The Air is all perfume

Hier was ze dan, terug in het actieve leven van Riverclan als warrior. Ondanks dat ze er fysiek helemaal bovenop was, al een tijdje, had ze langere tijd in de medicine cat den gezeten omdat ze niet onder de katten wilde komen. Zonder haar partner zou het niet hetzelfde zijn. Ze had plannen gemaakt om Riverclan achter zich te laten, om haar verloren kitten op te zoeken, maar haar laatste gesprek met Rookchirp had haar weer aan het denken gezet. Zo kon de eeuwige gedachtegang blijven doorgaan. De poes schudde die gedachten figuurlijk van zich af toen ze Shatteredice in haar richting zag stappen. ''Silvercloud!'' Ze had de laatste paar dagen enkele goede gesprekken met de poes gehad. Ze had een goede gesprekspartner in haar gevonden en dat deed haar wel deugd. Na haar gesprek met Rookchirp, haar dochter, had ze de poes echter nog niet gezien. Silvercloud richtte haar oogjes naar voren en zette een enkel stapje naar voren toen de ander haar benaderde. ''Hey. Ik wou een wandeling maken en ik vroeg me af.. Wil je me misschien vergezellen?'' Haar ambere oogjes keken de poes aan en een klein glimlachje verscheen op haar snoetje. Het was vreemd, maar deze kleine uitstapjes deden haar goed. Even ontsnappen aan de constante sleur van het leven in een clan, het was voor iedereen wel eens nodig. "Met veel plezier," beantwoorde ze de vraag van de poes die nu voor haar stond en zette alvast een stapje naar voren om haar te volgen.

Zodra Shatteredice haar poten in beweging  had gezet, zette Silvercloud de achtervolging in. Ze had eerder al terug haar intrede gemaakt in het Riverclan gebied, na lang in de medicine cat den gelegen te hebben. Het was even wennen geweest, maar ondertussen stond ze al weer terug waar ze eerder had gestaan. Het was alleen zo anders geweest zonder Pantherstar aan haar zijde, wat het wel anders maakte dan ze gewoon was. Shatteredice had gekozen om het kamp te verlaten door de stenen in het water te gebruiken. Silvercloud koos voor het vertrouwde water, wetende dat zulke stenen nooit voor honderd procent te vertrouwen waren. Ze klom dan ook met gemak het water uit, waar ze terug samen kwam met de flame-point. Ze hervatte vandaar hun tocht. ''Heb je nog met je kinderen gesproken?'' Ze had de laatste paar dagen flink kunnen praten met de poes, wat haar ergens wel gerustgesteld had. het was fijn om toch een vertrouwd gezicht te hebben. Andere katten van de clan hadden het nog moeilijk met haar aanwezigheid, maar Silvercloud merkte zelf al geen verschil meer tussen haar en de katten die geboren waren in Riverclan. "Ik heb enkel Rook gesproken," gaf ze als antwoord. "Ze was enorm blij geweest met mijn intrek in de warriorsden." voegde ze er nog aan toe. Haar geluk had haar bijna doen twijfelen of ze wel niet de juiste keuze had genomen om binnenkort op zoek te gaan naar haar verloren kitten: Lionkit. Haar blik was op het bospad gericht toen ze dat laatste had gezegd. Ze had nog een lichte twijfel of ze haar toekomstig plan zou delen met haar vriendin. Ze wilde haar ook niet achterlaten.

Het water liep vlot van haar vacht af en even leek het alsof ze niet eens nat was geweest. Haar vacht was enorm goed aangepast en liet niet snel water toe. Het was een voordeel in koude Leafbare. Ze schudde haar vacht desondanks toch even uit om te voorkomen dat er water op haar bleef liggen en trippelde vervolgens netjes verder met Shattered. ''Ik kan goed begrijpen dat ze blij is bij het zien dat haar moeder weer aangesterkt is.'' Ze moest even glimlachje en draaide vervolgens naar kopje naar de poes naast haar bij de woorden die volgden. ''Of nouja, 'aangesterkt'..'' Ze had haar blik wel gezien en vernauwde haar ogen waarbij ze een glimlachje liet zien. ''Ik denk dat je nu op apprentice niveau zit? hm?'' Ze werd uitgedaagd en dat prikkelde haar. ''Wat dacht je van een race?'' Silvercloud schudde het laatste beetje water van haar staart af en zette zich alvast schrap. "Daar zeg ik geen nee tegen." mauwde ze snel en flitste kort met haar ogen naar de zachte poes naast haar. "Zij die gaan winnen, groeten u." En daarmee was het startschot gegeven.

