zon vlogen. "Goed weer, voor een eerste training. Mooier kan niet. Dus, vandaag ga ik je de basistechnieken leren. Iedere Warrior, van elke Clan, kent deze wel." Hij deed een paar passen achteruit en nam een grote hap lucht, hij was wat zenuwachtig. Wat als hij iets fout deed? Dan was hij het lachertje van de Warriors. "We beginnen bij het jagen, dat is erg belangrijk. Waar je ook bent, zorg er altijd voor dat je voedsel tot je beschikking hebt. Als je een keer naar de Moonstones reist als begeleiding, moet je goed gegeten hebben." Hij hurkte zich in zijn jachtpositie en sloop langzaam naar Gingerpaw toe. Alsof het een muis was, die nog niets van de echte wereld wist. Zijn lichaam was bijna gestroomlijnd met het gras om hem heen en alleen zijn vacht stak uit. "Door mijn vacht zal ik niet veel vangen, maar onder de schaduwen van het bos, daar kan ik bijna alles maken. Ik denk dat dat ook meer bij jou past. Grijs valt makkelijk op bij groen. Dus, zullen we maar even naar het kleine bos gaan? Daar kunnen we beide meer." Hij glimlachte naar de kater en deed alvast een paar passen naar het bos toe. Had hij tot nu toe al een fout gemaakt?

//Sorry voor laatheid

"Zo te zien heb je je neus gebruikt, goed." Zei hij als een complimentje en raakte met zijn staart de Apprentice aan. Gingerpaw werd vervult van trots. Hij had het goed gedaan! Maar dan vermande hij zich en keek zijn mentor weer met nieuwsgierige ogen aan. "Goed weer, voor een eerste training. Mooier kan niet. Dus, vandaag ga ik je de basistechnieken leren. Iedere Warrior, van elke Clan, kent deze wel." Gingerpaw knikte onzeker. Wat als hij het niet kon? "We beginnen bij het jagen, dat is erg belangrijk. Waar je ook bent, zorg er altijd voor dat je voedsel tot je beschikking hebt. Als je een keer naar de Moonstones reist als begeleiding, moet je goed gegeten hebben." Hij dacht weer terug aan de muis die hij net gegeten had en zijn poten begonnen te tintelen. Stel je voor dat hij zijn eigen prooi kon vangen! Hawkscream hurkte zich in zijn jachtpositie en sloop langzaam naar Gingerpaw toe. "Door mijn vacht zal ik niet veel vangen, maar onder de schaduwen van het bos, daar kan ik bijna alles maken. Ik denk dat dat ook meer bij jou past. Grijs valt makkelijk op bij groen. Dus, zullen we maar even naar het kleine bos gaan? Daar kunnen we beide meer." Hawkscream glimlachte naar de leerling en deed alvast een paar passen naar het bos toe. Enthousiast rende Gingerpaw die kant uit. Plotseling stond hij muisstil en fluisterde: 'Ik mag geen lawaai maken he? Sorry.' Behoedzaam liep hij achter zijn mentor naar het kleine bos. De leerling zorgde dat hij oplette en zag af en toe een beweging in de struiken. Nieuwsgierig snuffelde hij in de lucht of hij iets kon ontdekken, maar hij rook alleen zijn mentor. Ontgoocheld haalde hij zijn schouders op en liep verder.

-Hij is wat kort..

Hawkscream kon zien dat de Apprentice trots keek bij zijn complimentje. Maar toch, hij leek wel wat onzeker, misschien moest hij eerst wat zelfvertrouwen bij elkaar schrapen. Een warme glimlach verscheen op Hawkscream’s gezicht en hij likte een van zijn poten. Toen Hawkscream zijn paar passen in de richting van het bos deed, kwam de Apprentice enthousiast aanrennen. Maar plotseling was het even stil, Hawkscream draaide zich om en zag Gingerpaw stokstijf staan. 'Ik mag geen lawaai maken he? Sorry.' Hawkscream knikte wat geamuseerd en zag de Apprentice behoedzaam achter hem aan lopen. Trots welde op in zijn borst. Ginbgerpaw leerde al snel, misschien zou hij vandaag al zijn eerste prooi kunnen vangen. Niet dat het hemzelf was gelukt, nee, hij was bij zijn eerste training al in het water gevallen. Nog steeds vermeed hij het water liever, maar een RiverClan kat kon natuurlijk niet zonder. Weer keek de Warrior om en zag Gingerpaw soms wat rondsnuffelen. Natuurlijk zou hij nog niets kunnen ruiken, hij was nog niet goed genoeg getraind daarvoor. Hawkscream deed nog een paar passen en schoof wat bosjes opzij. Daar was het. Een kleine open plek lag voor hem, aan elke kant groeide er wat bosjes en een paar bomen zorgden ervoor dat er een koele schaduw lag. "Dit is een goede plek voor de training, lijkt me." Hij stapte door de bosjes en stak zijn snuit in de lucht. De geur van muis hing wat zwak in de lucht, er was hier al een tijdje niets geweest. Dan konden ze wel ongestoord trainen. Hij ging zitten in het midden van de plek en wachtte tot Gingerpaw hem zou gaan volgen. Misschien kon hij beter beginnen bij het vechten, dan kon hij meteen zijn klauwen gebruiken bij het jagen. Hij hield zijn kop wat nadenkend schuin en probeerde een goed schema op te stellen. Misschien konden ze morgen wel beginnen met zwemmen, dat hoefde niet persé als eerste. Maar Gingerpaw moest ook nog het territorium beter leren kennen. Hawkscream schudde zijn kop, het beste was als Gingerpaw zelf zou beslissen. "Wat wil jij eigenlijk?" Begon hij en richtte zijn aandacht op zijn Apprentice. "Wil je eerst leren jagen, vechten, zwemmen of de grenzen zien?"

Eindelijk stopten ze en Gingerpaw ging snel zitten. Hij wilde niets missen van wat zijn mentor zei, dus hij richtte a zijn aandacht op hem. "Dit is een goede plek voor de training, lijkt me." Nu keek de jonge leerling nieuwsgierig rond. Maar behalve struiken en bomen zag hij niets. Toch, als hij zijn oren spitste, kon hij de wind door de bomen horen waaien. "Wat wil jij eigenlijk?" Vroeg Hawkscream. "Wil je eerst leren jagen, vechten, zwemmen of de grenzen zien?" Gingerpaw keek verbaasd. Hij had even tijd nodig om na te denken. Zoveel moest hij nog leren! Hij voelde zich net een hulpeloze kitten. 'Misschien... Misschien kan ik eerst het Rivierterritorium verkennen?' vroeg hij gretig.'Ik bedoel, jagen is natuurlijk het belangrijkste, zonder voedsel overleef je het niet. Maar als ik niet weet waar je kan jagen heeft het natuurlijk ook geen zin. Vechten moet je kunnen om indringers te verjagen, maar dat kan je natuurlijk niet zonder een gevulde maag. En natuurlijk wil ik leren zwemmen en vissen!' mauwde hij in een adem. Had hij dat nu allemaal hardop gezegd? Nu dacht zijn mentor vast nog dat hij niet echt slim was. Hij kon zichzelf wel voor de kop slaan, maar hij hield zich stil en keek beschaamd voor zich uit.

-Sorry, laat en beetje kort...-

Onderwerp: Re: Gingerpaw, I'll learn you the basics