[Amberpaw] Perfect girls

Tigerkit had haar grote familie wel leren kennen. Je had papa en mama, en dan natuurlijk Badgerkit, Copperkit en Houndkit. En dan had je nog haar oudere broer en zus, Brackenpaw en Amberpaw. Oh, en haarzelf natuurlijk! Het was soms wel ingewikkeld hoor, zoveel verschillende broertjes en zusjes. Maar ze was nooit echt alleen. Behalve nu dan! Ze had zich weg weten te slaan van de drukte van haar nest, van haar broertjes die altijd luid waren. Ze was helemaal alleen door het kamp aan het gaan. Het groene gras onder haar pootjes en een iets te warme zon op haar rug, hitte waar de drukke warriors waarschijnlijk over zouden klagen en de apprentices naar de rivier zou lokken, maar Tigerkit vond het heerlijk. Maar het duurde niet lang voordat ze tegen een bekend gezicht opliep in dit krappe kamp, hoe kon het ook anders! ‘Amber!’ kirde ze met een hoog stemmetje. Ze was niet zo verlegen als het ging om haar grote zus. Amberpaw had iets van perfectie om zich heen hangen waar Tigerkit naar streefde. Haar moeder keek altijd zo trots naar haar. Amberpaw was knap en vrolijk. Dus zette Tigerkit een lachje op haar gezicht en keek op naar haar grote zus.

Waren ze niet prachtig? Met fonkelende ogen keek ze naar het beestje dat ze van haar ene pootje naar de ander liet lopen. Het kleine torretje had een schitterend schildje. Wanneer ze hem een beetje draaide en het licht anders viel, zag ze alle kleuren van de regenboog erin schitteren. Zijn kleine pootjes kriebelden over haar vacht en ze gniffelde zachtjes, waarna ze haar ene pootje ophief. "Ga maar naar je vriendjes" fluisterde ze, en alsof het beestje haar verstond spreidde het zijn vleugeltjes en vloog met een zachte zzzzz er vandoor. Het was vlak daarna dat een hoge piepstem haar wat deed schrikken. Amberpaw knipperde met haar ogen en keek wat betrapt naar haar kleien zusje. "Oh h-hey! Hey Tigerkit!" oh nee, als ze dat maar niet had gezien. Ze wilde niet dat haar kleine broertjes en zusjes zouden denken dat ze raar was. "Ben jij ontsnapt, deugniet?" sprak ze met een giechel en gaf haar zusje een likje over diens oor.

Tigerkits ogen gingen van lachende halve maantjes toen ze vrolijk begroet werd, naar zo groot als schoteltjes toen Amberpaw sprak over ontsnapping. Was ze ondeugend? Oh nee toch? Ze schudde dan ook hevig haar kopje heen en weer. ‘Nu-uh, dit mog!’ Toch? Nu begon ze te twijfelen. Een kleine interne crisis ging door haar heen toen Amberpaw haar een lik over haar kop gaf. Was dit goed.. fout? Ze leek wel blij, dat was tenminste één ding. Haar staartje droop een beetje naar beneden en toen met gingen haar grote ogen weer naar haar zus. ‘Toch?’ vroeg ze toen uiteindelijk maar als bevestiging. Ze wilde niet stout zijn! Ze wilde zo zijn als Amberpaw en Brackenpaw: Sterk en stoer.

Oh jeetje, het was niet haar bedoeling geweest om haar zo te laten schrikken zeg. Ze herkende iets van die onzekerheid die Tigerkit zo plots toonde en voelde zich heel erg schuldig. Meteen wuifde ze het weg en duwde de kit lekker knus tegen haar aan. "Tuurlijk Tijgertje, ik maakte maar een grapje. Sorry!" ze wist eigenlijk niet zo zeker of het mocht, ze was immers wel de nursery uit. Maar Amberpaw zou het wel opvangen als iemand boos werd, mama zou het vast niet erg vinden als kleine Tijger even bij haar grote zus kwam buurten. Met een diep snorren gaf ze het poesje een lik over haar bol. "Wat lief dat je je grote zus even op komt zoeken,"

Oh..? Een grapje. Als een boer met kiespijn zette ze een lach op haar gezicht. Oké, dat moest ze misschien nog maar een beetje beter leren. Maar erg grappig vond ze het nog niet echt. Maar Amberpaw was gelukkig daarna wel weer blij, en miauwde dat ze het leuk vond dat ze haar kwam opzoeken. Oh nee, het was juist zo leuk dat Amberpaw tijd voor haar wilde maken. Ze had het vast druk met leren, vechten en jagen enzo! Ze knikte enthousiast en nu wel een oprecht lachje sierde haar gezicht. Helemaal toen ze over haar kop likte en het kietelde en ze giechelde. ‘Ja, ja! Als ik later groot ben.. wil ik net zo zijn als jij!’ Bovendien keek haar moeder altijd met van die troste ogen naar Amberpaw. Dus glommen haar oogjes ook met bewondering naar haar grote zus.