Mij niet bellen

Onderwerp: Mij niet bellen zo 22 aug 2021 - 17:11

De grenzen, waarom moest hij nou helemaal naar de grenzen? Wie zou een apprentice zoals hem dat nou aan doen? Spiderpaw zuchtte en ploeterde met hangende oortjes door, zo ver mogelijk van de grens vandaan en af en toe angstig naar de overkant starend. In werkelijkheid had zijn mentor hem alleen gestuurd om het laatste stukje alleen af te leggen. Gezien ze geen ruzie hadden met thunderclan, was dat helemaal niet zo spannend. Maar Spiderpaw vond van wel, hij vond het helemaal niets. Daarom ook dat hij goed doorliep en hoopte snel terug te keren naar het bekende kamp.

&Remnant

Onderwerp: Re: Mij niet bellen zo 22 aug 2021 - 20:22

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw haalde diep adem terwijl ze haar vacht licht opzette tegen de bries die over haar zachte vacht gleed. Het was niet koud maar toch voelde ze een kilte in haar lichaam. Wellicht omdat de Medicine Cat Apprentice mentaal moest groeien, niet alleen fysiek werd ze groter en sterker. Mentaal had ze geen andere mogelijkheid dan zo snel mogelijk zo krachtig mogelijk te worden. Enkel het feit dat ze het woord opgeven niet in haar woordenboek had staan en het vertrouwen van een deel van haar Clangenoten bekend was, zorgde ervoor dat de jonge kattin elke dag nog op pad ging en planten besnuffelde en bekeek. Ze Weerd echter verstoord door de geur van een Windclanner waardoor ze nieuwsgierig op keek en haar amberkleurige ogen over een zwarte Apprentice heen gleden. 'Hallo?' Mauwde ze op een licht heze maar warme toon. Negen Moons en ze voelde zich soms echt oud, omdat ze niet de normale Apprentice dingen deed. Haar ontwikkeling liep anders.

❅