Haar tempo zat er goed in. Silvercloud was op veel vlakken heel sterk en snel, al maakte deze verandering van scène het niet gemakkelijk. Het laagje sneeuw op de bosgrond zorgden ervoor dat ze niet op haar normaal tempo kon lopen. Al leek dat Shatteredice niet tegen te houden. Haar oren schoten verrast naar voren toen ze de poes naast zich zag lopen. De focus in haar kristallen oog ontging haar niet. De zilveren poes deed een laatste inspanning zodat ze nog een eindje mee kon gaan met de poes maar toen Lilypool in zicht kwam, begon ze haar kwijt te geraken. ''Nou, de groetjes!'' Shattered begon haar kwijt te geraken. Het was duidelijk wie de winnaar zou zijn, maar dat zou ze niet aan haar voorbij laten gaan. Met het laatste beetje energie dat ze had schoot ze nog een beetje naar voren. Om vervolgens met haar poot achter één van Shatteredice' achterpoten te blijven haken. Een poging om haar te laten struikelen, die ook voor haar eindigde in de sneeuw. Met dat ze uithaalde miste ze een stap en ging ze onderuit. Haar snoetje zat verstopt onder de sneeuw en haar staart stak erbovenuit. Cat down. Ze begon zachtjes te lachen om wat ze zelf gedaan had.

Silvercloud was naar voren gevallen in de sneeuw en van zodra ze recht wilde komen, zag ze meer sneeuw op zich afkomen. ''Dat is voor het valsspelen!'' Ze dook automatisch naar beneden om de sneeuw te ontwijken en had daarmee Shatteredice niet zien aankomen. Om de confrontatie ontwijken was er geen tijd meer, maar wat ze wel kon doen was het ontvangen met open poten. Ze richtte zich op en klemde haar voorpoten om de poes, om haar vervolgens mee naar de grond te trekken, terug de sneeuw in. "Vals spelen is ook spelen." grinnikte ze nog snel, voordat ze met Shatteredice de grond zou raken.

Ze wist de poes met succes met zich mee te trekken en voor ze het wist lag ze zowat boven op haar. Sneeuw lag om hen heen en Shatteredice zette snel haar poten op de koude ondergrond. ''Ik zet het je betaalt.'' Silvercloud greens zachtjes bij de woorden die ze te horen kreeg. Betaald? Eerst zien, dan geloven. Wat er volgde, zag ze echter niet aankomen. Ze werd meegetrokken naar achteren, rolde verder de koude ondergrond op. "Oef," zei ze met een zuchtje toen ze weer neerkwam. Na de lange tijd in de medicine cat den, voelde het wel fijn om terug ten volle te bewegen. De ondergrond bleef heel koud aanvoelen en heel kort wierp ze een blikje naar de grond waarop ze lag. Ze zag sneeuw onder haar poten, maar wat onder de sneeuw lag, voelde glibberig aan. Ijs. Misschien konden ze maar beter verhuizen. Nog voor ze iets kon zeggen, hoorde ze een 'krak'. Ze hoorde het ijs een eindje verder kraken, gelukkig niet dicht bij hen. "Ik denk dat we hier weg moeten," zei ze zachtjes, alsof ze met haar zachte stem ook het krakend ijs kon bedwingen. Ze haar ene poot op het ijs gezet, toen ze zich eerder recht wilde trekken. Maar nu bleef Silvercloud muisstil liggen waar ze lag om te vermijden dat het ijs onder hen zou breken.